പതിനൊന്നാം ? തീയാട്ട് [Sajith] 1367

കുഞ്ഞൂട്ടൻ തൻ്റെ ബാഗ് കൊലായിൽ വച്ചിട്ട് ചെരുപ്പൂരി മുൻ വശത്തെ വാതിലൊന്ന് തള്ളി നോക്കി. അകത്ത് നിന്ന് അടച്ചിട്ടുണ്ട്. അവൻ തിരികെ മുറ്റത്തിറങ്ങി ചെരുപ്പിട്ട് പറമ്പ് മുഴുവനൊന്ന് ചുറ്റിനോക്കി. 

കൈയ്യിലൊക്കെ ചെളിയുമാക്കി പറമ്പിൽ നിന്ന് പണി ചെയ്യുന്ന ഇന്ദിരാമ്മയെ അവൻ കണ്ടു. ആഹ്.. ഇരുപതു വയസായ ചെറുക്കൻ കുഞ്ഞാവയായി മാറുന്നു എന്ന് അവന് തോന്നിപോയി. ഒരപാട് ബന്ധുക്കളും മറ്റുമാണ്ടായിട്ടും ഇവിടെ എത്തുമ്പഴാണ് ഏറ്റവും സുരക്ഷിതം അനുഭവപ്പെടുന്നത്. ഒരു കരുതലിൻ്റെയും സ്നേഹത്തിൻ്റെയുമെല്ലാം സുരക്ഷിതം.

“”അമ്മാ…””,

സ്വന്തം അമ്മയെ അങ്ങനെ വിളിച്ച കാലം അവൻ മറന്നിരുന്നു. 

വിളികേട്ട് അവര് തിരിഞ്ഞു. പറമ്പിലേക്കിറങ്ങാതെ മുറ്റത്തു തന്നെ നിക്കായിരുന്നു കുഞ്ഞൂട്ടൻ. അവനെ കണ്ടതും കയ്യിലിരുന്ന കമ്പുകളെല്ലാം നിലത്തിട്ട് അവനടുത്തേക്ക് വന്നു. കുറേക്കാലം കൂടി കണ്ടതിൻ്റെ ആകാംക്ഷയും സന്തോഷവുമെല്ലാം അവരുടെ മുഖത്ത് കാണാം. ഒന്ന് കെട്ടിപിടിക്കണമെന്നുണ്ടവർക്ക് കൈയ്യിലാകെ ചെളി പറ്റിയതോണ്ട് അതിന് മുതിർന്നില്ല. 

“”നീ ഉമ്മറത്തിക്കൂടി വായോ..””,””ഞാൻ വാതിൽ തൊറക്കട്ടെ..””,

അതും പറഞ്ഞ് അവര് അടുക്കള വാതിൽ തള്ളി തുറന്ന് അകത്ത് കയറി. കൈയ്യും മുഖവും നന്നായിട്ട് തന്നെ ഒന്ന് കഴുകി. ഉമ്മറവാതിൽ അവനായി തുറന്ന് കൊടുത്തു. കൊലായിൽ വച്ചിരുന്ന ബാഗുമായി കുഞ്ഞൂട്ടൻ അകത്തേക്ക് കയറി. ഇന്ദിരാമ്മയെ കെട്ടിപിടിച്ച് കവിളത്തൊരു ഉമ്മ കൊടുത്തു. അവര് തിരിച്ചും അവനൊരു ഉമ്മ കൊടുത്തു. 

“”മാറ് കുഞ്ഞാവേ..””,””മേത്താകെ മണ്ണാണ്..””,””നിൻ്റെ മേല് പറ്റൊള്ളു..””,

“”അത് സാരില്ല…””,””ഞാനും ആകെ വെയർത്തിരിക്കാ…””,””ഒന്ന് കുളിക്കണം..””,

“”നീ എന്നാ മോളിലെ പഴേ റൂമിൽ പൊയ്ക്കൊ..””, “”കുളിച് വാ..””,””കഴിച്ചില്ലല്ലോ നീ..””,

ഇല്ലെന്നവൻ തലയാട്ടി.

“”പോയി കുളിച്ച് വാടാ…””,””ഞാൻ ചോറ്ട്ത്ത് വെക്കാ..””,

കുഞ്ഞൂട്ടൻ്റെ കവിളിലൊന്ന് കുത്തിക്കൊണ്ട് ഇന്ദിരാമ്മ പറഞ്ഞു. പോണേൻ്റെ മുന്നെ അവൻ്റെ തലയിലൊന്ന് തലോടി. മുടി വളർന്നു വന്നിരുന്നു. 

അവൻ ബാഗും എടുത്ത് മുകളിലേ അവൻ്റെ പഴയ മുറിയിലേക്ക് പോയി. ഇന്ദിരാമ്മ ഭക്ഷണം എടുത്തുവക്കാനായിട്ട് അടുക്കളയിലേക്കും. 

ഇട്ടു വന്ന കുപ്പായം അവൻ ഊരി അവിടേത്തെ ബക്കറ്റിൽ കുറച് സോപ്പു പതകലക്കി മുക്കിവച്ചു. സ്വന്തം തുണിയും പാത്രവും സ്വന്തം കഴുകണം അതാണവൻ്റെ കൺസെപ്റ്റ്. ജീവിതം പഠിപ്പിച്ചതിൻ്റെയാവും. 

കുളികഴിഞ്ഞ് ഒരു കൈലിയും ടീ ഷർട്ടും ഇട്ടി താഴേക്ക് വന്നു.