അപരാജിതൻ 25[Harshan] 10154

ചുടല പറഞ്ഞതിന്‍റെ  പൊരുൾ മനസിലായി ആദി വേഗം തന്നെ ജീപ്പിൽ കയറി ശിവശൈലത്തേക് തിരിച്ചു.

വീട്ടിലെത്തിയ അവൻ വേഗം പോയി ബാഗ് തുറന്നു.

ബാഗിന്‍റെ  ഒരു കോണിൽ ആരുമറിയാതെ താൻ വര്‍ഷങ്ങളായി കൊണ്ട് നടന്നിരുന്ന ഒരു മൺകുടം കയ്യിലെടുത്തു.

ലക്ഷ്മിയമ്മയുടെ ചിതാഭസ്മ൦ സൂക്ഷിച്ചിരുന്ന മണ്‍കുടം.

അമ്മയുടെ സഞ്ജയനമോ സപിണ്ഡീ കർമ്മങ്ങളോ ഒന്നും ചെയ്തിട്ടില്ല

അമ്മയുടെ ശേഷിപ്പുകൾ നഷ്ടപ്പെട്ടു പോകരുതെന്ന് ആഗ്രഹിച്ചതിനാൽ പിന്നെ അതിനൊന്നും മുതിർന്നതുമില്ല..

അവനാ ,,,,,ചെറിയ മൺകുടം കയ്യിലെടുത്തു കണ്ണുകളിൽ മുട്ടിച്ചു.

കണ്ണിൽ നിന്നുമുതിർന്ന കണ്ണുനീർ ആ മൺകുടത്തിൽ പതിച്ചിരുന്നു

മനസ് കൊണ്ട് ‘അമ്മയോട് മാപ്പു പറഞ്ഞു

എന്നിട്ടു ചുടല പറഞ്ഞ പോലെ മുത്തശ്ശന്‍റെ  ചിതാഭസ്മം സൂക്ഷിച്ചിരുന്ന ലോഹചെപ്പും കയ്യിലെടുത്തു

അവ ഒരു തുണിയിൽ പൊതിഞ്ഞു കൊണ്ടവൻ വീടിനു പുറത്തേക്ക് നടന്നു

മുത്തശ്ശി നട്ട കൂവളം കാറ്റിൽ നല്ലപോലെ ആടുകയായിരുന്നു.

അവൻ ആ കൂവളമരച്ചുവട്ടിൽ കൈ കൊണ്ട് മണ്ണ് മാറ്റി

തുണിയിൽ പൊതിഞ്ഞ അമ്മയുടെയും മുത്തശ്സൻറെയും ചിതാഭസ്മം ആ മരച്ചുവട്ടിൽ ആ കുഴിയിൽ  ഭദ്രമായി വെച്ചു , മുകളിൽ മണ്ണ് കൊണ്ട് മൂടി.

എഴുന്നേറ്റു തിരിഞ്ഞു നടന്നു അല്പം നടന്ന് പിന്തിരിഞ്ഞു നോക്കി

വിഷമത്തോടെ ഉള്ളിലേക്ക് കയറി വാതിലടച്ചു കട്ടിലിൽ വന്നു കിടന്നു

കാതിൽ ആരോ മന്ത്രിക്കുന്നത് പോലെ

“മുത്തശ്ശിയുടെയും മുത്തശ്ശന്‍റെ യും മുക്തിക്ക് മോൻ ഒരുമിച്ച് കർമ്മ൦ ചെയ്യണം ,, അമ്മയ്ക്ക് ,,, അച്ഛനെ തേടി  പിടിച്ചിട്ടു  മതി ,,”

അവൻ വേഗമെഴുന്നേറ്റു

സത്യമോ മിഥ്യയോ എന്ന് തിരിച്ചറിയാൻ ദേഹത്തൊന്നു പിച്ചി നോക്കി

‘അമ്മ പറഞ്ഞതാകുമോ ,,, അതെ ,, അതെ ,,, ” അവന്‍റെ  മനസ് മന്ത്രിച്ചു

അവനാകെ സങ്കടം വന്നു

അമ്മയുടെ ഫോട്ടോ നെഞ്ചോടു ചേർത്ത് വച്ചു

“അച്ഛനെ ഞാൻ ഉറപ്പായും കൊണ്ട് വരും ,, അച്ഛന്‍റെ  സാന്നിധ്യത്തിൽ ലക്ഷ്മിഅമ്മയ്ക്ക് ഉറപ്പായും എല്ലാ  കർമ്മങ്ങളും അപ്പു ചെയ്തോളാ൦ ,,,,,,”

എന്ന് പറഞ്ഞു സങ്കടത്തോടെ തന്നെ ആ ഫോട്ടോയിൽ ഉമ്മ വെച്ച് അരികിൽ വെച്ച് കിടന്നു.

<<<<O>>>>