സൂര്യവർദ്ധനന് അതിയായ സന്തോഷം തോന്നി . സൂര്യ ഭഗവാന്റെ കൃപയാൽ തനിക്ക് ഒരു കൊച്ചുമകൻ കൂടി ജനിക്കാൻ പോകുന്നു , അവന് അറിവ് പകർന്ന് കൊടുക്കാൻ തന്നെ നിയോഗിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു , അതുപോലെ അവൻ ഒരു നാൾ ആ സൂര്യ അസ്ത്ര എന്ന വാൾ കൈകളിൽ എന്തും ആ ഏകമുഖ രുദ്രാക്ഷ മാല കഴുത്തിൽ അണിയും .

അയാളുടെ മനസ്സ് സന്തോഷം കൊണ്ട് നിറഞ്ഞു . പക്ഷെ ആ സന്തോഷത്തിന് അധികം ആയുസ്സ് ഉണ്ടായിരുന്നില്ല . കൊട്ടാരത്തിൽ ജനിക്കുന്ന അവൻ എങ്ങനെ എന്തിന് വനത്തിൽ കഴിയണം ? അതുപോലെ ആ അവസാനത്ത സ്വപ്നത്തിന്റെ പൊരുൾ എന്താണ് …? ആ ചിന്തകൾ സൂര്യവർദ്ധനന്റെ സന്തോഷത്തെ ഇല്ലാതാക്കി .

……………………………………………

മാസങ്ങൾ കഴിഞ്ഞു …… കൊട്ടാരത്തിൽ എങ്ങും രാജാവിന് അനന്തരവകാശിയായി ഒരു രാജകുമാരൻ പിറന്നതിന്റെ സന്തോഷത്താൽ നിറഞ്ഞു , ആദിസൂര്യന്റെ പിറവിയിൽ . കൊട്ടാരത്തിൽ ഉള്ള എല്ലാപേരും ഒപ്പം സൂര്യവംശവും ആ നാട്ടിലെ പ്രജകളും സന്തോഷത്തിൽ പങ്ക് ചേർന്നു .

പക്ഷെ ഒരാൾ മാത്രം ആ സന്തോഷത്തിൽ മനസ്സ് കൊണ്ട് സന്തോഷിച്ചില്ല പുറമേ ചിരിച്ച് നിന്ന് അകമെ എരിയുന്ന പകയുടെ കനലുമായി അയാൾ എല്ലാം നോക്കി നിന്നും അയാൾ സൂര്യദേവ് . തന്റെ മൂത്ത പുത്രൻ അടുത്ത രാജാവാകും എന്ന് ഉറപ്പിച്ച് നടന്ന സൂര്യദേവിന് കനത്ത തിരിച്ചടിയായിരുന്നു തന്റെ ജേഷ്ഠന് ഒരു പുത്രൻ ജനിച്ചത് .

എന്നാലും അയാൾ പ്രതീക്ഷ കൈവിടാതെ നിന്നു കാരണം തന്റെ മക്കളാണ് മുതിർന്നവർ തന്റെ മൂത്ത പുത്രന് തന്നെയാണ് രാജാവാകാനുള്ള അടുത്ത അവസരം എന്നോർത്ത് .
പക്ഷെ അയാളുടെ മനസ്സിൽ ഒരു സംശയം എരിയുന്ന തീനാളം പോലെ കെടാതെ നിന്നു തന്റെ അവസ്ഥ തന്നെ തന്റെ മക്കൾക്കും വരുമോ എന്ന് ……..