അപരാജിതൻ 25[Harshan] 10154

“യാത്രയിലാണല്ലേ ?”

ആ ചോദ്യം കേട്ട് സത്യാനന്ദ സ്വാമിജി മുഖമുയർത്തി നോക്കി.

ചിരിച്ചു കൊണ്ട് നിൽക്കുന്ന ഒരു സഞ്ചാരിണിയായ ഒരു നാൽപ്പതിൽ താഴെ പ്രായം തോന്നുന്ന  സാധ്വി (യോഗിനി).ചുവന്ന ചേല ചുറ്റിയിരിക്കുന്നു കഴുത്തിലും കൈയിലും  രുദ്രാക്ഷങ്ങളണിഞ്ഞിരിക്കുന്നു

“അതെ ,,അതെ ,,, ഇരുന്നാട്ടെ ” എന്ന് പറഞ്ഞു കൊണ്ട് അദ്ദേഹം അല്പം ഒതുങ്ങിയിരുന്നു.

ആ സാധ്വി  അദ്ദേഹത്തിന് സമീപമായി ഇരുന്നു.

” അങ്ങ് എന്തോ വലിയൊരു അന്വേഷണത്തിൽ ആണെന്ന് തോന്നുന്നല്ലോ ?” അവർ തിരക്കി

“ജീവിതം തന്നെ ഒരന്വേഷണമല്ലേ കുഞ്ഞേ ”

അദ്ദേഹത്തിന്‍റെ  മറുപടി കേട്ട് സാധ്വി  ഒന്ന് ചിരിച്ചു.

“അന്വേഷണം അത് മോക്ഷത്തിലേക്കുള്ള മാർഗ്ഗമാണ് ” സാധ്വി പറഞ്ഞു.

“ഇപ്പോൾ മോക്ഷമാണോ പ്രധാനം എന്ന് ചോദിച്ചാൽ അല്ലേയല്ല, മനസിനെ അലട്ടുന്ന കാര്യങ്ങളുണ്ട് , എല്ലാം ത്യജിച്ചു ഈശ്വരപാദം തേടിയലഞ്ഞ ഞാനെന്ന സത്യം മറ്റൊരു സത്യത്തെ തേടുകയാണ്   ” അദ്ദേഹം മറുപടി പറഞ്ഞു.

അതുകേട്ടു സാധ്വി പുഞ്ചിരിച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു

“സര്‍വ്വകര്‍മാണ്യപി സദാ കുര്‍വ്വാണോ മദ്വ്യപാശ്രയഃ

മത്പ്രസാദാദവാപ്നോതി ശാശ്വതം പദമവ്യയം

“ ഗീതോപദേശം മോക്ഷസന്യാസയോഗമാണ് – എല്ലായ്പോഴും എന്നെ ശരണം പ്രാപിച്ചുകൊണ്ട് എല്ലാ കര്‍മ്മങ്ങളും ചെയ്യുന്നവന്‍ എന്‍റെ  പ്രസാദത്താല്‍ ശാശ്വതമായ സ്ഥിതിയെ പ്രാപിക്കുന്നു എന്നല്ലേ ഭഗവൻ പറഞ്ഞതിന്‍റെ  പൊരുൾ , ഇപ്പോൾ ചെയ്യുന്ന കർമ്മ൦ ഈശ്വരൻ ഒരു നിയോഗമായി തന്നതെന്നു കരുതി പ്രതിഫലേച്ഛയിലാതെ തുടരൂ ,, ”

“അത് തന്നെയാണ് കുഞ്ഞേ  മനസ്സിൽ , എങ്കിലും ഈ ഒരു അവസ്ഥയിൽ ഒരു വെളിച്ചം തന്നതിന് നന്ദിയുണ്ട് ”

അദ്ദേഹം മന്ദഹാസത്തോടെ പറഞ്ഞു .

“എങ്കിലും എന്‍റെ മനസ്സ് ഏറെ അസ്വസ്ഥമാണ് , ഇവിടെ മനസ്സിന് അല്പം ശാന്തി ലഭിക്കുന്നുണ്ട് “

“മൃഗശീർഷത്തിൽ ഭൂജാതയായ കന്യകയാണ് സ്വാമിയുടെ വിഷമതകൾക്ക് കാരണം അല്ലേ  ”

സാധ്വി ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ ചോദിച്ചു

അത്ഭുതത്തോടെ അദ്ദേഹം “എങ്ങനെയറിഞ്ഞു ?’

“ചില കാര്യങ്ങൾ അങ്ങയുടെ ഉള്ളിൽ മുൻകൂട്ടി പരമാത്മാവ് തോന്നിക്കുന്നതു പോലെ ചിലത് ഈയുള്ളവളുടെ യുള്ളിലും തോന്നിപ്പിക്കും”

അദ്ധേഹമത് കേട്ട് കൈകൾ കൂപ്പി