അനുരാഗപുഷ്പങ്ങൾ [രുദ്ര] 144

” അതോ… അവൾ അങ്ങനെ ആരോടും വഴക്ക് ഒന്നും ഉണ്ടാക്കാറില്ല… പാവമാ… ”
അരവിന്ദ് ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു…

” ഞാൻ ഒരു കാര്യം ചോദിച്ചാൽ നീ സത്യം പറയുമോ???.. ശരിക്കും അവൾ ആരാ???… ”

” അത്… അത് ഞാൻ പറഞ്ഞില്ലേ…. അനിയത്തിയാണെന്ന്…. ”

” ഓ പിന്നെ…. നിനക്ക് ആകെ ഒരു ചേച്ചിയെ ഉള്ളുന്ന് നീ എന്നോട് പറഞ്ഞതായിട്ട് എനിക്ക് നല്ല ഓർമയുണ്ട് …. ഇത്രയും നാൾ ഇല്ലാത്ത ഒരു അനിയത്തി ഞാൻ ഇവിടെ വന്നപ്പോൾ എങ്ങനെ പൊട്ടി മുളച്ചു… എന്തോ ഉടായിപ്പ് മണക്കുന്നുണ്ടല്ലോ…. നീ അനിയത്തിയാണെന്ന് പറഞ്ഞപ്പോ നിന്റെ അമ്മയുടെ മുഖം മാറുന്നതും ഞാൻ കണ്ടു…. അതുകൊണ്ട് നീ ഉള്ള സത്യം അങ്ങ് പറയുന്നതാണ് നല്ലത് … ”

” നീ അമ്മയെ ശ്രദ്ധിച്ചിരുന്നവല്ലേ…. ”
അരവിന്ദ് ഒരു ജ്യാളിതയോടെ പറഞ്ഞു…

” ഉവ്വ… അപ്പൊ പറ… ഏതാണ് ആ പെൺകുട്ടി….”

” ഡാ… അത്… ശരിക്കും അവൾ ഞങ്ങളുടെ ആരെങ്കിലും ആണോന്ന് ചോദിച്ചാൽ ആരുമല്ല ….. പക്ഷെ ആരുമല്ലേന്ന് ചോദിച്ചാൽ അല്ലെന്ന് പറയാനും പറ്റില്ല….”

“നീ ചുമ്മ പാതിരാത്രി കടങ്കഥ പറയാതെ ഉള്ള കാര്യം അങ്ങ് പറ…. ”
അമൽ ദേഷ്യപ്പെട്ടു…

” അത്… പണ്ട്… എന്റെയൊക്കെ കുട്ടിക്കാലത്ത്….. വീട്ടിൽ ജോലിക്ക് ഒരു ചേച്ചി വന്നു…. ആ ചേച്ചിയുടെ കൈയും പിടിച്ചു നിൽക്കുന്ന ഒരു കുഞ്ഞു പാവാടക്കാരി…. അതായിരുന്നു ഇന്ദു…. ആ ചേച്ചി ഒറ്റയ്ക്ക് ഈ നാട്ടിൽ ഒരു കുഞ്ഞുമായി വന്ന് താമസമാക്കിയതാണ് …. ആരാണെന്നോ എവിടെ നിന്നാണെന്നോ ഒന്നും അറിഞ്ഞുട…. ചോദിച്ചാൽ ഒന്നും പറയുകയുമില്ല…. നാട്ടുകാർ അവരെ പറ്റി എന്തൊക്കെയോ പറഞ്ഞു പരത്തി….. പക്ഷെ അച്ഛൻ അതൊന്നും കാര്യമക്കാതെ അവരെ വീട്ടിൽ ജോലിക്ക് വച്ചു…. ഇന്ദുവും പണ്ട് തൊട്ടേ അവളുടെ അമ്മയുടെ കൂടെ വീട്ടിൽ വരുമായിരുന്നു…. കൂടുതൽ സമയവും അവൾ ഈ വീട്ടിൽ തന്നായിരുന്നു…. ആദ്യമൊന്നും എനിക്കും ചേച്ചിയ്ക്കും അത് ഇഷ്ടമായിരുന്നില്ല….. നമ്മുടെ രാജ്യത്ത് അതിക്രമിച്ച് കടന്ന തീവ്രവാദിയോട് തോന്നുന്ന ഒരു ദേഷ്യമില്ലേ…. അതായിരിന്നു ഞങ്ങൾക്ക് അന്ന്…. ”
അത് പറഞ്ഞപ്പോൾ അവൻ അറിയാതെ ഒന്ന് ചിരിച്ചു… നിർജീവമായ ഒരു ചിരി അമലും ചിരിച്ചു…..

“പതിയെ പതിയെ അവൾ ഞങ്ങളുടെ കൊച്ചനുജത്തിയായി മാറി…. പെട്ടന്ന് ഒരു ദിവസമാണ് അവളുടെ അമ്മ മരിച്ചു പോയന്ന് അറിയുന്നത് …. എന്തോ അസുഖമായിരുന്നെന്ന്… ചികിത്സ ഒന്നും നടത്തിയിരുന്നില്ല….പണമില്ലാഞ്ഞിട്ടാകും… അമ്മയുടെ ശവശരീരത്തിന് മുന്നിൽ ഒരു ആറു വയസ്സുകാരി ഇരുന്നു കരയുന്നത് ഇന്നും എന്റെ ഓർമയിലുണ്ട്…. അന്ന് അവൾ ഒറ്റയ്ക്കായപ്പോൾ അവളെ അച്ഛൻ വീട്ടിലേക്ക് കൊണ്ടുവന്നു… അന്ന് തൊട്ട് ഇന്ന് വരെ അവളും വീട്ടിലുണ്ട്… എന്റെ കുഞ്ഞനുജത്തിയായി….. ”
അരവിന്ദ് പറഞ്ഞു കഴിഞ്ഞിട്ടും കുറെ നേരം അമൽ ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല…. അവന്റെ മനസ്സിലും അപ്പോൾ അമ്മയുടെ ജഡത്തിന് മുന്നിലിരുന്ന് കരയുന്ന ആറു വയസ്സുകാരിയുടെ ചിത്രമായിരുന്നു….

” അല്ലടാ… അപ്പൊ നിന്റെ അമ്മയ്ക്ക് ഇന്ദുവിനെ ഇഷ്ടമല്ലേ…. നീ അനിയത്തിയാണെന്ന് പറഞ്ഞപ്പോൾ ആ മുഖം മാറിയത് ഞാൻ കണ്ടതാണല്ലോ… ”
അമൽ വീണ്ടും അവന്റ സംശയം ചോദിച്ചു….

” മ്മ്…. അമ്മയ്ക്ക് ആദ്യം അവളോട്‌ വിരോധമൊന്നും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല…. പക്ഷെ ഇന്ദുവിന്റെ അമ്മയുടെ മരണ ശേഷം അവളെ അച്ഛൻ വീട്ടിൽ വിളിച്ചുകൊണ്ട് വന്നപ്പോൾ നാട്ടുകാർ ഓരോന്ന് പറയാൻ തുടങ്ങി…. അവൾ അച്ഛന്റെ ജാര സന്തതി ആണെന്ന് വരെ പറഞ്ഞു…. അച്ഛൻ അതോന്നും കാര്യമാക്കിയില്ല… പക്ഷെ അതിന് ശേഷം അമ്മയ്ക്കും ചേച്ചിയ്ക്കും അവളോടുള്ള മനോഭാവം മാറി….. മറ്റു ചില ബന്ധുക്കൾക്കാണെങ്കിൽ അവളെ തീരെ പിടിത്തമല്ല … പാവം ആരോടും പരാതി പറയില്ല…. ”

” അപ്പൊ ഇന്ദു പഠിക്കാൻ പോണില്ലേ??… ”

” മ്മ്… അവൾ പ്ലസ് ടു വരെ പോയതാണ്… പഠിക്കാൻ മണ്ടിയൊന്നുമായിരുന്നില്ല… പക്ഷെ പിന്നീട് പഠിക്കണ്ടാന്ന് എല്ലാവരും കൂടി തീരുമാനിച്ചു…. അവളെ ഒറ്റയ്ക്ക് ദൂരെ കോളേജിലൊക്കെ വിടാൻ ആർക്കും തലപര്യമില്ലായിരുന്നു ….. ഇവിടെയെങ്ങും കോളേജ് ഇല്ലതാനും…. ഞാൻ കുറെ പറഞ്ഞു നോക്കി… ആര് കേൾക്കാൻ…. അവളും അവസാനം കോളേജിൽ പോണില്ലാന്ന് പറഞ്ഞു… ”

” മ്മ്… ”
അമൽ ഒന്ന് മൂളുക മാത്രം ചെയ്തു….

” എന്നും പറഞ്ഞ് നമ്മൾ സിനിമയിലും സീരിയലിലും കാണുന്നത് പോലെ അവളെ ഇവിടെ ഇട്ട് കഷ്ടപ്പെടുത്തുന്ന അമ്മയും ചേച്ചിയും ന്നുമല്ല കേട്ടോ…. പണ്ടത്തെ പോലെയുള്ള സ്നേഹ പ്രകടനങ്ങൾ ഇല്ലന്നേയുള്ളു…. ഇപ്പോളും അവളെ ഇഷ്ടമൊക്കെയാ…. പക്ഷെ അമ്മയ്ക്ക് എപ്പോളും ആദിയാ…. അവൾ അച്ഛന്റെ ജാരസന്തതിയാണെന്ന് ഓരോരുത്തർ പറയുമ്പോൾ ഉണ്ടാകുന്ന ഒരു ചൊരുക്ക്…