അപരാജിതൻ -38 5288

 

മനു പെട്ടെന്ന് കണ്ണുകൾ തുറന്നു.

അവന്റെ ദേഹമാകെ വെട്ടിവിയർത്തിരുന്നു.

ഭയം കൊണ്ട് അവൻ ചുറ്റും നോക്കി

 മുൻപിൽ മമ്മ നിൽക്കുന്നു

“മനൂ ,,,,മൂന്ന് മണിയായി , നിന്നെ ഉണർത്താൻ വന്നതാ ,,എന്തായിങ്ങനെ വിയർക്കുന്നെ, നീയെന്താ പിച്ചും പേയും പറഞ്ഞത്?” ?”

“മമ്മ ,,,അത് ,,,,അവൻ ചുറ്റും നോക്കി ,,,”

എല്ലാം ,,താൻ കണ്ടതും അനുഭവിച്ചതും എല്ലാം സ്വപ്നം മാത്രമെന്ന് അവനു മനസിലായി.

 

“വാ എഴുന്നേൽക്ക് ,,,ഭക്ഷണം കഴിക്കാം ,,,, “

അവരവനെ പിടിച്ചു എഴുന്നേൽപ്പിച്ചു.

അവൻ അരികിലെ ടേബിളിൽ ഇരുന്ന വെള്ളം കുടിച്ചു

സ്ലിപ്പർ എടുത്തിട്ട് വസുന്ധരയോടൊപ്പം മുറിയുടെ പുറത്തേക്ക് നടന്നു.

തന്റെ ഫോൺ എടുത്ത് ചുണ്ടോടു ചേർത്ത് സ്വപ്നത്തിൽ കേട്ട അതെ വാക്കുകൾ ഒരു തെറ്റുമില്ലാതെ ഓർമ്മയിൽ നിന്നും എടുത്തു പറഞ്ഞു റെക്കോർഡ് ചെയ്തു.

 

“ഉന്നിഴൈന്തനിനൈവുക്ക്

ഉന്മനതുവാനമാകിയാടുമിടൈത്ത്

നീയെൻട്ര മനിതൻ നിൽക്ക വേണ്ടും

അങ്കെയുങ്കളുടലുമുണർവുമെല്ലാമെ

യന്തയറിവിനെ പാർക്ക വേണ്ടും”

@@@@@

 

മനു ഡൈനിങ് ടേബിളിൽ ഇരുന്നു ഭക്ഷണം കഴിക്കുമ്പോഴും മനസ്സിൽ താൻ കണ്ട സ്വപ്നത്തിൽ ചുടല  പറഞ്ഞ വാക്കുകൾ തന്നെയായിരുന്നു.

“നീയെന്താ ആലോചിക്കുന്നേ ?”

“ഒന്നൂല്ല മമ്മാ,,, “

“എന്നാ അവിടെനിന്നും ഇവിടെ നിന്നും തോണ്ടികഴിക്കാതെ കൈ നിറയെ വാരികഴിക്ക് ”

അവനതു കേട്ടു വസുന്ധരയുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി ചിരിച്ചു.

അപ്പോളേക്കും അമ്മമ്മയും അവനരികിൽ വന്നിരുന്നു.

 അല്പം കഴിഞ്ഞവ൯ അനുപമയെ ഫോണിൽ വിളിച്ചു.

താൻ കണ്ട സ്വപ്നവും അതിൽ നിന്നും കിട്ടിയ ആ ചൊല്ലുകളും പറഞ്ഞു.