ദുർഗ്ഗ [മാലാഖയുടെ കാമുകൻ] 2183

ബാക്കി എല്ലാം യാന്ദ്രികം ആയിരുന്നു.. ഊണ് കഴിക്കാൻ ഇരുത്തിയ ഞങ്ങൾ ചോറിൽ വിരൽ ഇട്ടു ഇളക്കി വെറുതെ ഇരുന്നു.

ഞാൻ അവളോട് പറയാതെ തന്നെ എണീറ്റ് കൈ കഴുകി.. എങ്ങനെ എങ്കിലും വീട്ടിൽ ഒന്ന് എത്തിയാൽ മതി എന്ന് തോന്നി..

ഞങ്ങളെ അവിടെ നിന്നും യാത്ര ആക്കുമ്പോൾ അവർ അവളെ കെട്ടിപിടിച്ചു കരഞ്ഞു.. ഈ മകളെ പിരിയേണ്ടി വരും എന്ന് അവർ വിചാരിച്ചിട്ടുണ്ടാകില്ല.. എനിക്കും സങ്കടം തോന്നി..
ദുർഗ്ഗ അനങ്ങാതെ നിൽക്കുകയായിരുന്നു.. അവൾ കാറിൽ കയറി തല കുനിച്ചു ഇരുന്നു..

അമ്പലത്തിൽ പോയി പ്രാർത്ഥിച്ചപ്പോൾ എനിക്ക് വീണ്ടും കണ്ണ് നിറഞ്ഞു.. എന്നാൽ ദുർഗ്ഗ അപ്പോഴും ഒരു നിർവികാരതയിൽ ആയിരുന്നു..

“ദേവീ മാറി നിൽക്കുമല്ലോ…”

പുറകിൽ നിന്നും ആരോ പറഞ്ഞത് കേട്ട് ഞാൻ ദുർഗ്ഗയെ നോക്കി..
കൈ കൂപ്പി കണ്ണുകൾ അടച്ചു പട്ടിൽ പൊതിഞ്ഞു നിൽക്കുന്ന സ്ത്രീ രൂപം.. തിങ്ങിയ കൺപീലികൾ നനഞ്ഞിട്ടുണ്ടോ..?

ഞാൻ നോട്ടം മാറ്റി..
വീട്ടിൽ എത്തി..
ലക്ഷ്മിക്ക് പകരം ദുർഗ്ഗ വലത് കാൽ വച്ച് നിലവിളക്കും ആയി അകത്തേക്ക് കയറി..

ഞാൻ നേരെ റൂമിൽ പോയി ഇരുന്നു. വേഗം കുളിച്ചു ഡ്രസ്സ് മാറി. മുണ്ടും ഒരു ക്രീം കളർ ഷർട്ടും ഇട്ടു. എന്തൊക്കെയോ യാന്ദ്രികം ആയി ചെയ്യുന്നു.

ഞാൻ റൂമിൽ നിന്നും ഇറങ്ങിയപ്പോൾ ദുർഗ്ഗ സ്റ്റെപ് കയറി വന്നു.. അപ്പു ഉണ്ടായിരുന്നു ഒപ്പം..

ഒരു നിമിഷം ഞങ്ങളുടെ കണ്ണുകൾ ഇടഞ്ഞു.. ഞാൻ താഴേക്ക് നടന്നു..

അവൾ തിരിച്ചു വന്നത് പച്ച കളർ സാരി ചുറ്റി ആണ്..

ആളുകൾ ഒക്കെ അവളെ നോക്കി നിൽക്കുന്നത് കണ്ടു.. എല്ലാവരും എന്റെ ഭാഗ്യം ആയി ആണ് കണക്കാക്കുന്നത്.. എന്നാൽ എന്റെ ഹൃദയം ഇപ്പോഴും ലക്ഷ്മിയുടെ കയ്യിൽ ആണെന്ന് ആരറിഞ്ഞു?

എന്തൊക്കെ നടന്നു എന്ന് എനിക്ക് പോലും ഓർമ ഇല്ല.. ബഫൂൺ പോലെ നിന്ന് കൊടുത്തു.. ഞാനും അവളും.

എല്ലാം തീർത്തു വീണ്ടും റൂമിൽ എത്തിയപ്പോൾ അവൾ ബെഡിൽ ഇരിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു..

വെളുത്ത അനാർക്കലി ചുരിദാർ.. ദേവത പോലെ ഉണ്ട്..

ഞാൻ റൂമിൽ കയറിയതും അവൾ എണീറ്റ് നിന്നു..

“ദുർഗ്ഗാ എന്നോട് ക്ഷമിക്കണം….”

ഞാൻ അത് പറഞ്ഞപ്പോൾ..

“ക്ഷമ ചോദിക്കാനുള്ള യോഗ്യത പോലും ഇല്ലാത്തവർ അല്ലെ ഏട്ടാ ഞങ്ങൾ ഒക്കെ? ചേച്ചി ഇങ്ങനെ ചെയ്യും എന്ന്… ആരും നിരീച്ചില്ല….”

അവൾ തല താഴ്ത്തി..