സുൽത്വാൻ 8 [ജിബ്രീൽ] 317

ചേട്ടൻ ദേശ്യപെടുന്നത് പേടി കൊണ്ടാണെന്നവനു മനസ്സിലകുന്നുണ്ട് കാരണം ശത്രു ഇപ്പോഴും അക്ഞാതനാണ് അവന്റെ അടുത്ത നീക്കം എവിടേക്കാണന്നോ …. എപ്പോഴാണന്നോ അവർക്കൊരു നിശ്ചയവുമില്ല. അവർക്കാകെ ചെയ്യാൻ കഴിയുന്നത് കാത്തിരിക്കുക മാത്രമാണ് ……

♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦

വാടക വീടിന്റെ ടെസിന്റെ മുകളിൽ ഇരുൾ വീണു തുടങ്ങിയിട്ടുണ്ട്. മാളു ഷാനുവിന്റെ അടുത്ത് ജിത്തുവിൽ നിന്നും ഒരകലത്തിൽ നിൽക്കുന്നുണ്ട്

“അന്ന് നടന്ന സംഭവത്തിൽ ….. ഉപ്പാനെ പറ്റി അങ്ങനെ കേട്ടപ്പോൾ ന്റെ കയ്യിന്ന് പോയതാണ് …. അതിന്റെ പേരിൽ നീ ഇനി പേടിക്കണ്ട .” ജിത്തു ശാന്തമായി പറഞ്ഞു

മാളു നിശബ്ദയായിരുന്നു. അവളുടെ മുഖത്തെ പേടി മുഴുവൻ വിട്ടുമാറാത്തതു കണ്ട ജിത്തു അവളുടെ അടുത്തേക്ക് ചെന്നു. ജിത്തുവിന്റെ ആ നീക്കം അവൾ തീരെ പ്രധീക്ഷിച്ചിരുന്നില്ല അതു കൊണ്ടു തന്നെ അൽപം ഭയന്നവൾ ഒരാശ്രയത്തിനായി ഷാനുവിന്റെ കൈയ്യിൽ മുറുക്കുന്നുണ്ടായി രുന്നു.

“ ഐം റിയലി സോറി …..” ജിത്തു അവളുടെ അടുത്തു വന്ന് വളരെ താഴ്മയോടെ പറഞ്ഞ് തിരിച്ചു നടന്നു

“ അതേയ് ……” മാളു ജിത്തുവിന്റെ അടുത്തേക്ക് വിറക്കുന്ന കാലടികളോടെ നടന്നു

“ എന്നെ …… എന്നോട് ക്ഷമിക്കണം ഞാനപ്പോഴത്തെ …. ഒരു ദേശ്യത്തിലാണങ്ങനെ പറഞ്ഞത് …… എനിക്കറിയില്ലായിരുന്നു ” മാളു പണി പെട്ട് ഓരോ വാക്കുകളും പെറുക്കിയെ ടുത്തു.

മറുപടിയായി അവളോടൊന്നു പുഞ്ചിരിച്ച് ജിത്തു കോണി പടി ലക്ഷ്യമാക്കി നീങ്ങി

“ഇപ്പോ എല്ലാം ഒകെയായില്ലേ.. …”നന്ദിയോടെ തന്നെ നോക്കുന്ന മാളുവിനോട് ഷാനു ചോദിച്ചു.

അവൾ മറുപടിയൊന്നും പറഞ്ഞില്ലെങ്കിലും സന്തോഷം കൊണ്ടു നിറഞ്ഞ മിഴികൾ അവനുള്ള ഉത്തരമായിരുന്നു

♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦

റാഹി രാവിലത്തെ ഭക്ഷണം കഴിഞ് വീടിന്റെ വിശാലമായ പൂമുഖത്ത് ഇരിക്കുകയായിരുന്നു.

അവൾക്ക് കഴിഞ്ഞ ഒരാഴ്ച്ചയായി ഷാനുവിനോട് മനസ്സു തുറക്കാൻ കഴിയാത്തതിന്റെ സങ്കടമുണ്ടായിരുന്നു. അവൾ പലപ്പോഴായി പറയാൻ ശ്രമിച്ചെങ്കിലും എന്തോ ഒരു ഭയം അവളെ അതിൽ നിന്നും പുറകോട്ടേക്കു വലിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.