ഒന്നും ഉരിയാടാതെ 42 [നൗഫു] 5992

സൂര്യൻ കിഴക് മെല്ലെ ഉയർന്നു പൊങ്ങി തുടങ്ങി.. വളരെ മനോഹരമായി വിടര്‍ന്നു നിൽക്കുന്ന സൂര്യകാന്തി പൂക്കളുടെ ഇടയിലൂടെ നീണ്ടു നിവര്‍ന്നു കിടക്കുന്ന പാതയിലൂടെയാണ് ഞങ്ങൾ ഇപ്പോൾ സഞ്ചരിക്കുന്നത്..  നോക്കെത്താ  ദൂരത്തോളം പൂക്കൾ വിടർന്നു നിൽക്കുന്നു.. സൂര്യനെ കണ്ടിട്ടാണെന്ന് തോന്നുന്നു ആ പൂക്കൾ മെല്ലെ തലയാട്ടുന്നുണ്ട്… എന്റെ  മനസിലുള്ള സങ്കടമെല്ലാം ആരോ മറയ്ക്കുന്നത്  പോലെ…

മനാഫ് നാട്ടിലെ വിശേഷങ്ങൾ ചോദിച്ചു കൊണ്ട് വണ്ടി വിടുന്നുണ്ട്…

““എന്ത് രസമാണ് അല്ലെ ഇതിങ്ങനെ കാണാൻ..”” 

ഞാൻ പുറത്തേക് നോക്കി കൊണ്ട് ചോദിച്ചു..

““ഹ്മ്മ്..”” 

ഒരു മൂളൽ മാത്രമായിരുന്നു അവന്റെ മറുപടി..

““എന്താടാ.. ഒരു മൂളൽ…””

““പോടാ.. നിന്നോടും ആഷികിനോടും ഞാൻ പലവട്ടം പറഞ്ഞില്ലേ ഇങ്ങോട്ട് വരാൻ.. നിങ്ങൾ ഉണ്ടേൽ ഇവിടെ ഒന്ന് ക്ലച് പിടിക്കുമായിരുന്നു..  അത് പോട്ടെ.. മറ്റേ രണ്ടു പൊട്ടന്മാർ ഉണ്ടെനില്ലെ…””

““ആര്…””

““എടാ.  അഭിയും സുജിത്തും..”” 

കുറച്ചു ദേഷ്യത്തിൽ പല്ല് കടിച്ചു കൊണ്ട് മനാഫ് പറഞ്ഞു..