💖കലിപ്പന്റെ കാന്താരി💖 [ ചെകുത്താനെ സ്നേഹിച്ച മാലാഖ ] 263

എന്റേതായ പരിമിതികൾ ഉണ്ടായിരുന്നു . പക്ഷെ താൻ തന്റെ കഥ എന്നോട് പറഞ്ഞപ്പോൾ ഞാൻ തന്നെ തിരിച്ചറിഞ്ഞു. താൻ ഒരു തെറ്റും എന്റെ ചേച്ചിയോട് ചെയ്തിട്ടില്ല . മറിച്ച് അവൾ ആഗ്രഹിച്ചതിനേക്കാൾ കൂടുതൽ സ്നേഹം താൻ കൊടുത്തിട്ടേ ഉള്ളൂ. അവളുടെ മരണം അത് അവളുടെ വിധിയാണ്. എന്റെ മനസ്സിൽ ബാക്കിയായി ഒരു സങ്കടം മാത്രമേ ഉള്ളൂ എന്റെ ചേച്ചിയെ ഈ ഭൂമിയിൽ നിന്ന് പറഞ്ഞു വിട്ടവരെ തെളിവുകൾ ഇല്ല എന്നു പറഞ്ഞ് നിയമം വെറുതേ വിട്ടപ്പോൾ ഞങ്ങൾക്ക് വെറുതേ നോക്കി നിൽക്കാനെ സാധിച്ചുള്ളൂ ………….”

ഗീതു സങ്കടത്തോടെ എന്നോട് പറഞ്ഞു.
ഗീതുവിന്റെ വാക്കുകൾ കേട്ട എന്റെ മുഖത്ത് ഒരു ഭ്രാന്തമായ ഒരു പുഞ്ചിചിരി എന്റെ ചുണ്ടുകളിൽ ഉടലെടുത്തു.

 

“തനിക്ക് തെറ്റി. ഞാൻ ജീവനെക്കാൾ സ്നേഹിച്ച എന്റെ ഗൗരിയെ അവരിൽ നിന്ന് എനിക്ക് രക്ഷിക്കാനായില്ല. അവർ എന്റെ തലയിൽ ഏൽപ്പിച്ച ആ പരിക്കുകളാണ് അതിന് കാരണം. പക്ഷെ നിയമം അവരെ വെറുതെ വിട്ടു എന്ന് ഞാനറിഞ്ഞ സമയം അവരുടെ ശിക്ഷ ഞാൻ നടപ്പിലാക്കി. അതെ മാനസിക ആരോഗ്യ കേന്ദ്രത്തിൽ നിന്ന് വീട്ടിലെത്തിയ ആ രാത്രി ആ മൂന്ന് പേരെയും ഞാൻ ഈ ലോകത്ത് നിന്ന് പറഞ്ഞയച്ചു , തെളിവുകളും നശിപ്പിച്ചു. എന്റെ ഗൗരിക്ക് വേണ്ടി ഞാനതെങ്കിലും ചെയ്തില്ലായിരുന്നു എങ്കിൽ അവൾ എന്നെ സ്നേഹിച്ചതിന് അർത്ഥമുണ്ടാകില്ലായിരുന്നു. ഇത് എന്റെ അമ്മയ്ക്കോ നിഴലു പോലെ കൂടെ നിൽക്കുന്ന ആദിക്കോ അറിയില്ല .പക്ഷെ താനറിയണം ഞാൻ അവൾക്കു വേണ്ടി ഇതെങ്കിലും ചെയ്തുവെന്ന്…….”

ഞാനത്രയും പറഞ്ഞ് പൊട്ടിയ കരഞ്ഞു. ഗീതു എന്റെ കൈ അവളുടെ കൈകൊണ്ട് കോർത്ത് പിടിച്ചു. അവളിൽ ഞാൻ ഗൗരിയുടെ സാമിഭ്യം മനസ്സിലാക്കി. അവൾ മെല്ലെ പുഞ്ചിരിച്ചു , അതെ എന്റെ കാന്താരിയുടെ അതേ ചിരി. ഞാൻ അവളിൽ എന്റെ ഗൗരിയെ കണ്ടു.

 

“ഞാൻ ഒരിടത്തും പോയിട്ടില്ല , ഗൗരി ഗീതുവായി ചേട്ടന്റെ ഒപ്പം എപ്പോഴും ഉണ്ടാകും.”

ഒരു അശരീരി പോലെ ഗൗരിയുടെ ശബ്ദം എന്റെ ചെവികളിൽ മുഴങ്ങി.

ഞാൻ ഗൗരിയുടെ അസ്ഥി തറയിലെ വിളക്ക് കത്തിച്ചു . അത് അവളുടെ മുഖം പോലെ ശോഭിച്ചു.

ജീവിതത്തിന്റെ പുതിയ ഒരു യാത്ര ഇവിടെ തുടങ്ങുകയാണ് . ആ പഴയ അജയ്യിലേക്കുള്ള മടക്ക യാത്ര . കൂട്ടിന് ഗൗരിയുടെ ഓർമ്മകളും ഗീതുവിന്റെ സാമിഭ്യവും …………..

 

 

ശുഭം ………………

 

[ ചെകുത്താനെ സ്നേഹിച്ച മാലാഖ, Vîchû ]