🌞 ഋതുഭേദങ്ങൾ 🌧️ 01 [ഖല്‍ബിന്‍റെ പോരാളി 💞] 654

സദസിലിരുന്നവരെല്ലാം ഓരോ പന്തിയില്‍ ഇരുന്ന് സദ്യ കഴിഞ്ഞ് പോയിരുന്നു. അവസാനം രണ്ടുമണിയായിപ്പോഴെക്കും ഓഡിറ്റോറിയം കാലിയായി. ആകെ അയാളുടെയും എന്‍റെയും അടുത്ത ബന്ധുക്കള്‍ മാത്രം.

രണ്ടുമണിയായപ്പോഴാണ് എനിക്കും എന്‍റെ കോന്തന്‍ ഭര്‍ത്താവിനും ഭക്ഷണത്തിന് സമയം ആയത്. ഒരുപാട് നേരം വിഷമം സഹിച്ചിരുന്നത് കൊണ്ട് വിശപ്പ് നശിച്ചിരുന്നു. കഴിക്കാനുള്ള മൂഡ് പോയി…. എന്നാലും അയാളോടൊപ്പം തന്നെ പന്തിയില്‍ പോയി ഇരുന്നു.

വിഭവങ്ങള്‍ മുന്നിലെ ഇലയില്‍ വന്നുചേര്‍ന്നു. അയാള്‍ കഴിച്ച് തുടങ്ങി. ഞാന്‍ അതും ഇതുമൊക്കെയായി ചിക്കിപൊറുക്കി കുറച്ച് കഴിച്ചു. ക്യാമറമാന്‍മാര് അതും ക്യാമറയില്‍ പകര്‍ത്തി.

““ന്താ അനഘേ കഴിക്കാത്തെ….”” താന്‍ ഇലയില്‍ ചിത്രം വരയ്ക്കുന്നത് കണ്ട് അയാള്‍ ചോദിച്ചു….

““ഒന്നുല്യാ…. വിശപ്പ് തോന്നുന്നില്ല്യാ….”” ഞാന്‍ മറുപടി നല്‍കി….

““ഇത്രേയും ഭക്ഷണം ഇപ്പോ പാഴയിപോയില്ലേ…. ഇനി ഇങ്ങനെ ചെയ്യരുത് ട്ടോ….”” അയാളുടെ ഉപദേശമെത്തി.

ഹും…. ഉപദേശം കേള്‍ക്കാന്‍ ഇഷ്ടമില്ലാത്ത പോലെ ഒരു മുളലിലുടെ ഞാന്‍ മുഖം വെട്ടിച്ചു.

അയാള്‍ കഴിക്കുന്നത് ഒരു അത്ഭുതമായാണ് എനിക്ക് തോന്നിയത്. കറിവേപ്പിലയും മുരിങ്ങകോലുമല്ലാതെ ബാക്കി എല്ലാം കഴിച്ചു. കഴിച്ച് കഴിഞ്ഞപ്പോ ഇല ആദ്യം വെച്ച പോലെ ക്ലീന്‍…. കഴിച്ച് കഴിഞ്ഞപ്പോ ഇല മടക്കി വെച്ച് ഞാനും പിറകെ അയാളും എണിറ്റു. പോയി കൈ കഴുകാന്‍ പോയി.

““അനഘേ…. ഭക്ഷണം പാഴാക്കുന്നത് എനിക്കിഷ്ടമല്ലട്ടോ….. അന്നം ദൈവികമാണ്. അത് പാഴാക്കി കളയുന്നത് ദൈവത്തെ അധിക്ഷേപിക്കുന്നത് പോലെയാണ് ട്ടോ. എവിടെയായാലും ആവശ്യത്തിന് എടുത്ത് കഴിച്ചാ മതി.”” കൈ കഴുകുന്നതിനിടെ അയാളുടെ ഉപദേശമെത്തി.

““ഹാ….”” ഒരു പുഛത്തോടെയുള്ള മറുപടി നല്‍കി. അയാള്‍ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് കൈ കഴുകി എനിക്കായി കാത്തിരുന്നു. ഞാന്‍ കൈയും വായും കഴുകി കര്‍ച്ചിഫ് കൊണ്ട് നനവ് കളഞ്ഞ് അയാളുടെ അടുത്തെത്തി.

*******

എല്ലാം കഴിഞ്ഞപ്പോ വരനും വധുവും വരന്‍റെ ഗൃഹത്തിലേക്ക് പോന്നു. കാറിലും ദേവ് വളരെ സന്തോഷത്തോടെയായിരുന്നു എങ്കിലും അനു ചിന്തകളില്‍ ആയിരുന്നു. എങ്ങനെ ഇയാളെ സ്വന്തം വഴിയിലെത്തിക്കണമെന്നുള്ള ചര്‍ച്ചകളില്‍ മനസ് യന്ത്രം പോലെ പ്രവര്‍ത്തിക്കുകയായിരുന്നു.