അപരാജിതന്‍ 18 [Harshan] 10308

 

വിദർഭയിലെ രാജകുമാരൻ ആയിരുന്ന രുക്മിയുടെ സുഹൃത്തായിരുന്നു ശിശുപാലൻ

രുക്മിക്ക് തന്‍റെ  സഹോദരി ആയിരുന്ന രുഗ്മിണിയെ ( ലക്ഷ്മിയുടെ അവതാരം ) ശിശുപാലന് വിവാഹം കഴിച്ചു കൊടുക്കാൻ ആയിരുന്നു താല്പര്യം , പക്ഷെ രുഗ്മിണിയുടെ താല്പര്യപ്രകാരം കൃഷ്ണ൯ ദേവിയെ അവിടെ നിന്നും കടത്തി കൊണ്ട് പോന്നു , അതോടെ ശിശുപാലന് കൃഷ്ണനോട് ശത്രുത ഏറി , ശിശുപാലൻ  കൃഷ്ണനോട് പല തരത്തിലും തെറ്റുകൾ ചെയ്തു കൊണ്ടിരുന്നു

കൃഷ്ണൻ അത് ക്ഷമിച്ചു കൊണ്ടും ഇരുന്നു

ഇന്ദ്രപ്രസ്ഥത്തിൽ പാണ്ഡവർ രാജസൂയം നടത്തിയപ്പോൾ അവിടെ സന്നിഹിതനായിരുന്നു ശിശുപാലൻ കൃഷ്ണനെ മറ്റുള്ളവരുടെ മുന്നിൽ വെച്ച് അപമാനിച്ചു

ഒടുവിൽ നൂറ്റി ഒന്നാമത്തെ തെറ്റ് ആയപ്പോൾ ഉടൻ തന്നെ കൃഷ്ണൻ , ശിശുപാലനെ സുദർശന ചക്രം കൊണ്ട് തലയെടുത്തു , അത് ജയന്‍റെ  മോക്ഷം ആയിരുന്നു

അതുപോലെ തന്‍റെ  സഹോദരനെ കൊന്ന കൃഷ്ണനോട് പകരം ചോദിക്കാനായി ദന്തവക്രൻ ദ്വാരക

ആക്രമിച്ചു , അന്ന് ദന്തവക്രനെയും കൃഷ്ണൻ ഇല്ലാതെ ആക്കി

അങ്ങനെ വിജയനും മോക്ഷം ലഭിച്ചു

 

അങ്ങനെ മൂന്ന് ജന്മത്തിലും മഹാവിഷ്ണുവിന്‍റെ  കൈകളാൽ മരണം വരിച്ചു കൊണ്ട് ഇരുവർക്കും ശാപമോഷം ലഭിച്ചു തിരികെ വൈകുണ്ഠത്തിൽ എത്തി”

 

മനു ചിന്നുവിനെ നോക്കി തലയൊക്കെ കുലുക്കി ,,, ഈ ജയവിജയൻമാർക്കു അപ്പുവിന്‍റെ  കഥയുമായി എന്തേലും ബന്ധം ഉണ്ടോ ,,,ചേച്ചി ”

 

“ചിന്നു ഒന്ന് ചിരിച്ചു ,,,,,ഒരാൾക്ക് ബന്ധം ഉണ്ട് മനു ,,,”

 

“ആർക്ക് ,,,,,, അതാർക്കാ ,,,,,,,,ചിന്നു ചേച്ചി ,,,???,” അവൻ ആകാംഷയോടെ ചോദിച്ചു

ചിന്നു ഒന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചു

“രാവണന് ”

“രാവണനോ ,,,,”

“അതെ ,,,,,”

“അതെങ്ങനെ ,,,,, ”

അവൾ മറുപടി പറയാതെ തിരിഞ്ഞു കായലോളങ്ങളെ നോക്കി നിന്നു

എന്നിട്ട് പറഞ്ഞു

“അതൊക്കെ വഴിയേ പറയാം മനു ,,, ഇനി നമുക്ക് ആദിശങ്കരനിലേക്ക് പോകാം “

അവള്‍ തുടര്‍ന്നു ,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,

 

(50)

അന്ന് രാത്രി

ശിവശൈലത്ത്

 

ശിവശൈലനിവാസികൾ എല്ലാം രാത്രി ഒരുമിച്ചു കൂടിയിരിക്കുക ആണ്

അർധരാത്രി കഴിഞ്ഞിരുന്നു

എല്ലാവരും ഭയത്തിൽ ആയിരുന്നു

കാരണം അവിടെ വ്യവസായശാല സ്ഥാപിക്കാൻ പോകുന്നതിന്‍റെ  മുന്നോടിയായി മണ്ണൊരുക്കാൻ ഉള്ള യന്ത്രസാമഗ്രികൾ ഒക്കെ കൊണ്ട് വന്നു നിർത്തിയിരിക്കുക ആണ്.

ഒഴിഞ്ഞു കൊടുക്കാൻ ഉള്ള സമയം ആഗതമായികൊണ്ടിരിക്കുന്നു

ഒന്നോ രണ്ടോ ആഴ്‌ച കൂടിയേ ബാക്കി ഉള്ളു.

അവരെ സമ്മർദ്ദത്തിൽ ആക്കാൻ വേണ്ടി തന്നെ ആണ് കമ്പനി ഇങ്ങനെ ഒരു കാര്യം ചെയ്തിരിക്കുന്നതും

യന്ത്രസാമഗ്രികളും യന്ത്രകൈ പിടിപ്പിച്ച വാഹനങ്ങളും ഒക്കെ കൊണ്ട് വന്നു അവരുടെ മുന്നിൽ പ്രദർശിപ്പിച്ചാൽ ഇനി മറ്റൊരു രക്ഷയും ഇല്ലാതെ അവിടെ നിന്നും ഗ്രാമവാസികൾ ഒഴിഞ്ഞു പോകും എന്ന്  അവർക്കു നല്ല നിശ്‌ചയം ഉണ്ട്.

 

“സ്വാമി അയ്യാ ,,,നമ്മൾ ഇനി എന്താണ് ചെയ്യുക ,, ?” ഗ്രാമവാസികൾ ഒരാളായ ബാലവർ ചോദിച്ചു

സ്വാമി അയ്യക്കു മറുപടി ഉണ്ടായിരുന്നില്ല

“നമ്മൾ ഇത്രയും കാലം ജീവിച്ച മണ്ണ് അല്ലെ ,,ഇത് ,,,നിയമത്തിനു മുന്നിൽ ഒരു പരിഗണനയും നമുക്ക് കിട്ടില്ലേ ?” അയാൾ വീണ്ടും ചോദിച്ചു

“നമുക്ക് നിയമം ഉണ്ടോ ,,ബാലവാ ,,,അതൊക്കെ കൊട്ടാരത്തിനും പ്രമാണികൾക്കും മാത്രമല്ലേ ,,,ഇറങ്ങാൻ പറഞ്ഞാൽ ഇറങ്ങുകയല്ലാതെ വേറെ നിവൃത്തി ഉണ്ടോ ,,,?”

എല്ലാവരും കേൾക്കെ വൈദ്യരയ്യ പറഞ്ഞു

 

“നൂറ്റാണ്ടുകളായി നമ്മൾ ഇവിടെ ആണ് ജീവിക്കുന്നത് ” ബാലവർ വ്യസനത്തോടെ അറിയിച്ചു

 

“എന്‍റെ  അച്ഛനും അമ്മയും ഭർത്താവും ഒക്കെ ഇവിടെ ആണ് ജീവിച്ചത് , ഈ മണ്ണ് വിട്ടു പോകേണ്ടി വന്നാ എന്നെ സംബന്ധിച്ച് മരണം മാത്രമേ ഉള്ളു ” അവിടെ കൂടി ഇരുന്ന ഒരു മധ്യവയസ്കയായ സ്ത്രീ പറഞ്ഞു

 

“നമ്മളൊക്കെ എന്നും തോൽക്കാൻ ഉള്ളവർ അല്ലെ ,,ചരിത്രവും അങ്ങനെ തന്നെ അല്ലെ ,,, രക്ഷകൻ വരുമെന്ന് ഒരു സന്യാസി വന്നു പറഞ്ഞു ,,ഒക്കെ വെറുതെയാ ,,,ഒരു രക്ഷകനും വരാൻ പോകുന്നില്ല ,,നമ്മൾ ഇങ്ങനെ ഒക്കെ തന്നെ ജീവിക്കണം എന്ന് തന്നെയാ വിധി ,, ഇത് പോലെ ഒരു ദുരിതം ആർക്കും വരുത്തല്ലേ മഹേശ്വര ,,,” തന്‍റെ  യുവതിയായ മകളുടെ കൈ പിടിച്ചു ഒരു ‘അമ്മ സങ്കടത്തോടെ പറഞ്ഞു

 

“സ്വാമി അയ്യാ ,,,,മറ്റൊരു നിവൃത്തിയും കാണുന്നില്ല എങ്കിൽ ,,നമുക് നമ്മുടെ ഭവനങ്ങൾ ഒഴിയുവാൻ നോക്കാം ,,,അവർ പറയുന്ന പോലെ ശ്മാശാന ഭൂമിക്കു അപ്പുറത്തുള്ള ഇടത്തേക്ക് കുടി ഏറി പാർക്കാം ,, ഇനി അവിടെ പാർത്താലും കൊട്ടാരത്തിൽ നിന്നും എപ്പോളാ ,,അവിടെ നിന്നും ഇറങ്ങാൻ പറയുക എന്ന് മാത്രം അറിയില്ല ,,, ”

 

“സ്വാമി അയ്യാ എഴുന്നേറ്റു ,,,,

 

“ആരൊക്കെ എന്ത് തീരുമാനിച്ചാലും ഈ മണ്ണ് വിട്ടു ഞാൻ ഇങ്ങോട്ടും ഇല്ല ,,കാരണം ഇത് ശങ്കരന്‍റെ  മണ്ണാണ് ,,,അദ്ദേഹം തന്നെ ഒരു തീരുമാനം എടുത്തിട്ടുണ്ട് ,, ഞാൻ അതിനെ ആണ് കാത്തിരിക്കുന്നത് ,, ഈ പവിത്രമായ മണ്ണുപേക്ഷിച്ചു പോകുക എന്നാൽ എന്നെ സംബന്ധിച്ച് മരണം ആണ് ,,, ”

 

ഗ്രാമവാസികൾക്ക് മറുപടി ഉണ്ടായിരുന്നില്ല

 

“എന്തായാലും ,,, എനിക്ക് ഉറപ്പുണ്ട് ,,ഉത്സവവും മത്സരവും ഒക്കെ കഴിഞ്ഞു മാത്രമേ ഇവിടെ ഏതൊരു നിർമ്മിതിയും ഉണ്ടാകൂ എന്ന് ,,, എങ്കിലും നാളെ ഞാൻ കൊട്ടാരത്തിൽ രാജമാതാവിനെ കണ്ടു സങ്കടം പറയാൻ പോകാൻ ആണ് തീരുമാനിച്ചിരിക്കുന്നത് ,,, അതെ ഉള്ളു ഒരു മാർഗ്ഗം ”

 

“അതിൽ കാര്യം ഒന്നും ഇല്ല സ്വാമി,,എങ്കിലും ഞാനും വരാം ,, ” വൈദ്യരയ്യർ പറഞ്ഞു

 

“നമുക് ശ്രമിക്കാതെ പോകണ്ട ,,,ഞാനും വരാം നിങ്ങളുടെ കൂടെ ”  അത് പറഞ്ഞത് ചാരുലതയുടെ അമ്മമ്മ ആയിരുന്ന ഈശമ്മ ആയിരുന്നു

“എങ്കിൽ ഞങ്ങൾ എല്ലാവരും വരാം ,,” ഉമാദത്തൻ പറഞ്ഞു

“നമുക്ക് പോയി കാലിൽ വീണു അപേക്ഷിക്കാം ,,,, ദയവു തോന്നിയാലോ ”

 

മറ്റൊന്നും സംസാരിക്കാന്‍ ഇല്ലാത്തതിനാല്‍ എല്ലാവരും അവരവരുടെ ഭവനങ്ങളിലെക് പോയി

സ്വാമി അയ്യാ ,,അവിടെ  നിന്നും എഴുന്നേറ്റ് നടന്നു

ഗോശാലയുടെ സമീപമുള്ള വൃത്താകൃതിയിലെ ഭൂമിക്കു പുറത്തായി നിന്നു

നടുക്ക് വളര്‍ച്ചയില്ലാത്ത കൂവളമരത്തെ കണ്ടു

രണ്ടുo കല്‍പ്പിച്ചു അദ്ദേഹം ആ വൃത്തഭൂമിയിലേക്ക് കാല്‍ വെച്ചു

ആ മണ്ണിന്‍റെ  ചൂട് അദ്ദേഹം അനുഭവിച്ചറിഞ്ഞു

കൈകള്‍ കൂപ്പി അദ്ദേഹം ആ കൂവളത്തെ ലക്ഷ്യമാക്കി നടന്നു

ഒടുവില്‍ ആ കൂവളമരത്തിന് സമീപം എത്തി

Pages 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 63 64 65 66 67 68 69 70 71 72