രുദ്ര വീരസിംഹൻ – THE WARRIOR PRINCE [PONMINS] 406

അച്ഛൻ : ഇവനെ ആരാ ഇവിടെ കയറ്റിയത് ,,,,അച്ഛൻ അലറിക്കൊണ്ട് ചോദിച്ചു

വല്യമ്മ : അവനെ ഇവിടെ അല്ലാതെ എവിടേക്ക് വിടാനാ

അച്ഛൻ : വേണ്ട, ഈ നശിച്ചവൻ ഇനി ഒരു നിമിഷം ഇവിടെ നിൽക്കരുത് , ഇറക്കി വിട് അവനെ

മുത്തശ്ശൻ : എന്ത് പ്രാന്ത നീ ഈ പറയുന്നേ , അവനെ ഈ വീട്ടിൽ നിന്നും ഇറക്കി വിടാൻ പറ്റില്ല , അതുംഇവിടുത്തെ കുട്ടി തന്നെ അല്ലെ ,, മുത്തശ്ശനും കുറച്ചു ദേഷ്യത്തോടെ പറഞ്ഞു

അച്ഛൻ ദേഷ്യത്തോടെ പാഞ്ഞു വന്ന് എന്റെ കയ്യിൽ പിടിച്ചു വലിച്ചുകൊണ്ട് പുറകിലെ തൊഴുത്തിനോട് ചേർന്നചായ്പ്പിൽ കൊണ്ട് തള്ളി പുറത്തു നിന്നും പൂട്ടി ,,ഇരുട്ട് മൂടി കിടക്കുന്ന ആ മുറിയിൽ ഞാൻ പേടിയോടെകരഞ്ഞുകൊണ്ട് ആ വാതിലിൽ തട്ടി വിളിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു

” അച്ഛാ ,വാതിൽ തുറക്കച്ച ,എനിക്ക് പേടിയണച്ച , അച്ഛാ, ഞാൻ ഒന്നും ചെയ്തിട്ടില്ലച്ഛാ ,ഞാനല്ല മോളെതള്ളിയിട്ടതച്ച ,ഒന്ന് വിശ്വസിക്കച്ച ,വാതിൽ തുറക്കച്ച , അച്ഛാ “

അലറി അലറി കരഞ്ഞുകൊണ്ട് ഞാൻ കേണപേക്ഷിച്ചു,പക്ഷേ അതൊക്കെ കേട്ടിട്ടും ഒരു അനുകമ്പയും എന്നോട്കാണിച്ചില്ല

അച്ഛൻ :നിനക്ക് ഇരുട്ട് പേടിയാണല്ലേ , ഇതിലും വലിയ ഇരുട്ടിൽ ആണെടാ എന്റെ മകൾ നീ കാരണംകിടക്കുന്നത് , അവൾ അവിടെ അതുപോലെ കിടക്കുമ്പോൾ നീ മാത്രം ഇവിടെ സുഖലോലുപതയിൽ കിടന്നുവിലസേണ്ട “

അതും പറഞ്ഞു അച്ഛൻ അവിടുന്ന് പോയി,ചായ്പ്പിന് പുറത്തു ഇതെല്ലം കണ്ടും കെട്ടും നിൽക്കുന്നവരോട് അച്ഛൻഉറക്കെ പറഞ്ഞു

“ ദേ ആ കിടക്കുന്നവർ ഇന്ന് മുതൽ അവിടെ കിടക്കും , പച്ചവെള്ളം കൊടുത്തു പോകരുത് അവന് , ആരെങ്കിലുംഎന്റെ വാക്കിനു വില കൽപ്പിക്കാതിരുന്നാൽ ഞാനും എന്റെ മോളും എന്നെന്നേക്കുമായി ഈ പടി ഇറങ്ങും,,,,,,,ശേഷം തിരിഞ്ഞു സീതുട്ടിയെ നോക്കി “ ഇനി ഏട്ടൻ ആണെനും പറഞ്ഞു അവന്റടുത്തെങ്ങാൻ പോയാൽനിന്റെ കാൽ ഞാൻ മുറിക്കും ,കേട്ടല്ലോ ” അലറിക്കൊണ്ട് അവളോട് പറഞ്ഞതും പേടിയോടെ അവൾ തലയാട്ടിസമ്മതിച്ചു , അച്ഛന്റെ വാക്ക് ധിക്കരിക്കാൻ അവിടെ ആരും നിന്നില്ല , 10 ദിവസം പുറംലോകം പോലും കാണാതെഞാൻ ആ ഇരുട്ട് മുറിയിൽ തന്നെ കിടന്നു , രാത്രി ആരും കാണാതെ വിച്ചുവേട്ടൻ എനിക്ക് കൊണ്ട് തരുന്നവെള്ളവും പഴങ്ങളും ആയിരുന്നു എന്റെ ഭക്ഷണം , സീതുട്ടി ആ ഭാഗത്തേക്കു വരുന്നത് കണ്ടാൽ ആദ്യയുംസാന്ദ്രയും അവളെ പേടിപ്പിച്ചു ഓടിക്കും , ആദ്യയും സാന്ദ്രയും ഇടയ്ക്കിടെ വന്ന് കുത്തുവാക്കുകൾ പറഞ്ഞുവേദനിപ്പിക്കും കൂടെ ഇളയും നിളയും ഉണ്ടാവും , ആദ്യമെല്ലാം അവരോട് ദേഷ്യവും വെറുപ്പും തോന്നി എങ്കിലുംപിന്നൊരു ദിവസം അവർ ഒറ്റക് വന്നു

ഇള : അച്ചുവേട്ട , ഞങ്ങളോട് ദേഷ്യം ഒന്നും തോന്നരുത് , അവരുടെ കൂടെ നിൽക്കുന്നത്പോലെ തോന്നിപ്പിച്ചാലേഞങ്ങൾക്കു ഇങ്ങോട്ട് വരാൻ പറ്റു , അതുകൊണ്ടാ ഞങ്ങൾ അങ്ങനെ ഒക്കെ പറഞ്ഞത് സോറി