സുൽത്വാൻ 8 [ജിബ്രീൽ] 317

“ഡി നമ്മള് തിരിച്ചു പോവുമ്പോ ഒരാളിങ്ങോട്ട് വന്നില്ലേ നീ അയാളെ ഇടിച്ചു വീഴുകയും ചെയ്തു…… ” ആയിശ എന്തോ ഓർത്ത പോലെ പറഞ്ഞു

“ആ … അതെ അയാളുടെ കയ്യിൽ ചിലപ്പോ ഉണ്ടാവും ”ഹന്നക്ക് പെട്ടന്നൊരു ബുദ്ധി തോന്നി

അവർ ജിത്തുവിനെ തേടി ഇറങ്ങി

അത്യാവിശ്യം വലിപ്പമുളള ആ ഹോട്ടലിന്റെ ഡൈനിങ് ഹാളിലെ ഒരു ചെറിയ ടേബിളിൽ ഇരുന്നു ഭക്ഷണം കഴിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്ന ജിത്തുവിന്റെ അടുത്തേക്കവരുടെ കൂട്ടം ഇടിച്ചു കയറി.

“ഇവളുടെ മാല കാണാനില്ല”

“അതുകൊണ്ട് …..?” മുപ്പതോളം കുട്ടികൾ വളഞ്ഞിട്ടും അതിന്റെ യാതൊരു ഭാവഭേതവുമില്ലാതെ ചപ്പാത്തി കറിയിൽ മുക്കി കഴിച്ചുകൊണ്ടു ജിത്തു ചോദിച്ചു

“നിന്നെയൊന്നു പരിശോദിക്കണം” കൂട്ടത്തി ലൊരുത്തൻ ജിത്തുവിന്റെ കൂസലില്ലായ്മ കണ്ടു കുറച്ച് ദേശ്യത്തിൽ പറഞ്ഞു

“പരിശോദിച്ചോളൂ …..” ജിത്തു ഒരു ടിഷു പേപ്പറിൽ കൈ തുടച്ചെഴുന്നേറ്റു

“അവന്റെ ബാഗ് ഇങ്ങോട്ടു താ…..” ഹന്ന തന്റെ ഇടതു കൈയ്യിൽ മാല ചുരുട്ടി പിടിച്ചിരുന്നു

ആൺകുട്ടികൾ ജിത്തുവിന്റെ ദേഹ പരിശോദന തുടങ്ങി. എല്ലാവരുടേയും ശ്രദ്ധ ജിത്തുവിന്റെ മേലാണന്നു മനസ്സിലാക്കിയ ഹന്ന വലതു കൈ കൊണ്ട് ബാഗിന്റെ സിബ് തുറന്ന ഇടതു കൈ ഉള്ളിലേക്കിട്ടു മാല എടുത്തു

“ദാ……… കിട്ടി….” തന്റെ പദ്ധതി വിജയി ച്ചതിന്റെ അവേശത്തിലവൾ വിളിച്ചു കൂവി

“ഇത് ……. ഞാൻ എടുത്തിട്ടില്ല ……..” അത് കണ്ടമ്പരന്ന ജിത്തു വിന്റെ ശബ്ദത്തിൽ ഞെട്ടൽ പ്രകടമായിരുന്നു

“പിന്നെ ഇത് പറന്ന് നിന്റെ ബാഗിൽ വന്നിരിക്കുമോ”മാളു അലറി

“പോലീസിനെ വിളിക്ക് ….. ”

“ഇവനൊയൊന്നും പോലീസിനു കൊടുക്കാൻ പാടില്ല നമ്മളു തന്നെ നാലു കൊടുത്തു വിട്ടാ മതി ”