ഒന്നും ഉരിയാടാതെ 40

ഒന്നും ഉരിയാടാതെ 39

Author : നൗഫു 

 

പതിവില്ലാതെ ഒരുപാട് നേരം വൈകി എന്നറിയാം.. ആകെ രണ്ടു പാർട്ട്‌ കൂടെ എഴുതാൻ ഉള്ളു ഈ കഥ..

ഒരിക്കലും മനപൂർവ്വം വൈകിക്കുന്നത് അല്ല.. ജോലി തിരക്ക് ആയിരുന്നു.. സെയിൽസ് ഒരു പാട് കൂടുതൽ ആയിരുന്നു ബലി പെരുന്നാൾ അടുത്ത സമയം..

എല്ലാ വിശേഷ പെട്ട ദിവസങ്ങളിലും ഒരു പാർട്ട്‌ ഇടാൻ ശ്രെമിക്കാറുണ്ട് ഇപ്രാവശ്യം അതിനും സാധിച്ചില്ല… ക്ഷമിക്കുക…

മനാഫ് ബിൻ മുഹമ്മദ്‌… 1998-2020

 

എന്താണ് കേൾക്കുന്നതെന്ന് എന്താണീ കണ്ണു കൊണ്ട് കാണുന്നതെന്നും അറിയാതെ ഞാൻ ആ മണലിലേക്കിരുന്നു…

 

എന്റെ കൂടെ ഇത് വരെ ഉണ്ടായിരുന്നവൻ… തൊട്ടടുത്തു എന്റെ തോളിനോട്‌ ചേർന്ന് നിന്നവൻ… ആ ഖബറിന് ചേർന്ന്.. എനിക്കൊരു വട്ടം പോലും കാണാൻ കഴിയാതെ പോയ ഏറ്റവും പ്രിയപ്പെട്ട എന്റെ മകൾ….

 

ആഷിക് എന്നെ പിടിച്ചു എഴുന്നേൽപ്പിക്കാൻ ശ്രമിച്ചെങ്കിലും ഞാൻ അവന്റെ കൈ ബലമായി എടുത്തു മാറ്റി അവരുടെ രണ്ടു പേരുടെയും ഇടയിലായി ഇരുന്നു..

 

“ടാ.. എനിക്ക് ഇവനോട് കുറച്ചു സംസാരിക്കാൻ ഉണ്ട്..”

 

മനഫിന്റെ ഖബറിലേക് നോക്കി പതിയെ പറഞ്ഞു…

 

“നീ പൊയ്ക്കോ…”

 

എന്റെ വാക്കുകളിലെ പതർച്ച കേട്ടപ്പോൾ ഭ്രാന്ത് പിടിച്ചെന്ന് കരുതി ആഷിക് വീണ്ടും എന്റെ അരികിലേക് വന്നു.. എന്നെ സമാധാനിപ്പിക്കുന്നത് പോലെ മെല്ലെ ചുമലിൽ പിടിച്ചു…

 

“വേണ്ട.. എനിക്ക് കുഴപ്പമൊന്നും ഇല്ല.. നീ പേടിക്കണ്ട… പക്ഷെ എനിക്ക് കുറച്ചു സംസാരിക്കണം…. എന്റെ ഉള്ളം തുറന്നു കൊണ്ട് “..

 

ആഷിക് എന്റെ മുഖത്തേക് തന്നെ കുറച്ചു നേരം നോക്കി നിന്നു.. ഒരു വിതം എല്ലാ കാര്യങ്ങളും അവനു അറിയാവുന്നത് കൊണ്ടും.. ഇവിടെ കിടക്കുന്ന ഞങ്ങളുടെ കൂട്ടുകാരന് അറിയില്ല എന്നത് കൊണ്ടും…എന്നെ അവിടെ ഒറ്റക്കാക്കി ആഷിക് ആ കബറിടത്തിൽ നിന്നും പുറത്തേക് നടന്നു..

 

ഞാൻ മെല്ലെ ഇഴഞ്ഞിഴഞ്ഞു ആ രണ്ടു കബറിന്റെയും ഇടയിലേക്കിരുന്നു…

 

എന്റെ വലതു ഭാഗത്ത്‌ കിടക്കുന്നത് എന്റെ മകളാണ്.. എന്റെ ഇടതു ഭാഗത്ത്‌.. എന്റെ സ്വന്തം മനാഫും…