🌞 ഋതുഭേദങ്ങൾ 🌧️ 01 [ഖല്‍ബിന്‍റെ പോരാളി 💞] 654

എന്നാലും എന്ത് കണ്ടിട്ടാണാവോ അച്ഛന്‍ തിരുമേനി ഈ കോന്തന്‍റെ തലയില്‍ എന്നെ കെട്ടിവെയ്ക്കുന്നത് ? ചിലപ്പോള്‍ സ്ത്രീധനമൊന്നും വേണ്ട എന്ന വാക്കിന്‍റെ ബലത്തിലാവുമോ ചുളുവില്‍ എന്നെ കെട്ടിച്ച് വിടുന്നത്. എന്തായാലും ഈ കോന്തന്‍റെ കൂടെ ജീവിക്കുന്നതിലും നല്ലത് കെട്ടിതുങ്ങി മരിക്കുന്നതാണ്. അനു ഓരോന്ന് ചിന്തിച്ചിരുന്നു.

മുന്നിലെ വസ്തുകള്‍ എല്ലാം ആരോക്കെയോ ചലിപ്പിക്കുന്നുണ്ട്. അനു ഒന്നിലും ശ്രദ്ധ കൊടുക്കാതെ ചിന്തകളില്‍ മുഴുകികൊണ്ട് കൈയിലെ വാല്‍ക്കണാടി കൈയിലിട്ട് തിരിച്ച് അവിടെ ഇരുന്നു.
താലികെട്ടികൊള്ളു…. ഓതിക്കാന്‍റെ ഉയര്‍ന്ന ശബ്ദം കേട്ട് അനു ചിന്തകളില്‍ നിന്ന് തിരിച്ച് വന്നു. നോക്കുമ്പോള്‍ അച്ഛന്‍ തന്‍റെ അടുത്തിരിക്കുന്നുണ്ട്. കൈയില്‍ എനിക്കായ് കരുതിയ താലി.

നമ്പുതിരി ആചാരത്തില്‍ വധുവിന്‍റെ കഴുത്തില്‍ താലി ചാര്‍ത്തുന്നത് വരനല്ല. മറിച്ച് വരന്‍ കൊണ്ടുവന്ന താലി ക്രിയകള്‍ക്ക് ശേഷം വധുവിന്‍റെ അച്ഛനാണ് മകളിലേക്ക് അണിയിക്കുന്നത്.

അനു ഇടംകണ്ണിട്ട് ദേവിനെ നോക്കി. ഇത്രേയും നേരം പുകയില്‍ നീറിയ കണ്ണ് നനഞ്ഞിട്ടുണ്ടെങ്കിലും ആ മുഖത്ത് ഒരു ചിരിയുണ്ടായിരുന്നു. എല്ലാം നേടിയെന്ന് കരുതുന്ന പോലെ…

മിസ്റ്റര്‍ ദേവ് നാരായണ്‍…. എന്നെ നോക്കി നിന്നിട്ട് കാര്യമില്ല. ഇനി നിങ്ങള്‍ കാണുന്നത് മറ്റൊരു അനഘയെയാണ്. ഇന്ന് നിങ്ങളുടെ കണ്ണില്‍ കാണുന്ന ആ കണ്ണൂനീര്‍ ഇനി ഞാന്‍ നിര്‍ത്തുകയില്ല. എന്നെ വേളി കഴിക്കാന്‍ തിരുമാനിച്ച നിമിഷത്തെ ഓര്‍ത്ത് നീ ദുഃഖിക്കും. അനു താലി കഴുത്തില്‍ അണിയുമ്പോള്‍ മനസില്‍ കുറിച്ചു. അങ്ങനെ കൊട്ടും കൊരവയുമായി താലി കെട്ട് കഴിഞ്ഞു.
അതിന് ശേഷം അനുവിനെ അയാളുടെ അടുത്ത് ഹോമകുണ്ഡത്തിന് മുന്നിലായി എന്നെ പ്രതിഷ്ഠിച്ചു. പിന്നെയും പല ക്രിയകള്‍. എല്ലാം അതിന്‍റെ വഴിയെ നടന്നു. ഹോമകുണ്ഡത്തിന് ചുറ്റും അയാളുടെ കൈ പിടിച്ച് വലംവെയ്ക്കുമ്പോള്‍ അഗ്നി സാക്ഷിയായി ആ ബന്ധം ഉറപ്പിക്കുന്നതിന് മറിച്ചായി ഒരു തീ എരിഞ്ഞ് തുടങ്ങിയിരുന്നു.

*********

അങ്ങനെ ക്രിയ കഴിഞ്ഞ് ഓതിക്കനും സഹായികളും പോയി. പിന്നെ ക്യാമറമാന്മാരുടെ മുന്നില്‍ അയാളുടെ കുടെ. ആരോക്കെയോ വന്നു. എന്തോക്കെയോ പറഞ്ഞു. അയാളുടെ കുടുംബക്കാരെയോ കുട്ടുകാരെയോ പരിചയപ്പെടാനോ മനസില്‍ സുക്ഷിക്കാനോ തോന്നിയില്ല. ദ്വാരം വീണ് മുങ്ങുന്ന തോണിയിലേക്ക് തുഴ കിട്ടിയിട്ട് കാര്യമില്ലലോ….

എല്ലാവരുടെയും കുടെ നിന്ന് ഫോട്ടോയെടുത്ത് സ്റ്റേജില്‍ തന്നെ നിന്നു. രാവിലെത്തെ ഭക്ഷണമൊക്കെ ദഹിച്ചിരുന്നു. വയറ്റില്‍ നിന്ന് വിശപ്പിന്‍റെ വിളിയെത്തിരിക്കുന്നു. അടുത്ത് നില്‍ക്കുന്ന ആളുടെ മുഖത്ത് നോക്കാന്‍ പോലും ഇത്രേയും നേരം ശ്രമിച്ചിട്ടില്ല. പക്ഷേ വിശപ്പ് വന്നപ്പോ അറിയാതെ നോക്കി പോയി. ആളിപ്പോഴും ഭയങ്കര സന്തോഷത്തിലാണ്. മുഖത്ത് ആ പുഞ്ചിരിയിപ്പോഴും ഉണ്ട്.