അപരാജിതൻ 23[Harshan] 13395

“എന്താ മോളെ ,,,,,,,,,,?”

“എന്താ വല്യമ്മേ ഇത് ,,,ഇവർക്ക് ഇങ്ങനെ വേണോ ഭക്ഷണം കൊടുക്കാൻ ,,ഇതിലും ഭേദം കൊടുക്കാതിരുന്നാൽ പോരായിരുന്നോ ,,,,,?”ദേഷ്യം കൊണ്ടവൾ ശബ്ദമുയർത്തി

“അയ്യോ ,,മോളെ ,,പതുക്കെ ,,ആയി കേട്ടാൽ ,,,,,,,,,” അവളുടെ മൂത്ത മാമി പറഞ്ഞു

“ആര് കേട്ടാലും എനിക്കൊരു കുഴപ്പവുമില്ല ,, തൊഴുത്തിൽ കെട്ടിയ പൈക്കൾക്കു നിങ്ങൾ ചരുവത്തിലല്ലെ ഭക്ഷണം കൊടുക്കുന്നത് ,, ഇവർ അടിമകളോ തൊട്ടുകൂടാത്തവരോ ആയിക്കോട്ടെ ,,എന്ന് വെച്ച് മനുഷ്യരല്ലാതാകുമോ ,, ഒരു അറ്റം ചളുങ്ങിയ പാത്രം പോലും കൊടുക്കാതെ ഇങ്ങനെ അപമാനിക്കണോ ഇവരെ ,”കോപത്തോടെ പാർവതി ഉറക്കെ ചോദിച്ചു

 

“ഇതാണോ ഈ ദേവർമഠത്തിന്‍റെ അന്തസും ആഭിജാത്യവും? ”

പാർവതിക്ക് പോലു൦ മനസ്സിലാക്കാൻ കഴിയുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല തനിക്ക് എന്ത് സംഭവിച്ചു എന്ന്

അവൾ കൊപപ്പെടുന്നത് കണ്ടു ആദിയുടെ മനസിലെ എല്ലാ അമർഷവും മെല്ലെ ഇല്ലാതെയായി

 

പക്ഷെ അവിടെ അന്നേരം ഭുവനേശ്വരി ദേവി ഉണ്ടായിരുന്നില്ല

അവർ മൂത്തമകനോടൊപ്പം എവിടെയോ പോയിരിക്കുകയായിരുന്നു

 

അപ്പോളാണ്

രാജശേഖരൻ അവളുടെ സമീപം എത്തിയത്

“മോളെ ,,,,,,,,,,,,,,’

“പപ്പാ ,,,,,,,,,,,,,,,” എന്ന് വിളിച്ചു സങ്കടപ്പെട്ടു കൊണ്ട് അവൾ അയാളുടെ നെഞ്ചിൽ കെട്ടിപിടിച്ചു നിന്നു

“ഇത് കണ്ടില്ലേ പപ്പാ ,,,,കണ്ടിട്ട് സഹിക്കാൻ പറ്റണില്ല .പപ്പാ ..അതാ ”

അവൾ വിതുമ്പി കൊണ്ട് പറഞ്ഞു

അയാൾ ശിവശൈലത്തുള്ളവരെ നോക്കി

അവർ എഴുനേറ്റു കൈ കൂപ്പി നിന്നു

എല്ലാരും എഴുന്നേൽക്കുന്നത് കണ്ടു മുഖം മറച്ച ആദിയും എഴുന്നേറ്റു

രാജശേഖര൯ മാലിനിയെ നോക്കി

മാലിനി അരുതാത്തതൊന്നും പറയരുത് എന്ന ഭാവത്തോടെ വിഷമത്തോടെ കൈകൾ തൊഴുതു

അതുമനസിലാക്കിയ രാജശേഖര൯ അവളെയും കൂട്ടി മഠത്തിന്‍റെ മുന്നിലേക്ക് ചെന്നു

“വിഷമിക്കണ്ട ,,, ഇവിടത്തെ ഓരോ ആചാരങ്ങളല്ലേ മോളെ ,,,”

“ഇങ്ങനെയുണ്ടോ പപ്പാ ,,ആചാരങ്ങൾ ,,പാവങ്ങളാ പപ്പാ ,,,മഹാദേവനെ പ്രാര്ഥിക്കുന്നവരാ ,,നമ്മളും മഹാദേവനെ പ്രാർത്ഥിക്കുന്നവർ തന്നെയല്ലേ ,,, ” അവൾ വിതുമ്പി കൊണ്ടിരുന്നു

അവിടെയുള്ള ആടുന്ന ഊഞ്ഞാൽ സെറ്റിയിൽ അയാളും പാർവതിയും ഇരുന്നു

 

കുറച്ചു കഴിഞ്ഞപ്പോൾ കൂലി വാങ്ങുവാനായി

എല്ലാവരും വരിയായി മഠത്തിനു മുന്നിലൊരു മൂലയിലായി വന്നു നിന്നു

കുറച്ചു കഴിഞ്ഞപ്പോൾ രാമഭദ്രന്‍റെ മകൻ ഹരിനന്ദൻ അങ്ങോട്ടേക്ക് വന്നു

ആള്ക്ക് ഇരുപതു രൂപ ക്രമത്തിൽ എട്ടുപേർക്ക് മൊത്തം നൂറ്റി അറുപത് രൂപ , പതിനാറു പത്തുരൂപ നോട്ടുകൾ

അവരുടെ മുന്നിലെ കല്ലിനു മുകളിൽ കൊണ്ട് വന്നു വെച്ചു

പളനി കുമ്പിട്ടു വണങ്ങി ആ കാശ് കൈയിലെടുത്തു നെറ്റിയിൽ തൊട്ടു തൊഴുതു

 

രാജശേഖരനും പാർവതിയും ആ കാഴ്ച കണ്ടു നിൽക്കുകയായിരുന്നു

“ഒരുപാട് ജോലി എടുത്തവരാ പപ്പാ ,,,,ഇരുപത് രൂപ കൂലിയാ കൊടുക്കണേ ,,അതുകൊണ്ടു ആ പാവങ്ങൾ എങ്ങനെയാ ജീവിക്കുക ,,,ഈ നാട്ടിൽ എല്ലാരും കഷ്ടപെടുത്തുകയാ അവരെ ,,,”

എന്ന് സങ്കടം പറഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്നു

 

ആദി ഇടം കണ്ണിട്ടു അവരെ നോക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു

പളനി , വാ പോകാം എന്ന് പറഞ്ഞു കൊണ്ട് എല്ലാവരെയും കൂട്ടി വീടിന്‍റെ പിന്നിലേക്ക് പോയി

ഏറ്റവും പിന്നിലായി ആദിയും

 

അവർ നടന്നു തൊടിയും കഴിഞ്ഞു പുറത്തേക്കിറങ്ങി

നടക്കുമ്പോൾ

 

ആദിയുടെ പിന്നിൽ

“ഏട്ടാ ,,,,,,,,,,,,,,,” എന്നൊരു വിളികേട്ടു

അവൻ തിരിഞ്ഞു നോക്കി

അവന് മുന്നിലായി പാർവതി നിൽക്കുന്നു

 

സത്യത്തിൽ അവന്‍റെ ആ വേഷത്തിലും മുഖം മറച്ചിരിക്കുന്നതിനാലും അവനെ തിരിച്ചറിയാനെ സാധിച്ചില്ല

പാർവതി ഏട്ടാ,,എന്ന് അവനെ , അവനാണെന്നറിയാതെ വിളിച്ചപ്പോൾ അവന്‍റെ ഉള്ളൊന്നു തുടിച്ചപോലെ

അവൻ ആശങ്കയോടെ പാർവതിയെ നോക്കി

 

“ഇതാ ,,,ഇതെല്ലാവർക്കും കൂടെയുള്ളതാ ,,,,ഇരുപതു രൂപ കൊണ്ട് എന്താവാനാ ? ” എന്ന് പറഞ്ഞു കൊണ്ട് അവൾ അവനു നേരെ തന്‍റെ കൈയിൽ ഇരുന്ന അഞ്ഞൂറിന്‍റെ നാല് നോട്ടുകൾ നീട്ടികാണിച്ചു

അവനമ്പരന്നു പോയി

 

“ദയവായി ഇത് വാങ്ങണം ,, “അവൾ എല്ലാരോടുമായി അപേക്ഷിച്ചു

അപ്പോളേക്കും പളനി അവനു സമീപമായി വന്നു

അയാളുടെ കണ്ണൊക്കെ നിറയുന്നുണ്ടായിരുന്നു

അയാൾ അവളെ നോക്കി കൈ തൊഴുതു

 

“തമ്പുരാട്ടി ,,, ഞങ്ങൾക്ക് ഈ കൂലിയെ വാങ്ങാൻ പാടുള്ളു, അത് കിട്ടിയല്ലോ ,,വലിയമനസ്സിന് ഒരുപാട് നന്ദി ”

“ഇത് വാങ്ങൂ ” അവൾ വീണ്ടും പണം നീട്ടി

“ഇതെന്‍റെ പപ്പയുടെ പണമാണ് , ദേവർമഠത്തെയല്ല, ഇത് ഞാൻ തരുന്നതാണ് , നിങ്ങളിത് വാങ്ങിയേ പോകാവൂ”

അവൾ വീണ്ടും നിർബന്ധിച്ചു