ദുർഗ്ഗ [മാലാഖയുടെ കാമുകൻ] 2183

“ഏട്ടാ.. കരയരുത്.. ഏട്ടൻ ജനിച്ചത് അവളുടെ ഒപ്പം അല്ലല്ലോ.. അത് കൊണ്ട് ന്റെഏട്ടന് അവൾ ഇല്ലാതെയും ജീവിക്കാം.. ഞാൻ മാറ്റാം ഏട്ടന്റെ സങ്കടങ്ങൾ… ഇത് ദുർഗ്ഗ ആണ്.. ലക്ഷ്മി അല്ല…”അവൾ അത് പറഞ്ഞു എന്റെ മുടിയിൽ കൂടി ഒന്ന് വിരൽ ഓടിച്ചു.. എനിക്ക് ഒത്തിരി സമാധാനം തോന്നി.. ഞാൻ അവളെ നോക്കി ഒന്ന് പുഞ്ചിരിക്കാൻ ശ്രമം നടത്തി..

“ഏട്ടൻ കുളിച്ചിട്ട് വാ.. അകെ കരഞ്ഞു.. ആണുങ്ങൾ ഇങ്ങനെ കരയാൻ പാടില്ല..”

അവൾ അത് പറഞ്ഞപ്പോൾ ഞാൻ ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ ബാത്റൂമിലേക്ക് നടന്നു.
ഒരു സമാധാനം തോന്നി.. വന്നവൾ ഇപ്പോൾ തന്നെ എന്റെ വലംകൈ ആയതു പോലെ..

ശരിയാണ്.. ലക്ഷ്മി അല്ല ദുർഗ്ഗ.. എല്ലാം കലങ്ങി തെളിഞ്ഞു വരുന്നത് പോലെ എനിക്ക് തോന്നി..

എന്നാലും ലച്ചു ഒരു വേദന ആയി മനസ്സിൽ.. അവൾ ഒരു സൂചന പോലും തന്നില്ലല്ലോ.. അവളുടെ കണ്ണുകളിൽ കത്തുന്ന പ്രണയം ഞാൻ കണ്ടതാണ്.. ആ അല്ലിചുണ്ടുകളിൽ ഉണ്ടായിരുന്നത് പ്രേമത്തിൽ ചാലിച്ച തേൻ ആയിരുന്നല്ലോ…?

അടുത്ത് നിൽക്കുമ്പോൾ അവളുടെ ഹൃദയം വല്ലാതെ തുള്ളിയിരുന്നു… എന്നിട്ട്.. എന്നിട്ട് എന്നെ ഒരു നോക്കുകുത്തി ആക്കി നിർത്തി അവൾ പൊയ്‌കളഞ്ഞില്ലേ?

ഞാൻ എന്റെ സങ്കടങ്ങൾ ഷവറിൽ നിന്നും ചീറ്റുന്ന വെള്ളത്തിൽ ഒഴുക്കി.. കണ്ണുനീർ തുള്ളികൾ ആയി…

കുളി കഴിഞ്ഞു ഞാൻ തോർത്ത് ചുറ്റി വന്നു.. ഡുർഗ്ഗ തല താഴ്ത്തി എന്തോ ആലോചിച്ചു ഇരിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.. പുറം കഴുത്തിൽ നിന്നും മുടി മാറി മാല കാണാം.. അല്പം രോമം ഉള്ള കഴുത്ത്.. എന്നാൽ അവളുടെ നിറവും സ്വർണത്തിന്റെ നിറവും ഏതാണെന്നു അറിയുന്നില്ല.

ഞാൻ ഒരു ഷോർട്സും ബനിയനും ഇട്ടു മുടി ഒന്ന് ഒതുക്കി..

“ഈ റൂം വേറെ ആരെങ്കിലും കിടക്കാൻ ഉപയോഗിച്ചിരുന്നോ?”

അവളുടെ ചോദ്യം കേട്ടപ്പോൾ ഞാൻ തിരിഞ്ഞു നോക്കി.. അവൾ കരഞ്ഞോ? മുഖം വല്ലാതെ ഇരിക്കുന്നു..

“ഇല്ല.. ഇതിൽ അപ്പു പോലും കിടക്കുന്നത് എനിക്ക് ഇഷ്ടമല്ല…”

ഞാൻ അവൾക്ക് നേരെ തിരിഞ്ഞു. ബെഡിൽ ഇരുന്നു. അവൾ ഗൗരവത്തിൽ ആണ്.

“ഇന്നലെ ഒറ്റക്ക് ആയിരുന്നോ? ഇവിടെ ആണോ കിടന്നത്?”