കൃഷ്ണവേണി – അവസാന ഭാഗം [രാഗേന്ദു] 2305

സ്‌ട്രോങ് ആയി നിക്കണം.. കരഞ്ഞു തളരരുത്.. നി തളരുന്നവൾ അല്ല എന്നി മുത്തശ്ശനും ധാ ഈ നിൽക്കുന്ന അവൾക്കും അറിയാം..

പോയി നിന്റെ ജീവിതം സന്തോഷം ആക്ക്.. അവനെ പോലെ..”

മുത്തശ്ശൻ അതു പറഞ്ഞപ്പോൾ അവൾ പൊട്ടി കരഞ്ഞു.. അവർ ആശ്വസിപ്പിച്ചു..

അടുത്ത ദിവസം അവൾ വീട്ടിൽ നിന്നും യാത്ര പറഞ്ഞ് ഇറങ്ങിയപ്പോൾ ആണ് മുത്തശ്ശനും മുത്തശ്ശിയും അങ്ങോട്ടെക്ക് വന്നത്..

“മോൾ ഇറങ്ങാറായോ..?”

മുത്തശ്ശൻ അവളോട് ചോദിച്ചു..

“മ്മ്മ്..ബസിനാണ്.. പോകുന്ന വഴി ബ്ലോക്ക് കിട്ടിയാൽ ഫ്ലൈറ്റ് മിസ് ആവും. അതാ നേരത്തെ ഇറങ്ങാം എന്ന് കരുതി..

“അഹ് ഞാൻ കാർ പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്‌ ഇപ്പൊ വരും.. ”

“വേണ്ടായിരുന്നു മുത്തശ്ശ..”

“ഒന്നും പറയേണ്ട..”

മുത്തശ്ശൻ പറഞ്ഞപ്പോൾ അവൾ പിന്നെ ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല.. കുറച്ചു സമയം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ കാർ അവളുടെ മുൻപിൽ വന്നു നിന്നു..

അവൾ എല്ലാവരോടും യാത്ര പറഞ്ഞു..മുത്തശ്ശൻ ഫ്രണ്ട് ഡോർ തുറന്ന് കൊടുത്തപ്പോൾ അവൾ അതിൽ കയറി.. ബാഗ് ബാക്കിൽ വച്ചു..

അവൾ പുറത്തോട്ട് നോക്കി എല്ലാവരോടും കൈ വീശി..

വണ്ടി മുൻപോട്ട് എടുത്തതും അവൾ പുറത്തോട്ട് നോക്കി ഇരുന്നു.. കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു കാഴ്ച്ചകൾ മങ്ങി.. അവൾ കണ്ണ് അടച്ചു സീറ്റിൽ ചാരി ഇരുന്നു..

പെട്ടെന്നാണ് വണ്ടി എവിടെയോ ബ്രേക്ക് ചെയ്തു നിൽക്കുന്ന പോലെ അവൾക്ക് തോന്നിയത്.. ഇത്രേം പെട്ടന്ന് എത്തിയോ എന്നവൾ ചിന്തിച്ചു..

അവൾ ചുറ്റും നോക്കി..

“ഇതെന്താ ഇവിടെ..”

എന്നു പറഞ്ഞു ഡ്രൈവർ സീറ്റിലേക്ക് നോക്കിയതും. അവിടെ ആരും ഇല്ല.. അവൾ സൈഡിലേക്ക് നോക്കിയതും കണ്ടു തന്ന തന്നെ നോക്കി അവളുടെ സൈഡ് ഡോറിൽ ചാരി നിൽക്കുന്ന അഷ്‌ലിയെ.. അവൻ അവളെ നോക്കി ചിരിച്ചുകൊണ്ട് നിൽക്കുകയാണ്.. അവൾ ഒന്ന് ഞെട്ടി വിശ്വസിക്കാൻ ആവാതെ.. അവൾ അവനെ നോക്കി ഇരുന്നു കുറെ നേരം..