വെളുത്ത ചെമ്പരത്തി [വൈഗ വസുദേവ്] [Novel] 84

ആരാണുള്ളത്.

എന്താ ഡോക്ടർ…?

ഒന്നും പറയാറായിട്ടില്ല. ബ്ലഡ് വേണ്ടിവരും. അതും എത്രയും പെട്ടെന്ന്. ഒ പോസിറ്റീവ് ആണ്, പെട്ടെന്ന് ബ്ലഡ് അറേൻജ് ചെയ്യൂ…സമയം കളയാനില്ല.

ഡോക്ടർ എൻ്റെ ഒ പോസിറ്റീവ് ആണ്. ഞാൻ റെഡി…എത്രവേണേലും എടുത്തോളൂ…എൻ്റെ അച്ചൂനെ തിരിച്ചു കിട്ടണം.

അതിനല്ലേ ഞങ്ങൾ ശ്രമിക്കുന്നത്. ഓക്കെ…സിസ്റ്റർ വേണ്ട കാര്യങ്ങൾ ചെയ്യൂ. വരൂ…സിസ്റ്റർ വിളിച്ചു. ഡോക്ടറിൻ്റേയും സിസ്റ്ററിൻ്റേയും കൂടെ ദേവ് അകത്തേക്ക് നടന്നു.

സിസ്റ്റർ സുകു എന്നയാളിന് എങ്ങനെയുണ്ട്…?

നന്നായി പ്രാർത്ഥിക്കൂ, ഞങ്ങളെ കൊണ്ട് കഴിയുന്നതെല്ലാം ചെയ്യുന്നുണ്ട്. ബാക്കി ഈശ്വരനിൽ ആണ്. ഇപ്പോഴത്തെ അവസ്ഥയിൽ ഒന്നും പറയാൻ പറ്റില്ല. ഈ ബെഡിൽ കിടന്നോളൂ…

തൻെറ അച്ചുന് വേണ്ടി ബ്ലഡ് അല്ല ഈ ജീവൻപോലും കൊടുക്കാൻ താനുണ്ട്.

മണിക്കൂറുകളുടെ കാത്തിരിപ്പ്…രണ്ടുപേരുടെയും കാര്യം അറിയാഞ്ഞിട്ട് എല്ലാവരും അക്ഷമരായി. ഇടയ്ക്കിടെ ദേവ് ചെന്നുചോദിക്കും. ഒന്നും പറയാറായിട്ടില്ല എന്ന ഒരേ മറുപടി.

ദേവ് ഒന്നുകൂടി ചോദിക്കൂ…വസുധ പറഞ്ഞു. ദേവ് എണീറ്റു ബെൽ അടിക്കാൻ തുടങ്ങിയതും ഐ സി യു വിൻ്റെ വാതിൽ തുറന്നതും ഒരുമിച്ച്…

അഖില കണ്ണുതുറന്നു, ഒരാൾ കയറി വന്നോളൂ…ദേവ് അവർക്കൊപ്പം നടന്നു. ദേവിൻ്റെ ബ്ലഡ് എടുക്കാൻ കിടത്തിയ ബെഡിൻ്റെ തൊട്ടടുത്ത ബെഡിനടുത്ത് എത്തി.

അഖില…അഖില…സിസ്റ്റർ അച്ചുവിനെ പതിയെ തട്ടിവിളിച്ചു. ക്ഷീണിതയെങ്കിലും അച്ചു ഒന്നുമൂളി. നോക്കൂ അച്ചുവിനെ കാണാൻ ഒരാൾ വന്നത്.

അച്ചൂ…ദേവ് സ്നേഹത്തോടെ വിളിച്ചു. അപ്പോളും അച്ചു മൂളി. കണ്ണുതുറക്കൂ അച്ചൂ…നിൻ്റെ ദേവേട്ടനല്ലേ വിളിക്കുന്നത്…? ദേവിൻ്റെ ശബ്ദം ഇടറിയിരുന്നു.

ദേവേട്ടാ…പരിക്ഷീണയെങ്കിലും അച്ചു വിളിച്ചു. കണ്ണുകൾ പതിയെ തുറന്നു. ദേവിനെ കണ്ട അച്ചുവിൻ്റെ കണ്ണുകളിൽ നിന്നും കണ്ണുനീർ ഒഴുകി. കരയരുത്..നമ്മളെ ആരും പിരിക്കില്ല…ദേവ് അച്ചുവിൻ്റെ കണ്ണുനീർ തുടച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

അച്ചുവിൻ്റെ കയ്യിൽ ബ്ലഡ് കയറുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അച്ചുവിൻ്റെ കയ്യിലെ മുറിവിൽകൂടി ദേവ് പതിയെ വിരലോടിച്ചു. ചുറ്റും നോക്കിയിട്ട് ആ കയ്യിൽ ഒരുമ്മയും കൊടുത്തു. സങ്കടപ്പെടേണ്ട ഞങ്ങൾ എല്ലാവരും പുറത്തുണ്ട്. അവരോട് പറയട്ടെ അച്ചു മിടുക്കി ആയെന്ന്….ദേവ് എണീറ്റു എന്നിട്ട് അവളുടെ നെറ്റിയിൽ മൃദുവായി ചുംബിച്ചു.

സമയം കഴിഞ്ഞു പുറത്തിറങ്ങിക്കോളൂ…സിസ്റ്റർ വന്നു പറഞ്ഞു. ശരി സിസ്റ്റർ…ദേവ് പറത്തിറങ്ങി.

ഇറങ്ങി വന്ന ദേവിൻ്റെ അടുത്തേക്ക് എല്ലാവരും ഓടിവന്നു. മോനെ അച്ചു സംസാരിച്ചോ…ലളിത ചോദിച്ചു. ദേവിൻ്റെ മുഖത്തെ സന്തോഷം കണ്ടിട്ട് വസുധ മറ്റൊന്നും ചോദിച്ചില്ല.

അമ്മായി അവൾ മിടുക്കിയായി കിടക്കുന്നു. ഇനി പേടിക്കാനില്ല. ഇനി അമ്മാവൻ്റെ കാര്യം കൂടി അറിഞ്ഞാൽ സമാധാനം ആയി.

സുകുമാരൻ്റെ കൂടെയുള്ളയാളിനെ ഡോക്ടർ വിളിക്കുന്നു…ഒരു സിസ്റ്റർ വന്നു പറഞ്ഞു.

ഡോക്ടറുടെ റൂമിലേക്ക് സിസ്റ്ററിൻ്റെ കൂടെ ദേവും ശരത്തും കടന്നു ചെന്നു. ഇരിക്കൂ…ഡോക്ടർ പറഞ്ഞു.

പേഷ്യൻ്റിന് ഇപ്പോൾ അപകടനില തരണം ചെയ്തു. എന്നാൽ ഇനി ഒരറ്റാക്ക് താങ്ങില്ല. മോളെ കാണണം എന്നു പറഞ്ഞു. കെയർഫുൾ ആയിരിക്കണം. ബ്ലഡ് കയറ്റിക്കൊണ്ടിരിക്കയാണ്. അതുകഴിയട്ടെ. സിസ്റ്ററിനോട് പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. അപ്പോൾ ദേവും കൂടെ ഉണ്ടാവണം.

ശരി ഡോക്ടർ…ദേവും ശരത്തും റൂമിൽ നിന്നും പുറത്തിറങ്ങി.

അച്ഛാ…അച്ഛാ…

ഉംം….മൂളിക്കൊണ്ട് സുകു കണ്ണുതുറന്നു. അച്ചും, ദേവും….

സുകുവിന് തന്റെ കണ്ണുകളെ വിശ്വസിക്കാൻ പറ്റിയില്ല.

ദേവ്…എൻ്റെ മോൾ…

അമ്മാവാ…ഞങ്ങളുടെ കല്യാണം അമ്മാവൻ്റെ അനുഗ്രഹത്തോടെ വേണം എന്നാണ് ഞാൻ ആഗ്രഹിച്ചത്.

അതുണ്ടല്ലോ ദേവ്…സുകു അച്ചുവിൻ്റെ കൈ എടുത്ത് ദേവിൻ്റെ കയ്യിൽ വെച്ച്, എന്നിട്ട് ആ കൈകൾ തൻെറ നെഞ്ചോട് ചേർത്ത് പിടിച്ചു.

ഇപ്പോൾ ആണ് സമാധാനമായത്. അച്ചു കാര്യമറിയാതെ അച്ഛൻ്റെയും ദേവിൻ്റെയും മുഖത്തേയ്ക്ക് മാറിമാറി നോക്കി. അച്ചുവിൻ്റെ നോട്ടം കണ്ട ദേവ് കണ്ണിറുക്കി കാണിച്ച്, ഒന്നു പുഞ്ചിരിച്ചു. ആ സാഹചര്യത്തിലും അച്ചുവിനു നാണം വന്നു.

അവരെ കൺകുളിർക്കെ നോക്കിക്കിടന്ന സുകു കണ്ടു അവരുടെ മുഖത്തെ ഭാവങ്ങൾ. സുകുവിൻ്റെ മനസ്സ് നിറഞ്ഞു. സമയം കഴിഞ്ഞു…ഒരു സിസ്റ്റർ വന്ന് പറഞ്ഞു.

അമ്മാവാ…ഞങ്ങൾ പുറത്തുണ്ട്.

അച്ഛൻ വന്നിട്ട് ഉടനെ ബാക്കികാര്യങ്ങൾ നടത്താം. എൻ്റെ മോൾ വിഷമിക്കേണ്ട…

അച്ഛാ….