താമര മോതിരം ഭാഗം-14 [Dragon] 279

അതിനു മുന്നേ ശ്രീകോവിലിൽ നിന്നും ഒരു തരത്തിലും തിളക്കമാർന്ന വെളിച്ചം പുറത്തേക്കു പോകാത്തിരിക്കാനുള്ള എല്ലാ വഴിയും നോക്കിയിട്ടാണ് അവർ അവിടം വിട്ടത്

ആ വൃദ്ധൻ ശ്രീകോവിലിനു ചുറ്റും നടന്നു പരിശോധിച്ചപ്പോൾ പൂജാരി അമ്പലത്തിന്റെ ഉള്ളിൽ മുഴുവൻ പരിശോദിച്ചു ഉറപ്പിച്ചു – അപ്പോൾ ഗുരു അവിടെ ഇരുന്നു അവരുടെ പ്രവർത്തിയിൽ മന്ദഹസിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു –

കാരണം സാക്ഷാൽ ശങ്കരനെ ആണ് ഇവർ ആപത്തിൽ നിന്നും രക്ഷിക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്നത് എന്നതോർത്തു – പക്ഷെ അവരുടെ ഭക്തി കണ്ടപ്പോൾ അവരോടു അതിരിട്ട വാത്സല്യവും തോന്നി ഗുരുവിനു

അമ്പലത്തിനു പുറത്തേക്കു ഇറങ്ങിയ അവർ നേരെ ആശ്രമത്തിലേക്കാണ് പോയത് – അവിടെ തടാകക്കരയിൽ ആലിന്റെ ചുവട്ടിൽ ഉള്ള പടിയിൽ ഇരുന്നു സംസാരിക്കുകയായിരുന്നു

ആ വൃദ്ധൻ അക്ഷരാർത്ഥത്തിൽ കരയുകയായിരുന്നു – ഗുരുവിനോട് – തന്റെ ഗ്രാമത്തിലെ ആൾക്കാരുടെ അവസ്ഥയും കൂടെ തന്റെ കൊച്ചുമോളെ അവർ പിടിച്ചു കൊണ്ട് പോയതും എല്ലാം പറഞ്ഞു കരയുകയായിരുന്നു.

അവിടെ  ഗ്രാമത്തിൽ കൊണ്ട് പോയവരെ തിരികെ കൊണ്ട് വന്നതും – അവർ എല്ലാം മരിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുന്നതും അറിയാതെ അവർ തിരികെ എത്തും അതിൽ തന്റെ കൊച്ചു മകൾ ഉണ്ടാകുമെന്നും പ്രതീക്ഷ  ഇല്ലെങ്കിലും

അവരുടെ അവസ്ഥ എന്താണെന്നു അറിയാത്തതു കൊണ്ട് വളരെ വിഷമത്തിൽ ആയിരുന്നു ആ വൃദ്ധൻ ഗുരുവിനോട് സങ്കടങ്ങൾ പറഞ്ഞുകൊണ്ടിരുന്നത്.

എല്ലാം കേട്ട് കൊണ്ട് വൃദ്ധനെ ആശ്വസിപ്പിച്ചു കൊണ്ടാണ് ഗുരു ഇരുന്നത് അതും കണ്ണടച്ച്

കുറച്ചു നേരം ഇരുന്നതിനു ശേഷം ഗുരു വൃദ്ധനോട് പറഞ്ഞു – കേവലം ആ ശങ്കര വിഗ്രഹത്തിന്റെ ദർശനം കൊണ്ട് മാത്രം താങ്കൾക്ക് എന്ത് മാറ്റമാണ് ഉണ്ടായതു എന്ന് പറയാൻ സാധിക്കുമോ

വൃദ്ധൻ :- അതെ ഗുരു എനിക്ക് തന്നെ തിരിച്ചറിയാൻ കഴിയുന്നുണ്ട്.എന്റെ ശരീരം ഇരുപതു വയസു കുറഞ്ഞത് പോലെ തോന്നുന്നുണ്ട്