താമര മോതിരം ഭാഗം-14 [Dragon] 279

ഗുരു :- കേവലം ഒരു നിമിഷത്തെ ദർശനം കൊണ്ട് മാത്രം തങ്ങൾക്കു ഇത്രയും മാറ്റങ്ങൾ ഉണ്ടായെങ്കിൽ , ആ ശങ്കരനെ ഭജിച്ചാൽ , പ്രാർത്ഥിച്ചാൽ ഭക്തന് വേണ്ടി തന്റെ ജീവൻ കൊടുക്കാൻ പോലും തയ്യാറാകും ശങ്കരൻ ,

വൃദ്ധൻ :- ഗുരു എനിക്കിപ്പോ ഒരേ ഒരു പ്രാർത്ഥനയെ ഉള്ളു , എന്റെ കുട്ടിയെ അത് പോലെ അവിടുത്തെ കുട്ടികളെ യാതൊരു ആപത്തും ഇല്ലാതെ ഇങ്ങു തിരികെ എത്തണം.

ഗുരു  കണ്ണുകൾ അടച്ചു പ്രാർത്ഥിച്ചു പിന്നെ പതിയെ ചുണ്ടുകൾ അനക്കി പറഞ്ഞു – “താമസിച്ചു പോയി , വളരെ താമസിച്ച പോയി ”

അത് കേട്ട ഉടൻ തന്നെ വൃദ്ധന്റെ നെഞ്ഞോന്നു പിടച്ചു , കണ്ണുകളിൽ നിന്നും കണ്ണുനീർ ഒഴുകി

ഗുരു തുടർന്ന് പറഞ്ഞു – പക്ഷെ അങ്ങയുടെ പൗത്രി ഇപ്പോഴും ഉണ്ട് , ജീവനോടെ – എന്തോ ഒരു ധൗത്യത്തിനായി കാത്തിരിക്കുന്ന പോലെ , പക്ഷെ മരണത്തിന്റെ അലയടികൾ എപ്പോൾ വേണമെങ്കിലും ആ കുട്ടിയെ പ്രഹരം ഏൽപ്പിക്കാം.

ഏതായാലും ശങ്കരൻ തന്നെ ശരണം , ശങ്കരൻ മാത്രമാണ് ശരണം

ആ വൃദ്ധൻ കണ്ണുകൾ അടച്ചു കുറച്ചു നേരം ഇരുന്നു ശേഷം അന്ന് തുറന്നു ഗുരുവിനോടായി പറഞ്ഞു ,

ഗുരോ എനിക്ക് എല്ലാദിവസവും ആ ശങ്കര വിഗ്രഹത്തിനെ കണ്ടു തൊഴുതു പ്രാർത്ഥിക്കണം ,

അതിനു ഞാൻ തിരികെ ഗ്രാമത്തിലേക്ക് പോയാൽ എനിക്ക് അവിടെ നിന്നും വരവാൻ  സാധിക്കില്ല  ,കൂടാതെ ഞൻ പോയി വന്നാൽ ആ ദുഷ്ടന്മാരുടെ നോട്ടം എന്നിലേക്ക് എത്തിയാൽ അന്ന് വന്നവർ  ചെയ്ത പ്രവർത്തി അവർ അമ്പലത്തിൽ വീണ്ടും ആവർത്തിക്കും

അതിനാൽ എന്നെ ഇവിടെ അങ്ങയുടെ കൂടെ ആശ്രമത്തിൽ കഴിയാൻ അനുവദിക്കണം

ഗുരു ആ ചോദ്യം പ്രതീക്ഷിച്ചു തന്നെ ആണ് ഇരുന്നത് – കാരണം ശങ്കരന്റെ അനുഗ്രഹം ഇപ്പോൾ ആ വൃദ്ധന്റെ മനസിനെ ആ തേജ്വസിനൊപ്പം കൂടാൻ മാത്രമേ അനുവദിക്കൂ എന്ന് അറിയാമായിരുന്നു ഗുരുവിനു.