? ഋതുഭേദങ്ങൾ ?️ 07 [ഖല്‍ബിന്‍റെ പോരാളി ?] 848

രാവിലെ പോയ ദേവ് വൈകിട്ടായിട്ടും തിരിച്ചെത്താതെയായപ്പോള്‍ ഞങ്ങള്‍ക്ക് പേടിയായി തുടങ്ങിയിരുന്നു. എന്നാല്‍ ഞങ്ങളെ ഞെട്ടിച്ചുകൊണ്ടു ദേവിന് പകരം അവിടെയെത്തിയതു ഇവളുടെ പപ്പയായിരുന്നു. അതു കണ്ടത്തോടെ എന്‍റെ പകുതി ജീവന്‍ പോയി. പിന്നാലെ വന്ന കാറില്‍ നിന്നു എന്‍റെ പപ്പ ഇറങ്ങുന്നതു കണ്ടത്തോടെ ബാക്കി ജീവനും പോയ പോലെയായി. എന്തുചെയ്യണമെന്നറിയാത്ത അവസ്ഥ. ആകെ ഒരു ധൈര്യം ദേവായിരുന്നു. അവനെയാണെങ്കില്‍ കാണാനുമില്ല.
എന്നാല്‍ ഇവളുടെ പപ്പയുടെ കാറിനുള്ളില്‍ നിന്നു ദേവ് ഇറങ്ങി വരുന്നതു കണ്ടപ്പോ എല്ലാം കൈവിട്ടു പോയി എന്നു എനിക്കു മനസിലായി.

അവര്‍ ഞങ്ങള്‍ നിന്നിരുന്ന റൂമിലേക്ക് വന്നു. ഇവള് എന്‍റെ കൈയില്‍ പിടിച്ചു പേടിയോടെ നിന്നു. എനിക്കും പേടിയുണ്ടെങ്കിലും എല്ലാം മനസില്‍ പിടിച്ചു ഇവളെ അറിയിക്കാതെ നില്‍ക്കുകയായിരുന്നു. എന്നാല്‍ കയറി വന്നവര്‍ എല്ലാവരും മാലുവിനോട് അവളുടെ പപ്പയുടെ കുടെ പോകാന്‍ പറഞ്ഞു. ദേവ് പോലും ഞങ്ങള്‍ക്കായി സംസാരിച്ചില്ല. ഞാനാകെ ഇല്ലാതെയായിപോയി. ഒരു താങ്ങിനു പോലും ആരുമില്ലാത്ത അവസ്ഥ. ഇവള്‍ അപ്പോഴേക്കും കരഞ്ഞു തുടങ്ങിയിരുന്നു. അവള്‍ പോകാന്‍ കുട്ടാക്കിയില്ലെങ്കിലും അവളുടെ പപ്പ അവളെ പിടിച്ചു വലിച്ചു കൊണ്ടുപോയി. എനിക്ക് ഒന്നും ചെയ്യാന്‍ കഴിഞ്ഞില്ല. ദേവിനെ നോക്കിയപ്പോ അവന്‍ ആ പോക്കില്‍ ആശ്വാസിക്കുകയായിരുന്നു. ആ സമയത്ത് എനിക്ക് അവനെ കൊല്ലാനുള്ള ദേഷ്യമാണ് തോന്നിയത്. കുടെ നിന്നു എല്ലാം ശരിയാക്കിയിട്ട് പിന്നില്‍ നിന്ന് ചതിച്ച ഒരാളെ പോലെ….

എന്‍റെ പപ്പ എന്നെ നിര്‍ബന്ധിച്ചു കാറില്‍ കയറ്റി എന്‍റെ വീട്ടിലേക്ക് കൊണ്ടുപോയി.
എന്നാല്‍ ആ പോക്കിലാണ് ഞാന്‍ സത്യങ്ങളെല്ലാം അറിയുന്നത്. ദേവ് ശരിക്കും പ്രശ്നങ്ങള്‍ പരിഹരിക്കുകയാണ് ചെയ്തത്. പപ്പമാരോട് സംസാരിച്ചു ഞങ്ങളുടെ കല്യാണം അവന്‍ ഉറപ്പിച്ചു. കുടുംബക്കാരെ വിളിച്ചു വരുത്തി പള്ളിയില്‍ വെച്ചു ഞങ്ങളുടെ മിന്നുകെട്ട് നടത്താന്‍ ഉറപ്പിച്ചിട്ടാണ് അവര്‍ വന്നത്. അങ്ങനെ സമ്മതിച്ചൊണ്ടു മാത്രമാണ് ദേവ് ഞങ്ങളിരിക്കുന്ന സ്ഥലം അവര്‍ക്ക് പറഞ്ഞു കൊടുത്തത്.

ഒരു നിമിഷമെങ്കിലും അവനെക്കുറിച്ചു തെറ്റായി ചിന്തിച്ചതില്‍ എനിക്ക് ദുഖം തോന്നി. അവനെ വിളിച്ചു നോക്കിയെങ്കിലും കോള്‍ കണക്റ്റായില്ല. പിന്നെ ഞങ്ങള്‍ ഇവളുടെ വിട്ടില്‍ പോയി ഓഫിഷ്യലായി പെണ്ണു കണ്ടു. മനസമ്മതമോ വാക്കോറപ്പിക്കലോ ഒന്നുമില്ലാതെ ഏകദേശം ഒരു മാസത്തിനുള്ളില്‍ മിന്നുകെട്ട് നിശ്ചയിച്ചു.