ഒന്നും ഉരിയാടാതെ 42 [നൗഫു] 5992

ഒരു നിമിഷം ശരീരത്തിലേക് വലിഞ്ഞു കയറിയ തരിപ്പിനിടയിൽ അത് തന്റെ മകളാണെന്നുള്ള തിരിച്ചറിവിൽ ഞാന്‍ സ്റ്റെപ്പിൽ നിന്നും വേഗത്തിൽ താഴെക്കിറങ്ങി ഓടി.. പൊന്നു എന്ന് വിളിച്ചു കൊണ്ട്…

താഴെ എത്തിയ ഉടനെ അരികിലൂടെ ഓടിയ കുഞ്ഞിനെ വാരി പുണർന്നു ഉമ്മകൾ കൊണ്ട് പൊതിഞ്ഞു നിലത്തേക്കിരുന്നു.. പൊന്നു എന്ന് വിളിച്ചു കരഞ്ഞു കൊണ്ട്…

മോൾക് ആളെ മനസിലാവാഞ്ഞിട്ട് ആണെന്ന് തോന്നുന്നു  ഉറക്കെ കരയുവാൻ തുടങ്ങി ഉമ്മാ എന്ന് വിളിച്ചു കൊണ്ട് കുറച്ചു മാറിയുള്ള പെൺകുട്ടിയെ നോക്കി കൊണ്ട്…

കുഞ്ഞിന്റെ കരച്ചിൽ കേട്ടു കൊണ്ട് കുറച്ചു മാറി നിന്നിരുന്ന  ഒരു പെൺകുട്ടി വളരെ വേഗത്തിൽ ഓടിവരുന്നുണ്ട്…

““സുറുമി…””  

എന്റെ ചുണ്ടുകള്‍  അവളെ നോക്കി മന്ത്രിച്ചു… 

അവളെ നോക്കിയാണ് കുഞ്ഞ്…  ഉമ്മാ.. എന്ന് വിളിച്ചു കൊണ്ട് കരയുന്നത്…

സുറുമി വേഗത്തിൽ ഓടി അടുത്തു കൊണ്ട് പൊന്നുവിനെ എന്റെ കയ്യിൽ നിന്നും മോചിപ്പിച്ചു വാരിയെടുത്തു…

അവളുടെ കരച്ചിൽ ആ നിമിഷം തന്നെ നിന്നു… ഉമ്മയുടെ കൈകളിൽ എത്തിയ കുഞ്ഞിനെ പോലെ…

ഞാനവളേ  നോക്കിയപ്പോൾ പെറ്റുമ്മയുടെ മാറിൽ കിടന്നുറങ്ങുന്ന പൈതലിനെ പോലെ പൊന്നു സുറുമിയെ ഇറുക്കി പുണർന്നു കൊണ്ട് തോളിലേക് ചാഞ്ഞു… നിറമുള്ള ഒരു പുഞ്ചിരി പൊന്നുവിന്റെ ചുണ്ടിൽ വിരിയുന്നുണ്ട്…