? ഋതുഭേദങ്ങൾ ?️ 09 [ഖല്‍ബിന്‍റെ പോരാളി ?] 798

അങ്ങനെ ആ ദിനവും വന്നെത്തി. ഒരുപാട് നേരത്തെ കാത്തിരിപ്പിനും പ്രാര്‍ത്ഥനയ്ക്കും പിടി തരാതെ അവളെപോലെ ഒരു പെണ്‍കുഞ്ഞിനെ എന്‍റെ കൈലേക്ക് തന്നിട്ട് ഒരു വാക്കുപോലും മിണ്ടാതെ അവളുടെ മമ്മയുടെ അടുത്തേക്ക് അവള്‍ പോയി. തന്ന പ്രണയം പോലും തിരിച്ചു വാങ്ങാന്‍ അവള്‍ കുടെ നിന്നില്ല. അവളെ പോലെ അവളുടെ കുഞ്ഞും അമ്മയില്ലാത്തവളായി….””

ദേവ് ഇടറിയ വാക്കുകളിലുടെ പറഞ്ഞു നിര്‍ത്തി. അനഘയും ആകെ വല്ലാതെയായിരുന്നു. ചുമറിലേക്ക് നോക്കി നില്‍ക്കുന്ന ദേവിന്‍റെ കണ്ണുകളില്‍ നിന്നു നില്‍ക്കാതെ നീരുറവ പുറത്തേക്ക് വന്നുകൊണ്ടിരുന്നു. അവന്‍ എന്തോ ചിന്തിച്ചു കൊണ്ടങ്ങനെ അനങ്ങാതെ നിന്നു. എന്നാല്‍ ഓരോ നിമിഷവും നീര്‍തുള്ളില്‍ കവിളിലുടെ താഴേക്ക് ഊര്‍ന്നിറങ്ങുന്നുണ്ടായിരുന്നു.

അനഘയുടെ മനസും അത് കണ്ടു വേദനിച്ചു തുടങ്ങി. തന്നോട്ട് ദേഷ്യപ്പെടുമ്പോഴും മറ്റുള്ളവരുടെ മുന്നില്‍ സന്തോഷിക്കുമ്പോഴും പ്രിയപ്പെട്ടവരുടെ വിയോഗം നല്‍കിയ വേദനയില്‍ ആ മനസ് കരച്ചിലടക്കിപിടിക്കുകയായിരുന്നു. ആദ്യം ചിറ്റശ്ശിയും അധികം വൈകാതെ അനുവും. രണ്ടും അവനെക്കാള്‍ ഏറെ അവനെ സ്നേഹിച്ചവര്‍… എന്നാല്‍ രണ്ടുപേരും ഇന്നു അവനരികില്ലില്ല….

അനഘ ദേവിന്‍റെ ചുമലില്‍ ആശ്വാസരൂപേണ തന്‍റെ കൈ വെച്ചു. ഒരുനിമിഷം അപ്രതീക്ഷമായ ആ കാര്യത്തില്‍ ദേവ് ഞെട്ടിതരിച്ചു പോയി. അവന്‍ നിറ കണ്ണുകളോടെ അനഘയെ നോക്കി. ഒരു പക്ഷേ കണ്ണില്‍ നിറഞ്ഞ കണ്ണൂനീര്‍ അവന്‍റെ കാഴ്ചയെ പോലും തടസപ്പെടുത്തിയിരുന്നു.

ദേവ് പെട്ടെന്ന് സ്വബോധത്തിലേക്ക് വന്നു. അവന്‍ രണ്ടു കണ്ണുകളും സ്വന്തം കൈ കൊണ്ട് തുടച്ചു. പിന്നെ കൃത്രിമമായ ഒരു ചിരി ചിരിക്കാന്‍ ശ്രമിച്ചു. എന്നാലും അതിലും അവന്‍ പരാജയപ്പെടുകയായിരുന്നു. അനഘയാണെങ്കില്‍ ഈ അവസ്ഥയില്‍ എന്തുപറയണമെന്നോ, എന്തു ചെയ്യണമെന്നോ അറിയാതെ അവനെ തന്നെ നോക്കി നിന്നു.

അല്‍പം കഴിഞ്ഞപ്പോഴേക്കും ദേവ് അല്‍പം ശാന്തമായി തുടങ്ങി. അതോടെ അവന്‍ ബാക്കി കഥ പറഞ്ഞു തുടങ്ങി. അനഘ ഒന്നും മിണ്ടാതെ അവന്‍റെ വാക്കുകള്‍ക്ക് കാതോര്‍ത്തു.

““അന്ന് എല്ലാം നഷ്ടപ്പെട്ട അവസ്ഥയിലായിരുന്നു ഞാന്‍. അവളെ ഞങ്ങളുടെ ദേവലോകത്ത് തന്നെ എന്നെന്നേക്കുമായി ഉറക്കി കിടത്തിയ ശേഷം ആ ചോരകുഞ്ഞിനെയും കൊണ്ട് എന്തുചെയ്യണമെന്നറിയാത്ത ഒരു അവസ്ഥയിൽ ഞാന്‍ നിന്നു. കുഞ്ഞിന്റെ കരച്ചില്‍ പോലും എന്നില്‍ ദേഷ്യം ഉണ്ടാക്കി തുടങ്ങി. എന്‍റെ അനുവിനെ കൊന്നു ഭൂമിയിലേക്ക വന്ന ആ കുട്ടിയോട് വല്ലാത്ത ദേഷ്യമായിരുന്നു എനിക്കപ്പോ… ഒരുപക്ഷേ അവള്‍ ഇല്ലെങ്കില്‍ അനു പിന്നെയും എന്‍റെ കുടെയുണ്ടാവുമെന്ന ചിന്ത എന്നില്‍ ഉണ്ടായി. രണ്ടു ദിവസം എങ്ങിനെയോ അവിടെ തള്ളി നിക്കി. പക്ഷേ മനസ് ഒരു തരത്തിലും ശാന്തമാകാതെ വന്നപ്പോ വേറെ വഴിയില്ലാതെ അവിടെ നിന്ന് ഇറങ്ങി.