സുൽത്വാൻ 8 [ജിബ്രീൽ] 317

“നീ ഒന്നും ചെയ്യണ്ട …… അവൻ എന്റെടുത്തു വന്നിട്ട് പറഞ്ഞു അവന് നിന്നെ ഇഷ്ടമാണെന്നും അതിനവന് മറുപടി വേണമെന്നും ”

“എനിക്കിഷ്ടമെല്ലെന്ന് പറഞ്ഞേക്ക് ” മാളുവിന്റെ മുഖത്ത് വീണ്ടും പുഛം കടന്നു വന്നു

“നീ ഇങ്ങനെ മൂത്ത് നരച് ചാവൂടി തള്ളേ …….” മാളുവിന്റെ പുഛം അവളിൽ ദേശ്യം നിറച്ചിരുന്നു

“നീ പോടി ആയിച്ചാത്ത തെണ്ടി ” എന്നു പറഞ്ഞ് മാളു ഓടി കാരണം ഇനി അവിടെ നിന്നാൽ അവളുടെ പുറം പൊളിയുമെന്നവൾ ക്കറിയാമായിരുന്നു

പുറകിലേക്കു നോക്കി ഓടിയ മാളു അരെയോ ഇടിച്ച് നിലത്തേക്ക് വീണു

വീണിടത്തു നിന്നും തല ഉയർത്തി നോക്കിയ മാളു കാണുന്നത് മാളു വന്നിടിച്ചിട്ടും ഒരു കുഴപ്പ വുമില്ലാതെ നിൽക്കുന്ന ജിത്തുവിനെയാണ്

“എവിടെ നോക്കിയാടി നടക്കുന്നത്” ജിത്തു ചൂടായി

“അത് …… ഞാൻ …… അറിയാതെ ….” അവൾ വിക്കി.

അവളെയൊന്ന് കനപ്പിച്ചു നോക്കി ജിത്തു വാഷ്റൂം ലക്ഷ്യമാക്കി നടന്നു

“എന്താടി …. എന്തുപറ്റി ”ഹന്ന അപ്പോഴേക്കും അവരുടെ അടുത്തെത്തിയിരുന്നു

“ഒന്നുല്ല ഒന്നു തട്ടി വീണതാ ” മാളു നിലത്തു നിന്ന് എഴുന്നേറ്റു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു

“റബ്ബേ…… എന്റെ മാല ……” മാളുവിന്റെ കരച്ചിൽ ശബ്ദം കേട്ട് ചുറ്റുമുള്ള കൂട്ടികളെല്ലാം ഓടി കൂടി

“എന്താ … എന്താ പ്രശ്നം ….”

“എന്റെ …….. എന്റെ മാല കാണാനില്ല ……” മാളു പരിഭ്രാന്തയായിരുന്നു

“എവിടെയെങ്കിലും ചാടി പോയിട്ടുണ്ടാവും ” ഹന്ന ഉടനെ ചാടി കേറി പറഞ്ഞു

“ഞാൻ വാഷ്റൂമിൽ കേറുമ്പോൾ മാല കഴുത്തിലുണ്ടായിരുന്നു ” മാളുവിന്റെ ഉറപ്പ് കേട്ട എല്ലാവരും വാഷ്റൂമിലേക്ക് നടന്നു

പേടി കാരണം ഹന്നയുടെ കൈ മാളു മുറുകെ പിടിച്ചിരുന്നതു കൊണ്ട് അവൾക്കൊന്നും ചെയ്യാൻ കഴിഞ്ഞില്ല

അവരെല്ലാവരും കൂടി വാഷ്റുമിന്റെ അടുത്തെ ത്തിയപ്പോഴാണ് ജിത്തു അതിൽ നിന്നും പുറത്ത് വന്നത്.

ടൂറിനു വന്ന എല്ലാവരും അവിടെ മൊത്തം അരിച്ചു പെറുക്കാൻ തുടങ്ങി

“അതാരുടെയെങ്കിലും കയ്യിൽ പെട്ടിട്ടുണ്ടാവും” അന്വേഷിച്ചു തളർന്ന ഒരുത്തൻ അഭിപ്രായപെട്ടു