🌞 ഋതുഭേദങ്ങൾ 🌧️ 14 [ഖല്‍ബിന്‍റെ പോരാളി 💞] 1096

പോകുന്ന വഴി നല്ല ബ്ലോക്കില്‍ തന്നെ പെട്ടു. അതോണ്ട് മൂന്ന് മണിക്കുര്‍ കൊണ്ട് എത്തണ്ട യാത്ര അഞ്ചര മണിക്കുറെടുത്തു. അതോടെ ദേവ് അനഘയോട് എക്സാം കഴിഞ്ഞു നാളെ പോകുന്നില്ലെന്ന് പറഞ്ഞു. ഉത്രാടത്തിന്‍റെ അന്ന് രാവിലെ പുറപ്പെടാമെന്ന് ദേവ് പറഞ്ഞു. ഇങ്ങോട്ടുള്ള യാത്രയുടെ മുഷിപ്പാണെന്ന് അനഘ വിചാരിച്ചെങ്കിലും ദേവിന്‍റെ മനസില്‍ മറ്റു ചിലതായിരുന്നു.

 

രാത്രി ഭക്ഷണം കഴിഞ്ഞതിന് ശേഷം മൂന്ന് പേരും കിടക്കാന്‍ പോയി. കോയമ്പത്തൂര് നല്ല ചൂടായത് കൊണ്ട് എ.സിയൊക്കെയിട്ടിരുന്നു റൂമില്‍. അനഘ മാളുട്ടിയെ അവളുടെ ഇഷ്ടപ്പെട്ട പാട്ട് താരാട്ട് പാടിയുറക്കുകയായിരുന്നു. കുറച്ചു നേരം കൊണ്ട് മാളുട്ടിയുറങ്ങി. അതോടെ റൂമിലെ താരാട്ടു മൂളല്‍ അവസാനിച്ചു. എങ്കിലും തന്‍റെ കയ്യില്‍ അമര്‍ത്തി പിടിച്ചിരിക്കുന്ന മാളുട്ടിയെ അടര്‍ത്തി മാറ്റാന്‍ അനഘയ്ക്ക് കഴിയുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല. അവളുടെ മുഖം കാണുമ്പോള്‍ ഉച്ചയ്ക്ക് ശേഷം ചിന്തിച്ചുകുട്ടിയതൊക്കെ വീണ്ടും കടന്നു വന്നു.

 

പിന്നെ ചിന്തകള്‍ ദേവേട്ടനുമായുള്ള ഡൈവേഴ്സിന് ശേഷമുള്ള തന്‍റെയും മാളുട്ടിയുടെയും കാര്യങ്ങളിലേക്ക് കടന്നു. അതൊരോന്ന് ചിന്തിച്ചു വന്നപ്പോള്‍ അറിയാതെ അനഘയുടെ കണ്ണുകള്‍ നിറഞ്ഞു തുടങ്ങിയിരുന്നു. തനിക്ക് പകരം മറ്റൊരു അമ്മ അവള്‍ക്ക് വരുമായിരിക്കും. പക്ഷേ മാളുട്ടിയെ പോലെ ഒരു കുഞ്ഞിനെ തനിക്ക് കിട്ടില്ല…. എന്തിന്‍റെ പേരിലായാലും അവളെ വീട്ട് പോകാന്‍ തനിക്ക് കഴിയില്ലെന്ന് അവളുടെ മനസില്‍ ആരോ പറയുന്നുണ്ടായിരുന്നു. പിരിഞ്ഞുപോയാലും ഇടയ്ക്ക് മാളുട്ടിയെ കാണാനുള്ള അനുവാദം ദേവില്‍ നിന്ന് വാങ്ങണമെന്ന് അനഘ ചിന്തിച്ചു.

 

““അനഘേ…”” ഇതെല്ലം നോക്കി നിന്നിരുന്ന ദേവ് വിളിച്ചു. അനഘ മാളുട്ടിയില്‍ നിന്ന് നോട്ടം ദേവിലേക്ക് പായിച്ചു.

 

““എന്താ അനഘേ…. എന്തെങ്കിലും ബുദ്ധിമുട്ടുണ്ടോ….?”” ദേവ് ചോദിച്ചു. അനഘ മറുപടിയൊന്നും പറഞ്ഞില്ല.

 

““പിന്നെയെന്തിനാ കരയുന്നത്….?””

 

““ഒന്നുമില്ല…””. അനഘ കണ്ണുകള്‍ തുടച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

 

““എന്നാ കിടക്കാന്‍ നോക്ക്…. നാളെ എക്സാമുള്ളതല്ലേ… ഉറക്കമൊഴിയ്ക്കണ്ട….”” ദേവ് പറഞ്ഞു. അതോടെ അനഘ മാളുട്ടിയ്ക്കരിക്കില്‍ അവളെ കെട്ടിപിടിച്ചു കിടന്നു. പിന്നെ കണ്ണുകള്‍ പതിയെ അടച്ചു പിടിച്ചു.

 

അനഘയുടെ ദുഃഖവും ചിന്താഭാരവും മാളുട്ടിയ്ക്ക് അപ്പുറത്ത് നിന്ന് ദേവും അറിയുന്നുണ്ടായിരുന്നു. കണ്ണടച്ചു കിടക്കുന്ന അനഘയെ നോക്കി ഒന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചു കൊണ്ട് അവന്‍ കിടന്നു. അറിയുന്നുണ്ട് പെണ്ണേ നിന്‍റെ മനസ് ഞാനിപ്പോ…. ഒരു പക്ഷേ എന്നോടുള്ള പ്രണയം നിനക്ക് മറച്ചുപിടിക്കാന്‍ കഴിയുമായിരിക്കും. എന്നാല്‍ മാളുട്ടിയോട് നിനക്കതിന് കഴിയില്ല. ഇപ്പോ നിന്‍റെ കണ്ണ് നിറഞ്ഞത് അവളെ ഓര്‍ത്താണ്. നിനക്ക് ഈ ദുഃഖഭാരവുമായി ഒരു രാത്രിയും പകലും കുടെ കാത്തിരുന്ന മതി പെണ്ണേ…. ചിലപ്പോള്‍ നാളെ നീ എന്നെ എതിര്‍ക്കുമായിരിക്കും… എന്നാലും ഞാന്‍ ശ്രമിക്കും… നിന്നില്‍ എന്നോടുള്ള സ്നേഹം ഇപ്പോഴും ബാക്കിയുണ്ടേല്‍…. ഇല്ല ഇപ്പോഴും ഉണ്ടാവും…. ദേവ് മനസില്‍ കണക്ക്കൂട്ടി തിരുമാനിച്ചു. ശേഷം പതിയെ അവനും മയക്കത്തിലേക്ക് പോയി.