കാപ്പിപൂത്ത വഴിയേ…2 [ചെമ്പരത്തി ] 922

പതിയെ ബെഡിലേക്ക് ചാഞ്ഞു രാമേട്ടൻ ഡോർ പതിയെ ചാരി അതിനുശേഷം പുറത്തേക്കു നടന്നു..

*****************************

ചെമ്മൺ പാതയിലെ നനുത്ത പൊടികൾ അവളുടെ ഇടറിയ കാൽപ്പാദങ്ങളിൽ ചുവപ്പ് അണിയിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു….

അനുവാദം കൂടാതെ ഇടയ്ക്ക് ഉതിർന്നുവീണ നീർത്തുള്ളികൾ,ചിറകടിച്ചുയരാൻ തുടങ്ങിയ ധൂളികളെ ഭൂമിയുടെ മാറിലേക്ക് തന്നെ തിരികെ അമർത്തി…

“മിത്ര……എവിടെ പോയതാ മോളെ ഈ നട്ടുച്ചക്ക്…..???”

പെട്ടെന്ന് ആരുടെയോ ചോദ്യം കേട്ട് അവൾ ഞെട്ടി തലയുയർത്തി……

നിറഞ്ഞകണ്ണുകൾ പെട്ടെന്ന് തുടച്ചിട്ട് അവരെ നോക്കി ഒരു പുഞ്ചിരി മുഖത്ത് അണിഞ്ഞു…..

“ആ……. പുഷ്‌പേച്ചിയോ……..ഞാൻ മാനന്തവാടി വരെ പോയതാ…….ഒരു ജോലി പറഞ്ഞിട്ടുണ്ടായിരുന്നു…….പക്ഷേ അത് ശരിയായില്ല പോയത് മിച്ചം….”

“ഹാ…..മോളോട് ഞാൻ പറഞ്ഞിട്ടുള്ളതല്ലേ എന്തെങ്കിലും ആവശ്യമുണ്ടെങ്കിൽ പറയണം എന്ന്………..അതെങ്ങനാ എത്ര കഷ്ടപ്പെട്ടാലും ആരോടും വെറുതെ ഒരു സഹായം മേടിക്കില്ല എന്ന് പറഞ്ഞ് ജീവിച്ചു കാണിച്ച അമ്മയുടെ മകൾ അല്ലേ നീ,…………അതൊക്കെ പോട്ടെ മോളെ നീ എന്തിനാ കരഞ്ഞത്……??”

“കരഞ്ഞതൊന്നും അല്ല ചേച്ചി……..പൊടി വല്ലാണ്ട് പറക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു ബസ് പോയപ്പോൾ……..