🌞 ഋതുഭേദങ്ങൾ 🌧️ 01 [ഖല്‍ബിന്‍റെ പോരാളി 💞] 654

‘ദേവ് വെഡ്സ് അനഘ‘

സ്റ്റോജിന്‍റെ ഗ്രീന്‍ററൂമില്‍ കണ്ണാടിയ്ക്ക് മുന്‍പില്‍ ഇരിക്കുകയായിരുന്നു അനഘയപ്പോള്‍… മനസില്‍ ഒരുപാട് ചിന്തഭാരങ്ങളുമായി. തൊട്ടടുത്ത് അമ്മ ധാത്രിയും അനുജത്തി അതിഥിയും പിന്നെ ഗംഗ ചെറിയമ്മയും ആര്യ പേരശ്ശി(അമ്മയുടെ ചേച്ചി)യും. അവരെല്ലാം കുടെ അവളെ വേളിപ്പെണ്ണായി ഒരുക്കുകയാണ്.

വേളിയ്ക്കായി വാങ്ങിയ പട്ടുസാരിയില്‍ അനഘ ലക്ഷ്മി ദേവിയെ പോലെ തിളങ്ങുന്നു. കണ്ണില്‍ കണ്‍മഷിയും കാതില്‍ സ്വര്‍ണകമ്മലും. ഛായം പൂശി ചുവപ്പിച്ച ചെച്ചുണ്ടുകള്‍… സുന്ദരമായ ആ മുഖത്തിന് കണ്ണ് തട്ടാതിരിക്കാന്‍ ചുണ്ടിന് കീഴെ ഇടത് വശത്തായി ദൈവം ജന്മനാ നല്‍കിയ ഒരു ചെറിയ കാക്കപുളി. എന്നാല്‍ ദൈവത്തിന് പിഴച്ചതാണോ എന്നറിയില്ല. അതാണ് ഇത്രയും കാലം അവളുടെ മുഖത്തിനെ കുടുതല്‍ ആകര്‍ഷണം ആകുന്നത്….

വെളുത്ത ശരീരത്തിന്‍റെ കുടെ സ്വര്‍ണ്ണാഭരണങ്ങളുടെ തെളിച്ചം അവളെ സുമംഗലിയാകുന്നു. കഴുത്തിലും കാതിലും അരയിലും സ്വര്‍ണ്ണാഭരണങ്ങള്‍. അവള്‍ കണ്ണാടിയിലുള്ള അവളുടെ മുഖത്തേക്ക് തന്നെ നോക്കി നിന്നു. പുറത്ത് ആളുകളുടെ സംസാരങ്ങള്‍ കേള്‍ക്കാം. അനഘ കരി തേച്ച സ്വന്തം കണ്ണിലേക്ക് നോക്കി ചിന്തകളുടെ ചിറക് വിടര്‍ത്തി….

തന്റെ ചുറ്റും കുടി നിന്നവരടക്കം എല്ലാവരും സന്തോഷത്തോടെയാണിപ്പോ… എന്നാല്‍ താന്‍ മാത്രം ഏറ്റവും വെറുക്കുന്ന നിമിഷത്തിലുടെയാണ് പോകുന്നത്.
സ്വന്തം ജീവിതത്തിലെ ഇതുവരെയുള്ള നിമിഷങ്ങളെ അവളുടെ മനസിലേക്ക് കടന്ന് വന്നു.

ഞാന്‍ അനഘ സുബ്രഹ്മണ്യം. ഇല്ലത്ത് അനു എന്ന് വിളിക്കും. കേരളത്തിലെ മലപ്രദേശമായ എഴില്ലംകാവിലെ ഒരു ബ്രഹ്മണകുടുംബമായ നെല്ലിയത്ത് മനയില്‍ സുബ്രഹ്മണ്യന്‍ നമ്പൂതിരിയുടെയും ധാത്രി അന്തര്‍ജനത്തിന്‍റെയും രണ്ടു പെണ്‍മക്കളില്‍ മുത്തവള്‍. അച്ഛന്‍ നമ്പൂതിരി വീടിനടുത്തുള്ള ഒരു ക്ഷേത്രത്തിലെ പൂജാരിയാണ്. അമ്മ വീട്ടില്‍ തന്നെ. നന്നായി പഠിച്ചെങ്കിലും വേളി കഴിച്ച് വന്നപ്പോ അമ്മയെ ജോലിയ്ക്ക് വിടാന്‍ അച്ഛന്‍ തയ്യാറായില്ല.

അതോടെ ഇല്ലത്തിലെ നാലു ചുവരിനുള്ളില്‍ അമ്മയുടെ ജീവിതം സ്വയം ഹോമിക്കപ്പെട്ടു. അച്ഛന് കിട്ടുന്ന ചെറിയ ശബളത്തിന്‍റെയും പുജാരിക്കായി ഭക്തര്‍ നല്‍കുന്ന ദക്ഷിണയും കൊണ്ട് ഞങ്ങള്‍ ഇതുവരെ സന്തോഷത്തോടെ ജീവിച്ചുപോന്നു.