🌞 ഋതുഭേദങ്ങൾ 🌧️ 14 [ഖല്‍ബിന്‍റെ പോരാളി 💞] 1096

കള്ളി…. ഇതിനാണല്ലേ ഹാന്‍റ് ബാഗുമായി വാഷ്റൂമിലേക്ക് പോയത്…. ദേവ് ആലോചിച്ചു ചിരിച്ചു. അവന്‍ അരഞ്ഞാണം മൊത്തത്തില്‍ കൈവെള്ളയില്‍ എടുത്ത് നോക്കി നിന്നു. കുറഞ്ഞു കഴിഞ്ഞപ്പോ ഇത് ശരിയല്ലെന്ന് ഉപബോധമനസ് പറയുന്ന പോലെ തോന്നി. ശേഷം അവന്‍ ചുറ്റുമൊന്ന് നോക്കി ആരും കണ്ടില്ലെന്ന് ഉറപ്പു വരുത്തി അരഞ്ഞാണം തിരികെ ബാഗിലേക്ക് നിക്ഷേപിച്ചു. കുടെ വേറെയെന്തോക്കെയുണ്ടെന്ന് തപ്പി നോക്കി.

 

അധികമൊന്നുമില്ല…. കുറച്ചു പൈസയും പാസ്പോര്‍ട്ട് സൈസ് ഫോട്ടോയും പിന്നെ താലിമാലയും രണ്ട് വളകളും ഒരു ലേഡിസ് വാച്ചും പിന്നെ ഒരു കര്‍ച്ചിഫും. അവന്‍ എല്ലാം ഭദ്രമാക്കി വെച്ചു ബാഗടച്ചു. പിന്നെ ഒരു ലേഡിസ് ബാഗ് ഇങ്ങനെ പിടിച്ചു നില്‍ക്കാന്‍ കഴിയാത്തത് കൊണ്ട് മാളുട്ടിയെ തോളത്ത് കിടത്തി അവന്‍ ജീപ്പിനടുത്തേക്ക് നടന്നു. താര്‍ അണ്‍ലോക്ക് ചെയ്തു അവന്‍ ബാഗ് ഡാഷ്ബോഡില്‍ വെച്ചു. പിന്നെ തിരികെ പോകാന്‍ നിന്നില്ല. മാളുട്ടിയെ പിറകിലെ സീറ്റില്‍ കിടത്തി. പിന്നെ വണ്ടിയ്ക്കുള്ളില്‍ തന്നെ അങ്ങ് കൂടി. പിന്നിടുള്ള നേരമത്രയും ഫോണില്‍ ചെസ് കളിച്ചിരുന്നു.

 

ഏകദേശം നാലേ പത്തായപ്പോ കോളേജില്‍ നിന്ന് ഓരോരുത്തരായി ഇറങ്ങി വരുന്നത് കണ്ടതും ദേവ് പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങി. മാളുട്ടി അപ്പോഴും ഉറക്കത്തിലാണ്. അവളെ വിളിച്ചുണര്‍ത്താതെ തന്നെ അവളെ വാരിയെടുത്തു. പെണ്ണോന്ന് ചിണുങ്ങി അവന്‍റെ തോളിലേക്ക് തല ചരിച്ചുവെച്ചു കിടന്നു. ശേഷം ദേവ് കോളേജിന്‍റെ പ്രധാന കവാടത്തിനടുത്തേക്ക് ചെന്നു അനഘയെ കാത്തുനിന്നു.

 

അല്‍പം കഴിഞ്ഞപ്പോ മറ്റു സ്ത്രീകള്‍ക്ക് ഇടയിലുടെ അനഘയുടെ മുഖം ദേവിന് കാണാന്‍ കഴിഞ്ഞു. ദേവിനെയും മാളുട്ടിയെയും ചുറ്റും നോക്കിയാണ് കക്ഷി പുറത്തേക്ക് വരുന്നത്. ദേവ് ഒരു കൈ പൊക്കി കാണിച്ചു അനഘയുടെ ശ്രദ്ധ തന്നിലേക്ക് ക്ഷണിച്ചു. ചുറ്റും നോക്കികൊണ്ടിരുന്ന അനഘ അങ്ങനെ ദേവിന്‍റെ കൈയിലേക്കും പിന്നെ അതിലുടെ ദേവിന്‍റെ മുഖത്തേക്കും ശ്രദ്ധ കൊണ്ടുവന്നു. തിരഞ്ഞിരുന്ന മുഖം കണ്ടപ്പോഴേ അവള്‍ അങ്ങോട്ട് ചലിച്ചു.

 

““മോള് ഉറങ്ങാണോ….?”” വന്നയുടനെ അനഘ ചോദിച്ചു.

 

““ഹാ…. കുറച്ചധികം നേരായി… ഉണര്‍ത്താന്‍ തോന്നിയില്ല….”” ദേവ് പറഞ്ഞു. അനഘ കുഞ്ഞിനെ സ്വന്തം കൈയിലേക്ക് വാങ്ങി.

 

““കണ്ണാ…. എണിക്ക് കണ്ണാ….”” അനഘ വിളിച്ചു. മാളുട്ടി പതിയെ കണ്ണ് തുറന്നു.

 

““അമ്മാ….”” അവള്‍ ഉറക്കം വിട്ടു മാറുന്നതിന് ഇടയില്‍ വിളിച്ചു.

 

““കണ്ണാ….””