🌞 ഋതുഭേദങ്ങൾ 🌧️ 14 [ഖല്‍ബിന്‍റെ പോരാളി 💞] 1096

അനഘ അതിനനുസരിച്ച് ആ കൂട്ടത്തിനടുത്തേക്ക് നിങ്ങി. ഏകദേശം പത്ത് മിനിറ്റൊളം അവളെടുത്ത് ആ കുട്ടത്തിനുള്ളില്‍ കയറി പറ്റി എക്സാം ഹാള്‍ കണ്ടെത്താന്‍. പിന്നെ അവിടെ വെച്ചിരിക്കുന്ന കോളേജ് മാപ്പില്‍ നോക്കി എല്ലാം മനസിലാക്കി അനഘ ദേവിനടുത്തേക്ക് വന്നു.

 

““കിട്ടിയോ….?””

 

““മ്…. അങ്ങോട്ട് പോവാം…. ഇവിടെ ഗോള്‍ഡും ഓര്‍ഗമെന്‍റ്സും ഒന്നും പറ്റില്ല…”” അനഘ പറഞ്ഞു.

 

““ഓ… അപ്പോ ഇതോക്കെ അഴിക്കണ്ടേ….”” ദേവ് അനഘയുടെ കൈയിലേയും കഴുത്തിലെയും കാതിലേയുമൊക്കെ ആഭരണങ്ങളെ ഉദ്ദേശിച്ച് ചോദിച്ചു.

 

““ഹാ… എനിക്കൊന്ന് വാഷ്റൂമില്‍ പോണം ആദ്യം….”” അനഘ പറഞ്ഞു.

 

““അതെവിടെയാ….?”” ദേവ് ചോദിച്ചു.

 

““അത് ഞാന്‍ കണ്ടെത്തിയിട്ടുണ്ട്…. നമ്മുക്ക് അങ്ങോട്ട് പോവാം….”” അനഘ പറഞ്ഞു.

 

““ന്നാ പോവാം….”” ദേവ് പറഞ്ഞു. അപ്പോഴേക്കും അനഘ വന്ന് നേരത്തെ കൊടുത്ത ഹാന്‍റ് ബാഗ് തിരിച്ചു വാങ്ങി പ്രധാന കെട്ടിടത്തിന്‍റെ ഒരു വശത്തേക്ക് നടന്നു. വേറെ പണിയൊന്നുമില്ലാത്തത് കൊണ്ട് ദേവും മാളുട്ടിയെ കൊണ്ട് അങ്ങോട്ട് നടന്നു. കുറച്ചു നടന്നപ്പോ കുറച്ചു സ്ത്രികള്‍ ഒരു റൂമിലേക്ക് കയറുന്നതും ഇറങ്ങുന്നതും കണ്ടു. അതോടെ ദേവ് അവിടെ നിന്ന് മാളുട്ടിയെയും കൊണ്ട് അവിടെയുള്ള പൂന്തോട്ടത്തിനടുത്തേക്ക് പോയി. അവിടെയുള്ള പൂക്കളെ പറ്റി മാളുട്ടിയോട് സംസാരിച്ചു അവന്‍ സമയം കളഞ്ഞു.

 

““ദേവേട്ടാ….”” അല്‍പം കഴിഞ്ഞു അനഘ പിറകില്‍ നിന്ന് വിളിച്ചപ്പോഴാണ് ദേവ് തിരിഞ്ഞു നോക്കുന്നത്. നോക്കുമ്പോ കാതിലും കഴിത്തിലുമെല്ലാം ശൂന്യമായിരുന്നു. ഒരു തരി പൊന്നുപൊലുമില്ലാതെ അവളുടെ സൗന്ദര്യത്തിന് എന്തോ ഒരു മങ്ങലേറ്റ പോലെ ദേവിന് തോന്നി. ചിലപ്പോള്‍ ഇത്രയും നാള്‍ കണ്ടതില്‍ നിന്ന് മാറി കണ്ടതിന്‍റെ മാറ്റമായിരിക്കും അത്. അനഘ ഹാന്‍റ് ബാഗ് തുറന്നു അതില്‍ നിന്ന് ഹാള്‍ടിക്കറ്റും ഐഡി പ്രൂഫും പേനകളും പുറത്തെടുത്തു. ശേഷം ബാഗടച്ചു ദേവിന് നേരെ നീട്ടി. അപ്പോഴേക്കും ഏകദേശം പറഞ്ഞ സമയമായി തുടങ്ങിയിരുന്നു.

 

““ആള്‍ ദ ബെസ്റ്റ്…..”” ബാഗ് വാങ്ങുന്നതിനൊപ്പം ദേവ് പറഞ്ഞു. അനഘ മങ്ങിയൊരു ചിരിയതിന് മറുപടിയായി നല്‍കി.

 

““മോളേ…. അമ്മയോട് നന്നായി എഴുതി വരാന്‍ പറ…..”” ദേവ് കൈയിലിരിക്കുന്ന മാളുട്ടിയോട് പറഞ്ഞു.

 

““നന്നായ് എയുതി വാമ്മേ….”” മാളുട്ടി അച്ഛന്‍ പറഞ്ഞത് എറ്റുപറഞ്ഞു. അതുകേട്ടതും അനഘയുടെ മനസില്‍ ഒരു കുളിര് അനുഭവപ്പെട്ടു. അവള്‍ ദേവിനടുത്തേക്ക് വന്നു മാളുട്ടിയുടെ രണ്ടുകവിളിലും നുള്ളി പിടിച്ചു.