🌞 ഋതുഭേദങ്ങൾ 🌧️ 07 [ഖല്‍ബിന്‍റെ പോരാളി 💞] 849

മടങ്ങിയെത്തിയ അജാസിക്കയെ ഓരൊന്ന് പറഞ്ഞു പിരി കേറ്റി വിട്ടതും അനുവായിരുന്നു. കാരണം എങ്ങനെയെങ്കിലും ദേവിന്‍റെ കൊമ്പ് ഓടിക്കണമെന്ന ഒറ്റ ലക്ഷ്യമായിരുന്നു അവള്‍ക്ക്. അവസാനം ദേവുമായുള്ള ബോക്സിംങിന് കാത്തിരിക്കുകയായിരുന്നു കക്ഷി പിന്നിടുള്ള ദിവസങ്ങളില്‍. ആ ദിവസങ്ങളില്‍ എന്നോട് കുടെ അടുത്ത ദേവിനോട് ഒരു വാക്കു മിണ്ടാന്‍ പോലും അവള്‍ പോയിരുന്നില്ല. എപ്പോഴും അവനെ കാണുമ്പോ പാമ്പിനെ കണ്ട കീരിയെ പോലെ പ്രതികരിക്കുക മാത്രം. അവളുടെ സ്വഭാവം മനസിലാക്കി ദേവ് അവളോട് മിണ്ടാന്‍ പോകുന്നതും നിര്‍ത്തിയിരുന്നു.

പക്ഷേ ഇച്ഛായന്‍ പറഞ്ഞ പോലെ ഒഴിവ് ദിനങ്ങളില്‍ ഇവിടെ വന്നു തുടങ്ങിയപ്പോ അനുവിന് സീതമ്മയ്ക്ക് മുന്നില്‍ വെച്ചു ദേവിനോട് ദേഷ്യം പ്രകടിപ്പിക്കാന്‍ കഴിയുമായിരുന്നില്ല. അങ്ങനെ പതിയെ പതിയെ അവള്‍ അവനോട് സംസാരിക്കാന്‍ തുടങ്ങി. അത് പതിയെ പതിയെ കോളേജിലേക്കും പടര്‍ന്നു. അങ്ങനെ അവളും മനസിലാക്കുകയായിരുന്നു ദേവ് നാരായണ്‍ എന്ന ആളെ…. ഞങ്ങള്‍ അടുത്ത പോലെ അവന്‍റെ നിഷ്കളങ്കതയിലും ചിരിയിലും പതിയെ പതിയെ അവളും വീണു തുടങ്ങി.

അതെപ്പോഴോ പ്രണയമായി വളരുകയായിരുന്നു. അതിനിടയില്‍ അജാസിക്ക ദേവിനെ അടിച്ചു പഞ്ചാറാക്കും എന്ന പേടിയായി അവളില്‍ ആകെ…. അവള് അജാസിക്കായെ വിളിച്ചു മത്സരം ഒഴുവാക്കണമെന്നോക്കെ പറഞ്ഞു. പക്ഷേ കോളേജില്‍ അത്രയും പേരുടെ മുന്നില്‍ വെച്ചു വെല്ലുവിളിച്ചതുകൊണ്ടു ഇനിയൊരു പിന്മാറല്ലിലെന്ന് അങ്ങേര് തറപ്പിച്ചു പറഞ്ഞു.

ബോക്സിംങ് മത്സരത്തിന്‍റെ അന്ന് ആദ്യ റൗണ്ടില്‍ ഇടികൊണ്ടു വീണപ്പോഴെ അനുവിന്‍റെ പകുതി ജീവന്‍ പോയി. താന്‍ കാരണമാണ് ദേവിന് ഈ അവസ്ഥയെന്ന വിചാരം അവളെ സങ്കടപ്പെടുത്തി. പക്ഷേ ദേവിന്‍റെ പിന്നെയുള്ള പ്രകടനത്തില്‍ ഏറ്റവും കുടുതല്‍ സന്തോഷിച്ചതും അവന് വേണ്ടി കയ്യടിച്ചു പ്രചോദനം നല്‍കിയതും അനുവായിരുന്നു. അടി കൊണ്ടു ക്ഷീണിച്ച ദേവിനെ ഹോസ്പിറ്റലിലേക്ക് കൊണ്ടുപോകുമ്പോ അവളും ഞങ്ങളുടെ കുടെയുണ്ടായിരുന്നു. അവനെ ഡിസ്ചാര്‍ജ് ചെയ്യുന്നതു വരെ അവള്‍ ആ റൂമില്‍ നിന്നു മാറിയതുപോലുമില്ല. ദേവ് ഞങ്ങളോട് ചിലതൊക്കെ സംസാരിച്ചെങ്കിലും അനുവിന് ഒരു ചിരിയോ  നോട്ടമോ മാത്രമേ ഉണ്ടായുള്ളു.”” മാലു പറഞ്ഞു നിര്‍ത്തി.

““എന്നിട്ട്…..?”” അനഘ അകാംഷയോടെ ഇരുവരെയും നോക്കി ചോദിച്ചു. അതുകേട്ട് ബാക്കി ടോമാണ് പറഞ്ഞു തുടങ്ങിയത്…