സ്വയംവരം [ജിംസി] 126

തിക്കും തിരക്കും ബഹളവും ഇല്ല.. വല്ലാത്തൊരു നിശബ്ദത അവിടെയാകെ നിഴലിച്ചു…
“അജു മോൻ എവിടെ? ” വൈഗ ചുറ്റിലും നോക്കി
“അമ്മ അവിടെ മോനെ ഡ്രസ്സ്‌ മാറ്റിക്കുന്നുണ്ട്… ” മിഥുൻ പറഞ്ഞു
അമ്മു ഉറക്കം എണിറ്റു കരഞ്ഞു.. “വാ.. മോളെ.. അച്ഛാ എടുക്കാം.. ” വൈഗയുടെ തോളിൽ കിടന്ന അമ്മുവിനെ റിഷി എടുത്തു
അവൻ ചുമലിൽ പതിയെ തട്ടി കൊടുത്തതും അമ്മു ഉറക്കത്തിലേക്ക് വീണ്ടും വഴുതി വീണു
“നിങ്ങൾ ഇരിക്ക്.. കുടിക്കാൻ എടുക്കാം.. ” അത് പറഞ്ഞു മിഥുൻ പോയി
അവൾ അവിടെയാകെ നടന്നു. ചുമരിൽ തൂക്കിയിട്ടിരുന്ന മിത്രയുടെ ചിരിക്കുന്ന മുഖം നോക്കി അവൾ നിന്നു.
“ആ.. നിങ്ങൾ എത്തിയോ? ഞാൻ കേക്ക് വാങ്ങാൻ പോയിരിക്കുവായിരുന്നു.. അവൾ ഇല്ലെങ്കിലും ഒന്നാം പിറന്നാൾ മോശം ആക്കിയാൽ അവൾ വിഷമിക്കും.. ” അനൂപ് പറഞ്ഞു
അത് പറയുമ്പോൾ അവന്റെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞിരുന്നു….
കേക്ക് മേശമേൽ വെച്ച് അത്യാവശ്യം കുറച്ചു അലങ്കാരം ഒക്കെ ചെയ്യാൻ വൈഗ അനൂപിനെ സഹായിച്ചു
അനൂപിന്റെ അമ്മ അജുവിനെ ഡ്രസ്സ്‌ മാറ്റി കൊണ്ട് വന്നു.. മിത്രയുടെ മുഖചായയാണ് മോന്..
ഒന്നും അറിയാതെ വളരുന്ന ബാല്യം.. നാളെ ഒരുനാൾ അമ്മയില്ല എന്ന ദുഃഖം അവനെ എപ്പോഴും ഓർമപ്പെടുത്തും.. അവൾ ചിന്തിച്ചു..
കേക്ക് മുറിക്കൽ എല്ലാം കഴിഞ്ഞു ഫുഡും കഴിച്ച് റിഷിയും വൈഗയും ബാൽക്കണിയിൽ വിശ്രമിച്ചു..
അമ്മു ഉറക്കത്തിൽ നിന്നും ഉണർന്നതോടെ അജുവുമായി കളിക്കുന്നുണ്ട്.. അനൂപ് അങ്ങോട്ടേക്ക് കടന്നു വന്നു.. ഓരോ വിശേഷങ്ങൾ പറയുന്നതിന് ഇടയിൽ മിത്രയുടെ വിഷയം കടന്നു വന്നു..
അനൂപ് രണ്ടു വർഷം മുമ്പുള്ള ഒരു ദിവസം ഓർമിച്ചു. മിത്ര തന്നെ അനൂപേട്ടാ എന്ന് വിളിച്ചു സംസാരിച്ചത്.. പിന്നീട് അവൾ തന്നോട് പറഞ്ഞ ഓരോ വാക്കുകൾ ഇപ്പൊ ഓർമയിലേക്ക് ഒഴുകി എത്തി….
തന്നോട് എന്തൊക്കെയോ സംസാരിക്കണം എന്ന് പറഞ്ഞത് കൊണ്ട് അനൂപ് കോളേജ് വിട്ടു അവളെ നോക്കി നിന്നു….
“മിത്ര… എന്താ എന്നോട് സംസാരിക്കാൻ ഉള്ളത്? ” അനൂപ് ആകാംഷയോടെ ചോദിച്ചു “പറയാം… അനൂപേട്ടന് എന്നെ ഇഷ്ടമാണോ? ”
“അത് മിത്രക്ക് ഇതുവരെ ആയിട്ടും അറിയില്ലേ? “അനൂപ് ചോദിച്ചു
“അറിയാം.. എങ്കിലും അനൂപേട്ടാ പറയ്‌.. ”
“മിത്ര.. നിന്നെ ഞാൻ ചെറുപ്പം തൊട്ടേ കാണുന്നത് അല്ലേ? നിന്നെ വിവാഹം ചെയ്യാനുള്ള ആഗ്രഹം ഞാൻ പലപ്പോഴായി പ്രകടിപ്പിച്ചു.. ഇപ്പോഴും എനിക്ക് എന്റെ ഉള്ളിലെ ആഗ്രഹം അത് പോലെയുണ്ട്… ” അനൂപ് പറഞ്ഞത് കേട്ട് മിത്ര ഒരു നിമിഷം മൗനമായി നിന്നു…
“എനിക്ക് സമ്മതം ആണ്.. പക്ഷേ.. ”
“ഇത്ര കേട്ടാൽ മതി.. ഇനി ഒരു പക്ഷേ എന്ന പറച്ചിൽ വേണ്ട.. ” അനൂപ് പറഞ്ഞു
“എനിക്ക് അനൂപേട്ടനെ മാര്യേജ് ചെയ്താലും എനിക്ക് എത്ര നാൾ അനൂപേട്ടന്റെ കൂടെ ജീവിക്കാൻ കഴിയും എന്ന് ഉറപ്പില്ല…. കാരണം എന്റെ ലൈഫ് ഇനി അധികം നാൾ ഇല്ല എന്ന് അറിയാൻ വൈകി.. ” അവളുടെ വാക്കുകൾ ഇടുത്തി പോലെ അവന്റെ നെഞ്ചിൽ വീണു..
അവൾ തുടർന്നു…. “ഞാൻ ഒരാളെ സ്നേഹിച്ചിരുന്നു.. അയാളെ മാര്യേജ് ചെയ്യണം എന്ന് ആഗ്രഹിച്ചു.. പക്ഷേ എന്റെ ലൈഫ് ഇനി എന്താവും എന്ന് അറിയാവുന്നൊണ്ട് ഞാൻ ഇഷ്ട്ടം ഉപേക്ഷിച്ചു.. അയാൾ വേറെ വിവാഹം ചെയ്ത് സുഖമായി ജീവിക്കണം.. ഒത്തിരി വർഷം…… അനൂപേട്ടനും ഒരു നല്ല ജീവിതം വേണം .. ” അത്രയും പറഞ്ഞു അവൾ കരഞ്ഞു “മിത്ര.. തനിക്ക് ഒന്നും സംഭവിക്കില്ല .ഞാൻ നിന്നെ മാര്യേജ് ചെയ്യാൻ തീരുമാനിച്ചു.. ഇനി എതിര് പറയരുത്… ഒരു രോഗത്തിനും നിന്നെ എന്നിൽ നിന്നും വേർപ്പെടുത്താൻ ആവില്ല.. ”
ഒടുവിൽ മിത്ര, അനൂപിനെ വിവാഹം ചെയ്യാൻ സമ്മതിച്ചു. വിവാഹം നടന്നു.. രോഗം മറന്നു സന്തോഷമായി രണ്ടു വർഷം കടന്നു പോയി.. പിന്നീട് മോൻ ജനിച്ചതിൽ പിന്നെ അവൾ ഈ ലോകം വിട്ടുപോയി…
അനൂപ് ഓർമകളിൽ നിന്നും മടങ്ങി വന്നു.. കുറച്ച് സമയം അനൂപ് സാറിന്റെ വീട്ടിൽ ചിലവിട്ടു.. ശേഷം റിഷിയും വൈഗയും വീട്ടിലേക്ക് തിരിച്ചു…