ഡെറിക് എബ്രഹാം 3 [അഹമ്മദ് ശഫീഖ് ചെറുകുന്ന്] 222

രംഗം ശോകത്തിൽ നിന്നും ചിരിയിലേക്ക് വഴിമാറി…

“ചേച്ചീ….മക്കൾ ഇരട്ടകളാണല്ലേ…ഊട്ടിയിലാണ് പഠിക്കുന്നതെന്നും ചേച്ചിയുടെ അച്ഛൻ പറഞ്ഞിരുന്നു… പേരെന്താ അവരുടെ….”

” കീർത്തി…ജൂഹി ”

“നിന്നോടല്ല ഞാൻ ചോദിച്ചത്… ചേച്ചിയോടാ…ചുമ്മാതല്ല എല്ലാവരും തെമ്മാടി എന്ന് വിളിക്കുന്നത്.. എല്ലായിടത്തും കേറി അഭിപ്രായം പറയും.. അല്ലേ ചേച്ചീ ”

“ടീ…. ഉണ്ടക്കണ്ണീ…നിൽക്കാൻ ഇടം തന്നപ്പോഴേക്കും നീ കിടന്നു മറിയുകയാണല്ലോ….അവരെന്റെ മക്കളാണ്… വേണമെങ്കിൽ നീ അവരെ വിളിച്ചു ചോദിക്ക്…
ഞാൻ നിന്റെ മാഡത്തിന്റെ അനിയനാണ്… മറക്കേണ്ട… ആ ബഹുമാനം തന്നോണം.. കേട്ടോടീ… ഉണ്ട… ക്ക.. ക്കണ്ണീ..”

” ചേച്ചീ…. എന്നെ ഉണ്ടക്കണ്ണിയെന്ന് വിളിക്കുന്നു…. എന്റെ കണ്ണ് അത്ര ഉണ്ടയൊന്നുമല്ല… ”

“ഞാൻ അത്ര തെമ്മാടിയുമല്ല ”

അനുപമ അവരുടെ തല്ല് കൂടൽ രസിച്ചിരുന്നു…

” ചാന്ദ്നീ…അവൻ പറയുന്നതിലും ഇത്തിരി കാര്യമുണ്ട്… എന്നെക്കാൾ ജീവനാണ് അവർക്കിവനെ….സ്വന്തം അച്ഛനെയും അമ്മയെയും അവർക്ക് കാണേണ്ട… അവരുടെ ആദിയെ രണ്ടാഴ്ച കൂടുമ്പോൾ കണ്ടില്ലെങ്കിൽ അവിടെയുള്ളവർക്ക് സ്വൈര്യം കൊടുക്കില്ല അതിറ്റിങ്ങൾ രണ്ടും ”

“ആഹാ.. ഈ തെമ്മാടിയെ ഇഷ്ടപ്പെടുന്നവരൊക്കെ ഈ ഭൂമിയിലുണ്ട്.. അല്ലേ ചേച്ചീ…”

“നീ പോടീ…മത്തങ്ങക്കണ്ണീ ”

“പോടാ…റൗഡീ..