അനുരാഗപുഷ്പങ്ങൾ [രുദ്ര] 144

അവന്റെ ചോദ്യത്തിന് മറുപടിയായി അവൾ കാൽ ഒന്ന് അമർത്തി തിരുമ്മി… വേദനകൊണ്ട് അവൻ കാല് വലിച്ചു…. അപ്പോൾ അവളുടെ മുഖത്ത് വന്ന പുഞ്ചിരി അവൻ കാണാതിരിക്കാൻ അവൾ വിഫലമായ ഒരു ശ്രമം നടത്തി….

” കൊല്ലാതെ പെണ്ണേ…. ”
ചിരിച്ചു കൊണ്ട് അവളോട് പറഞ്ഞപ്പോൾ അവളും ഒരു ചിരിയോടെ അവിടെ നിന്നും എഴുന്നേറ്റു പോയി…. പിന്നെ കുറേ നേരം അമൽ അവിടെ ഒറ്റയ്ക്കായിരുന്നു…. ഇടയ്ക്ക് അച്ഛനും അമ്മയും വന്ന് കാര്യങ്ങൾ അന്വേഷിച്ചിട്ട് അവരവരുടെ ജോലികളിലേക്ക് തിരിഞ്ഞു….. കുറേ നേരം അവിടെ ഇരുന്ന് മടുത്തപ്പോൾ അവൻ പതിയെ വീട്ടിൽ നിന്നും പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങി….. വഴിയിലെങ്ങും ആരും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല….. വഴിക്കപ്പുറം നോക്കെത്താ ദൂരത്തോളം പച്ച വിരിച്ച നെല്പാടങ്ങളാണ്…. ആ കാഴ്ച അവന്റെ മനസ്സിനെ കുളിരണിയിച്ചു…. അന്നത്തെ ദിവസത്തെ ഓർത്തുള്ള അവന്റെ ടെൻഷൻ കുറച്ചു കുറഞ്ഞു…. അവൻ മുണ്ടും മടക്കി കുത്തി പാടവരമ്പിലൂടെ നടന്നു…. ചെറുതായിട്ട് മഴ ചാറ്റലുണ്ടായിരുന്നു…. പെട്ടന്ന് എന്തോ ഒന്ന് അവന്റെ കാലിലൂടെ ഇഴഞ്ഞു പോകുന്നത് പോലെ തോന്നി…. പെട്ടന്ന് കാൽ വലിച്ചു മാറ്റാൻ ശ്രമിച്ചതും കാൽ ചെറിയ കുഴിയിലേക്ക് വീണ് ഒന്നുകൂടി മടുത്തു…. അസഹ്യമായ വേദന…. അവൻ നാലുപാടും നോക്കി സഹായത്തിനായി ആരെയും കണ്ടില്ല….. കാൽ അനക്കാൻ ആകാതെ കുറച്ചു സമയം കൂടി അവൻ അതേ ഇരിപ്പ് ഇരുന്നു…. അതിനു ശേഷം പതിയെ കാൽ വലിച്ച് വലിച്ച് അവൻ അടുത്തുള്ള ഓലപ്പുരയിലേക്ക് കയറി…. അവിടെയുള്ള കയറുവരിഞ്ഞ കട്ടിലിൽ അവൻ കാൽ നീട്ടി വച്ചിരുന്നു….. പതിയെ തടവുമ്പോളും സഹിക്കാൻ പറ്റാത്ത വേദന… അവിടെ നിന്നും എഴുന്നേറ്റു പോകാൻ പറ്റില്ലന്ന് അവന് ഉറപ്പായി…. എന്തെങ്കിലും ഒരു സഹായത്തിനായി അവൻ ചുറ്റും പരതി…. അവസാനം അവന്റെ കൈയിൽ കിട്ടിയത് ചാരായക്കുപ്പിയാണ്….

“ദേവന്മാർ പോലും ഉപയോഗച്ചിരുന്ന ആത്യന്തികമായ വേദന സംഹാരിയല്ലേ…. ഒന്ന് കുടിച്ച് നോക്കുന്നതിൽ തെറ്റുണ്ടോ??…”
വേദനയ്ക്കിടയിലും അവൻ ആ കുപ്പിയിൽ നോക്കി പറഞ്ഞു…

” യേ… തെറ്റുണ്ടാകില്ല…. ഇനി എന്തെങ്കിലും പ്രശ്നമാകുമോ… ”
അവൻ സ്വയം ചോദിച്ചു….

അവസാനം മദ്യം തന്നെ വിജയിച്ചു….. അടപ്പ് തുറന്ന് ഒരു കവിൾ വായിലേക്ക് കമത്തി…. ഒരു തീ ഗോളം ഉള്ളിലൂടെ പോകുന്നത് പോലെ അവൻ തോന്നി…. ചുമയ്ക്കുകയും ശ്വാസം മുട്ടുകയും ചെയ്തു…. എങ്കിലും അവസാനം വേദനയ്ക്ക് അൽപ്പം ആശ്വാസം കിട്ടിയത് പോലെ അവന് തോന്നി…. അങ്ങനെ പതിയെ പതിയെ ഒരു കുപ്പി മുഴുവൻ കുടിച്ച് അവൻ കട്ടിലിലേക്ക് വീണു….

സുന്ദരമായ ഒരു ദ്വീപ്…. തിരമാലകൾ തീരത്തെ ചുംബിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു…. തിരയോളങ്ങളുടെ ശബ്ദം കേട്ട് അവൻ പതിയെ കണ്ണു തുറന്നു…. നോക്കെത്താ ദൂരമുള്ള മണൽ പരപ്പിൽ കിടക്കുകയായിരുന്നു അവൻ…. ചാടി എഴുന്നേറ്റ് ദേഹത്തു പറ്റിയ പൂഴിമണ്ണെല്ലാം തട്ടി കുടഞ്ഞു കളഞ്ഞു…. ചുറ്റും ആരെയും കാണുന്നില്ല…. കുറ്റിക്കാടുകൾ മാത്രം പരിഭ്രാന്തനായി അവൻ എങ്ങോട്ടെന്നില്ലാതെ ഓടി…. അവസാനം ഒരു പാറക്കല്ലിൽ തട്ടി പൂഴി മണ്ണിലേക്ക് വീണു…. വീണ്ടും ഒരു വിധം അവൻ എഴുന്നേറ്റു…. എവിടെനിന്നോ ഒരു സ്ത്രീ ശബ്ദം…. അവൻ ചുറ്റും നോക്കി…. ഒരു സ്ത്രീ ഏതോ മരച്ചുവട്ടിലെ പാറപുറത്ത് ഇരിക്കുന്നു…. അവൻ അങ്ങോട്ടേക്ക് ഓടി ….. നിലാവിന്റെ വെളിച്ചത്തിൽ അവൻ ആ സ്ത്രീ രൂപത്തെ കണ്ടു…. അതേ അതൊരു മത്സ്യകന്യകയാണ്…. ആ കരിനീലകണ്ണുകൾ അവനെ വശീകരിക്കുന്നു….
‘ എന്നെ പ്രാപിക്കു….ഞാൻ നിന്റേതാണ്…. നിന്റേത് മാത്രം… ‘
മത്സ്യകന്യക അവനോടു മൊഴിഞ്ഞു….

സമയം കടന്നു പോയി…. ദിഗന്തങ്ങൾ പൊട്ടുമാറ് ആകാശം നിലവിളിച്ചു…. പേമാരി പെയ്തു വീണു….. അവൻ ചാടി എഴുന്നേറ്റു….. ഇപ്പോൾ മത്സ്യകന്യക കൂടെയില്ല….. തിരമാലകൾ ഉയർന്നു പൊങ്ങുന്നു…. ഒരു ദാവണിക്കാരി പെൺകുട്ടി മഴ നനഞ്ഞ് സമുദ്രത്തിൽ നോക്കി നിൽക്കുന്നു….. ഇന്ദു…. അവൻ അലറിക്കൊണ്ട് അങ്ങോട്ടേക്ക് ഓടി ചെന്നു…. അടുക്കും തോറും അവൾ അകന്നുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു…. വീണ്ടും വീണ്ടും അവൻ ഓടി…. അവസാനം ഒരു മിന്നൽ പിണർ അവളെയും ചാമ്പലാക്കി കടന്നുപോയി….

“ഇന്ദൂ…..”
അലറിക്കൊണ്ട് അവൻ കട്ടിലിൽ നിന്നും ചാടി എഴുന്നേറ്റു…. താൻ എവിടെയാണ് എന്താണ് എന്ന് മനസ്സിലാക്കാൻ അവന് കുറച്ചു സമയം വേണ്ടി വന്നു …. കൈയിലെ ചാരായക്കുപ്പി നിലത്തേക്ക് ഇട്ട് അവൻ ദേഹത്തു തൊട്ടു നോക്കി…. മൊത്തം നനഞ്ഞിരിക്കുന്നു…. രണ്ടും കൈയും കൊണ്ട് കണ്ണ് തിരുമി നോക്കിയപ്പോൾ മുൻപിൽ ഇന്ദു…..

അവളും ആകെ നനഞ്ഞിട്ടുണ്ട്…. മുടി വാരിക്കെട്ടി വച്ചിരിക്കുന്നു…. ധാവണിയുടെ തുമ്പ് ഇടുപ്പിൽ ചുറ്റി വച്ച് രണ്ടു കൈയും പിണച്ചു കെട്ടി അവനെ നോക്കി നിൽക്കുകയാണ്…. ആ മുഖത്തു മിന്നി മറഞ്ഞത് രൗദ്രമാണെന്ന് മനസ്സിലാക്കാൻ അവന് അധിക സമയം വേണ്ടി വന്നില്ല….

” ഇന്ദു എന്താ രാവിലെ എന്റെ മുറിയിൽ… ”
നിഷ്കളങ്കമായ അവന്റെ ചോദ്യം കേട്ട് അവളുടെ മുഖത്തുണ്ടായ മാറ്റം അനിർവചനീയമായിരുന്നു…. അവൻ വീണ്ടും ചുറ്റുമൊന്ന് നോക്കി…. എന്തോ മനസ്സിലായത് പോലെ ചാടി എഴുന്നേറ്റു…. പക്ഷെ ബാലൻസ് കിട്ടാതെ കട്ടിലിലേക്ക് തന്നെ വീണു…. അതുകണ്ട് ഇന്ദു പെട്ടന്ന് തന്നെ അവനെ പിടിച്ചെഴുന്നേല്പിച്ചു….