ദുർഗ്ഗ [മാലാഖയുടെ കാമുകൻ] 2168

ദുർഗ്ഗയുടെ മടിയിൽ കിടന്നു ഞാൻ ലക്ഷ്മിയെ വിളിച്ചു.. പൊളിച്ചു..

പവിത്രയും ഭർത്താവും പോയി.. എല്ലാവരുടെയും മുഖം മുറുകി ഇരിക്കുകയായിരുന്നു.. ദുർഗയെ എല്ലാവരും കുറ്റപ്പെടുത്തി എന്ന് എനിക്ക് തോന്നി..

“ഞാൻ ഒരു തീരുമാനം എടുത്തിട്ടുണ്ട്…”

അവളുടെ അച്ഛൻ എല്ലാവരോടും കൂടി പറഞ്ഞു.. എല്ലാവരും അങ്ങേരെ നോക്കി.

“ഇവൾ ഇനി വീട്ടിൽ നിൽക്കട്ടെ.. ഇത് ശരിയാകില്ല.. കെട്ടിയവൻ അപകടം പറ്റി കിടന്നപ്പോൾ തിരിഞ്ഞു നോക്കാത്ത സാധനം.. എന്റെ മക്കൾ ഒക്കെ എന്താ ദേവി ഇങ്ങനെ ആയത്??”

അയാൾ കരയുന്നത് പോലെ പറഞ്ഞു..

അത് കേട്ടപ്പോൾ എനിക്ക് ഒരു ഞെട്ടൽ തോന്നി.. ദുർഗക്ക് ഒരു അനക്കവും ഇല്ല..
വീട്ടിലെ എല്ലാവരും അത് ശരി വച്ചു എന്ന് എനിക്ക് മുഖം കണ്ടപ്പോൾ മനസിലയി..

“അച്ഛാ.. അവൾ തെറ്റൊന്നും ചെയ്തില്ല… ഞാൻ അവളെ വിളിച്ചിരുന്നു.. എന്റെ ശബ്ദം കേൾക്കാതിരുന്നത് കൊണ്ടാണ്.. അവൾ റൂമിൽ ആയിരുന്നു..”

ഞാൻ മെല്ലെ അത് പറഞ്ഞപ്പോൾ അവൾ എന്നെ നോക്കി.. ആ കണ്ണിൽ ഇപ്പോൾ ഒരു നനവ് ഞാൻ കണ്ടു..

“അതെങ്ങനെ? അല്ലെങ്കിലും മോൻ എന്തിനാ ഉപയോഗിക്കാതെ കിടന്ന റൂമിൽ പോയത്?

ഭാര്യയുടെ റൂമിൽ അല്ലെ മോൻ പോകേണ്ടത്? നിങ്ങൾ തമ്മിൽ എന്തോ ഇഷ്യൂ ഉണ്ടെന്നു എനിക്ക് അറിയാം.. മോന്റെ വീട്ടുകാരും അത് തന്നെ ആണ് പറഞ്ഞത്.. ഒരു കാര്യം ചെയ്യാം..
മോന് ഒരു മാസം ബെഡ് റസ്റ്റ് വേണം എന്ന് പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്.. ഇവൾ ആണ് കാരണം ഇതിനൊക്കെ.. അവൾ തന്നെ മോനെ നോക്കട്ടെ..
ഇന്നേക്ക് മുപ്പതാം ദിവസം ഞാൻ വന്നു ഇവളെ ഇങ്ങോട്ടു കൊണ്ടുവരാൻ അവിടെ ഉണ്ടാകും..
അന്ന് നിങ്ങൾ രണ്ടുപേരും തമ്മിൽ തീരുമാനിക്കുക.. ഒരുമിച്ചു ജീവിക്കണോ അതോ പിരിയാണോ എന്ന്…”

അങ്ങേരു പറഞ്ഞു നിർത്തിയപ്പോൾ എല്ലാവരും ശരി വച്ചു.. അതിനു ശേഷം എന്നെ നോക്കി..

“സമ്മതം….”

ഞാനും പറഞ്ഞു.. ഡുർഗ്ഗ എന്നെ ഒരു നോട്ടം നോക്കി.. അതിൽ എന്താണെന്നു പറയാൻ കഴിയാത്ത ഒരു നോട്ടം..