വൈഗ [മാലാഖയുടെ കാമുകൻ] 2144

“എന്റെ പൊന്നു വൈഗേ.. ഇങ്ങനെ കരയല്ലേ ഇനി… കാണാൻ വയ്യാത്തത് കൊണ്ടാണ്…”ഞാൻ അത് പറഞ്ഞപ്പോൾ അവൾ എന്നെ നോക്കി ചിരിച്ചു..

“ഇനി കരയില്ല..”

അവൾ പറഞ്ഞു..

***

എന്നാൽ ജീവിതം അവൾക്ക് വച്ചത് കരച്ചിൽ തന്നെ ആയിരുന്നു..

ക്ലാസ് എടുത്തു കൊണ്ടിരിക്കുമ്പോൾ ആണ് എനിക്ക് ഒരു ഫോൺ കാൾ വന്നത്.. അച്ഛൻ ആണ്.

“ആൽബി ആക്‌സിഡന്റിൽ മരിച്ചു..!”

ഈ വാർത്ത കേട്ട ഞാൻ നിലത്തു ഇരുന്നു പോയി… വിധി ആണോ അതോ വേറെ എന്തോ… ആർക്കറിയാം?

എനിക്ക് എന്താ ചെയ്യേണ്ടത് എന്ന് പോലും മനസ്സിൽ വന്നില്ല.. എന്നാൽ അവളെ കൈ വിടരുത് എന്ന് എന്റെ മനസ് പറഞ്ഞു…

***

വൈഗയുടെ അവസ്ഥ വല്ലാത്തതായിരുന്നു..

എല്ലാം കഴിഞ്ഞു ആരും ആശ്രയത്തിന് ഇല്ലാത്ത തളർന്നു കിടന്ന അവളെ വലിച്ചു പൊക്കി എടുത്തു കാറിൽ കിടത്തി…

അച്ഛൻ കൊച്ചിനെ എടുത്തിരുന്നു.. വീട്ടിൽ കൊണ്ട് വന്നു..

കൊച്ചിനെ അന്ന് ഞങ്ങൾ നോക്കി.. അതൊന്നും അറിയാതെ ചിരിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു..

അവൾ കരഞ്ഞു തളർന്നു കിടക്കുകയായിരുന്നു… എനിക്ക് വളരെ സങ്കടം തോന്നി..

ഞാൻ വരാന്തയിൽ ഇരുന്നപ്പോൾ അച്ഛൻ വന്നു.. അമ്മയും..

“ഡാ.. അവളുടെ കാര്യം….”

“അവൾക്ക് ആരും ഇല്ലാ അച്ഛാ.. അവൻ പോയപ്പോൾ എന്നെ ഏല്പിച്ചിട്ടാണ് പോയത്.. ഒരു കൂട്ടുകാരൻ മാത്രം അല്ലായിരുന്നു അവൻ.. അവൾ ഇവിടെ നിക്കട്ടെ അമ്മെ? ആരും ഇല്ലാത്തതല്ലേ?”