ഒന്നും ഉരിയാടാതെ 42 [നൗഫു] 5992

ഇതുനൊരു അവസാനം ഉണ്ടാവണേൽ ഞാൻ മരിക്കണം… എന്റെ മനസ് അങ്ങനെ തന്നെ ഉൽബോധിപ്പിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു…

ചിലപ്പോൾ നമുക്കൊക്കെ ഉണ്ടാവാറില്ലേ ഏറ്റവും അടുത്തയാൾ പെട്ടന്ന് നമ്മളെ വേണ്ട എന്ന് വെച് മറ്റൊരാളുടെ കൂടേ നമ്മെ അവഗണിച്ചു മുന്നോട്ട് പോകുമ്പോൾ ഉണ്ടാവാറുള്ള ഒരു നീറ്റൽ.. അത് എങ്ങനെയാ  ഒന്ന് പറയുക.. എന്റെ മനസിലും അത് തന്നെ ആയിരുന്നു..

എന്റെ നിൽപ് കണ്ടിട്ടാണെന്ന് തോന്നുന്നു.. ആഷിക് എന്നെ വീണ്ടും ചേർത്ത് നിർത്തി.. 

““പോകാമെടാ.. പോകാം.. ഞാൻ പെട്ടന്ന് എന്തോ ദേഷ്യത്തിൽ…”” 

എന്നെ സമാധാനപ്പെടുത്തി കൊണ്ട് ആഷിക്ക് എന്നെയും കൊണ്ട് അവിടെ നിന്നും തിരികെ പുറപ്പെട്ടു ..

❤❤❤

കാറിൽ ഇരിക്കുമ്പോഴും ചിന്തകൾ ഒരുപാട് പിറകിലേക് പായുന്നു…

അന്ന് ബാംഗ്ലൂർ നഗരത്തിൽ പാതിരാത്രി ബസിൽ വന്നിറങ്ങിയപ്പോൾ നിറഞ്ഞ പുഞ്ചിരിയാലേ എന്റെ മനാഫ് കാത്തു നിൽക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു..

““എടാ.. എന്താടാ പെട്ടന്ന് നിനക്ക് ഒരു മനം മാറ്റം… നീ പുറപ്പെട്ടന്ന് ആഷിക് വിളിച്ചു പറഞ്ഞു.. എന്ത്‌ പറ്റി രമണാ..”” 

എന്നെ കളിയാക്കി കൊണ്ടായിരുന്നു അവന്റെ സംസാരം..