അവൾ ഒരു വിധം കണ്ണുനീർ ഒക്കെ കഴുകി കളഞ്ഞു പുറത്തേക്കിറങ്ങി…. സത്യം എന്താണെന്നു ശെരിക്കും അറിയാതെ ഇതിൽ എടുത്തു ചാടി ഒന്നും പ്രവൃത്തിക്കരുത് എന്ന് അവൾ മനസ്സിൽ ഉറപ്പിച്ചു കൊണ്ടാണ് വെളിയിലേക്കു വന്നത്….
എങ്കിലും ഉള്ളിലുള്ള ആ നീറ്റൽ അവളുടെ മുഖത്ത് അങ്ങിങ്ങായി നിഴലിച്ചു നിന്നു…. അതൊക്കെ മറച്ചു പിടിച്ചു പഴയ രീതിയിൽ സന്തോഷം അഭിനയിക്കാൻ അവൾ നന്നേ കഷ്ടപ്പെട്ടു….
അവൾ നേരെ വിനയ്ടെയും ദേവികയുടെയും അടുത്തേക്ക് വന്നു….
വിനയ്നോട് എന്തോ പറയാൻ തുടങ്ങുകയായിരുന്ന ദേവിക വാസുകിയെ കണ്ടു പെട്ടന്ന് അത് നിർത്തി അവളെ നോക്കി….
അപ്പോഴേക്കും അംബികയും അവിടേക്ക് വന്നു….
” ആഹാ…. കണ്ടില്ലേ ഏട്ടാ, വാസുകിയെ കണ്ടേപ്പിന്നെ എന്റെ അമ്മക്ക് നമ്മളെ ഒന്നും വേണ്ട “….
ദേവിക വിനയ്നെ നോക്കി ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു….
അതിനു മറുപടിയായി അംബിക ഒന്ന് ചിരിച്ച ശേഷം വാസുകിയെ ചേര്‍ത്ത് പിടിച്ചു….
” എനിക്ക് നിന്നെ പോലെ തന്നെയാണ് മോളും…. അല്ലേ മോളേ ? “….
ഒരു നനഞ്ഞ പുഞ്ചിരി മാത്രമായിരുന്നു വാസുകിയുടെ മറുപടി….
❤️❤️❤️