അപരാജിതന്‍ 18 [Harshan] 10305

“രാജശേഖരനു ഹാർട്ടു പ്രോബ്ലം വന്നിരുന്നു , പക്ഷെ അയാളും രക്ഷപ്പെട്ടു ”

“ഇല്ല അതൊരു  രക്ഷപെടലൊന്നും അല്ല ,,,അതൊരു തുടക്കം മാത്രം ആണ് ,,അയാളുടെ മകൾക്കു ഒരു പ്രശനവും വന്നില്ലേ ”

“ഇല്ല ,,ഇതുവരെ ഒന്നുമില്ല ”

“ഞാൻ പറഞ്ഞിരുന്ന പോലെ അയാളുടെ വീടിന്‍റെ ഫോട്ടോ കൊണ്ട് വന്നിട്ടുണ്ടോ ?”

ഗീതാഞ്ജലി തന്‍റെ ബാഗിൽ നിന്നും പാലിയം തറവാടിന്‍റെ ഫോട്ടോ എടുത്ത് അയാൾക്ക് മുന്നിലുള്ള പീഠത്തിൽ വെച്ചു

“അയാൾ കുറച്ചു നേരം അതിൽ നോക്കി

എന്നിട്ടു മുകളിൽ ഭിത്തിയിൽ കൊത്തി വെച്ചിരിക്കുന്ന അഹ്‌റിമാൻ രൂപത്തിൽ കുറച്ചു നേരം നോക്കി

എന്നിട്ടു ആ ഫോട്ടോ തീക്കു മുന്നിലായി കാണിച്ചു

“വിചാരിക്കുന്ന പോലെ അല്ല ,,,,ആ വീടിനു ഒരു ദിവ്യശക്തിയുടെ സംരക്ഷണം ഉണ്ട് , ആ സംരക്ഷണം നഷ്ടമാകാതെ അവിടേക്കു പൈശാചികശക്തികളെ  അയക്കുവാൻ സാധ്യമല്ല,,,”

 

അതുകേട്ടു ഗീതാഞ്ജലി ആകെ നിരാശയായി

 

“ബസ്തവർജി ,,, അവരെ ഏതു ആപത്തിലും രക്ഷപ്പെടുത്തുന്ന ഒരു യുവാവ് ഉണ്ട് ,,ആ യുവാവ് ആണ് രാജശേഖരന്‍റെ മകനെയും മകളെയും ഭാര്യയെയും ഒക്കെ പല അപകടങ്ങളിൽ നിന്നും രക്ഷപെടുത്തിയത്”

 

“അങ്ങനെ ഒരാളോ …,,,എങ്കിൽ അവനെ സൂക്ഷിക്കണ൦ ,,അവനെ കൂടെ ഇല്ലാതെ ആക്കേണ്ടി വരും ,,,,പക്ഷെ അവനുമായി നിങ്ങൾക്ക് ശത്രുത ഉണ്ടോ ,,?”

 

“ശത്രുത ഒന്നും ഇല്ല ,,,പക്ഷെ അവൻ ജീവനോടെ ഇരുന്നാൽ പാലിയത്തെ ഒരു ആൾക്കും ഒന്നും സംഭവിക്കില്ല എന്ന് ഉറപ്പാണ് ”

 

“അത് കേട്ട് ബസ്തവർ ,,ഒന്ന് നേരെ ഇരുന്നു ,,, എങ്കിൽ ഇനിയുള്ള കര്‍മ്മങ്ങളില്‍ അവനെയും ഉള്‍പ്പെടുത്തേണ്ടി വരും “

 

“ഇന്ന് ചെയാൻ സാധിക്കുമോ ,,ബസ്തവർജി ”

 

“തീർച്ചയായും ,,,,പന്നിയെ കൊന്നു പന്നിയുടെ ചോരയും കുടലും  എടുക്കണം ,, കൂടാതെ കരിംപൂച്ചയുടെ തലകളും”

അവിടെ ഒരു വലിയ ഇരുമ്പു ചട്ടി തീയിൽ പുകഞ്ഞു കൊണ്ടിരിക്കുകയായിരുന്നു

പുക മണം വന്നപ്പോൾ ബസ്തവർ എഴുന്നേറ്റു

ഒരു മൂലയിൽ നിന്നും ഒരു ബ്രൗൺ നിറത്തിലുള്ള ചാക്ക് എടുത്തു

ആ രണ്ടു സ്ത്രീകളെ കൂടെ വിളിച്ചു സഹായത്തിനു

അവർ എഴുന്നേറ്റു ചെന്നു

 

ബസ്തവർ ആ ചാക് തുറന്നു

ആ ചാക്കിലെ കാഴ്ച കണ്ടു രണ്ടു പേരും ഭയന്ന് പിന്നോട്ട് മാറി

മനുഷ്യന്‍റെ കൈമുട്ട് മുതൽ കൈവിരൽ വരെ നീളവും അതെ വലുപ്പവും ഉള്ള വനത്തിൽ കാണുന്ന കറുത്ത തേരട്ടകൾ, കൈപ്പത്തിയോളം വലുപ്പത്തിൽ കൊടിയ വിഷമുള്ള കരിന്തേളുകൾ , രണ്ടു തലകൾ ഉള്ള ഇരുതല മൂരികൾ, കൈപ്പത്തിയോളം വലുപ്പത്തിൽ പഴുതാരകൾ

 

അയാൾ ചാക്കിലേക് കൈ ഇട്ടു ആ വൃത്തികെട്ട ജീവികളെ കൈ കൊണ്ട് എടുത്തു

അയാൾ അത് ചെയ്യുന്നത് കണ്ടു ഇരുവർക്കും അറപ്പും മനം പിരട്ടലും ഉണ്ടായി

ഭയത്തോടെ ഇരുവരും കണ്ണുകൾ പൊത്തി

 

അയാൾ ആ തീപിടിച്ചു ചുവന്ന വലിയ ചട്ടിയിലേക് ആ ജീവികളെ കൈകൊണ്ടു വാരി ഇട്ടു

ചുട്ടു പഴുത്ത ചട്ടിയിൽ അവയുടെ ദേഹം മുട്ടിയപ്പോൾ തന്നെ പുകഞ്ഞ ദുർഗന്ധം പുറത്തേക് വമിച്ചു

ആ ചട്ടി മൂടത്തക്ക വണ്ണം നിറയെ തേരട്ടകളെയും കരിന്തേളുകളെയും ഇരുതലമൂരികളെയും പഴുതാരകളേയും  നിറച്ചു

 

വൃത്തികെട്ട ഗന്ധം അവിടെ നിറഞ്ഞു

ചുട്ടു പഴുത്ത ഇരുമ്പു ചട്ടിയിൽ കിടന്നു ഇരുതലമൂരിയും അട്ടകളും തല ഉയർത്തി

ഒടുവിൽ സകലതും ചത്തൊടുങ്ങി

തീയുടെ ചൂടിൽ ഒടുവിൽ ചട്ടിക്കുള്ളിൽ തീ പിടിച്ചു

ആ ജീവികളുടെ ശരീര൦ കത്തി തുടങ്ങി

തീ ആളിക്കത്തുവാൻ അയാൾ അതിൽ മണ്ണെണ്ണയും ഒഴിച്ച് കൊണ്ടിരുന്നു

അരമണിക്കൂർ കൊണ്ട് എല്ലാം കത്തി അമർന്നു

കറുത്ത കരിക്കട്ട ചാരം ബാക്കിയായി

ആഭിചാര കർമ്മങ്ങൾക്കുപയോഗിക്കുന ഇഴജന്തുക്കളുടെ ദേഹം കത്തിച്ച കരി

അയാൾ അത് വാരി ഒരു ചെമ്പു പാത്രത്തിൽ നിറച്ചു

 

ഭയപ്പാടോടെ ആണ് രണ്ടു സ്ത്രീകളും അതൊക്കെ നോക്കി നിന്നത്

അതിനു ശേഷം മുൻപിരുന്ന സ്ഥലത്തേക്ക് വീണ്ടും നടന്നു

 

പഴയ പോലെ തന്നെ ഇരുന്നു

“ഫോട്ടോകൾ കൊണ്ട് വന്നിട്ടുണ്ടോ ?” അയാൾ ചോദിച്ചു

 

“ഉണ്ട് ,,” എന്ന് പറഞ്ഞു ഗീത തന്‍റെ ബാഗിൽ നിന്നും രാജശേഖരന്‍റെയും മാലിനിയുടെയും ശ്യാമിന്‍റെയും പാറുവിന്‍റെയും ഫോട്ടോ എടുത്തു പീഠത്തിൽ വെച്ചു. പെട്ടെന്നു എന്തോ ഓര്‍ത്ത പോലെ ഗീത വീണ്ടും ബാഗില്‍ കൈയിട്ടു ഒരു ഫോട്ടോ കൂടെ എടുത്തു , അത് കൂടെ പീഠത്തില്‍ വെച്ചു.

 

ആദിശങ്കര൯ എം ജെ ക്രിയേഷന്‍സ് ല്‍ വെച്ചു പരസ്യത്തിനായി എടുത്ത  ഒരു മോഡല്‍ ഫോട്ടോ ആയിരുന്നു അത്.

 

ബസ്തവര്‍  ആ ഫോട്ടോയിൽ നോക്കി , ഈ യുവാവ് ഒരു വീരന്‍ തന്നെ ,,” അയാൾ പറഞ്ഞു

 

എല്ലാവരുടെയും ഫോട്ടോകള്‍ സെപേറെറ്റാക്കി കീറി മാറ്റി

മൊത്തം അഞ്ചു ഫോട്ടോകള്‍.

 

“ആ കുടുംബത്തിലെ എല്ലാവരെയും ഒരു സമയം ബാധിപ്പികാന്‍ സാധിക്കില്ല, നമ്മുടെ കര്‍മ്മങ്ങള്‍ എളുപ്പം പ്രവേശിക്കുന്ന ആത്മാവിനെ കണ്ടുപിടിച്ച് അതിലൂടെ വേണം മറ്റുള്ളവരിലേക്ക് അഹൃമാന്‍ കര്‍മ്മങ്ങളുടെ തിക്തഫലം പ്രവേശിപ്പിക്കുവാന്‍ ,, അതിനായി ചില കര്‍മ്മങ്ങളിലൂടെ ആ ആത്മാവിനെ നമുക്കു കണ്ടുപിടിക്കണം.” ബസ്തവര്‍ പറഞ്ഞു

 

അയാള്‍ ഇരുമ്പുപീഠത്തില്‍ കാഞ്ഞിരമരത്തിന്‍റെ ചീളുകള്‍ വിരിച്ചു.

അതിനു മുകളിലായി ശ്മശാന ഭൂമിയിലെ മണ്ണ് വിതറി.

അതിനു മുകളിൽ അവർ ഉണ്ടാക്കിയ  ആ കരി വിതറി , മനുഷ്യന്‍റെ എല്ലു പൊടി വിതറി

അതിനു ശേഷം അയാള്‍ അടച്ചു വെച്ച ഒരു പാത്ര0 തുറന്നു കൈയിട്ടു ഒരു മാംസ പിണ്ഡം പുറത്തേക്കേടുത്തു.

ആറുമാസം പ്രായമായ ഒരു പെൺകുഞ്ഞിന്‍റെ ജീവനില്ലാത്ത  ഭ്രൂണം ആയിരുന്നു

ആ ഭ്രൂണം കത്തി കൊണ്ട് പിളർന്നു അതിലെ ചോര ആ മണ്ണിൽ വീഴിപ്പിച്ചു.

അതിനു ശേഷം പാലിയത്തുള്ളവരുടെ ഫോട്ടോകൾ ആ ദ്രവ്യങ്ങളിൽ കുത്തി ചാരി നിർത്തി.

 

ഭയത്തോടെ ആണ് ഗീതയും സുപ്രിയയും ആ കർമ്മങ്ങൾ നോക്കി ഇരുന്നത്.

അയാൾ കറുത്ത പുക വമിക്കുന്ന അഗ്നികുണ്ഠത്തിൽ ദ്രവ്യങ്ങൾ സമർപ്പിച്ചു

അതിനു ശേഷം അവെസ്തൻ ഭാഷയിൽ അഹ്‌രിമാൻ എന്ന സാത്താനിക മൂർത്തിയുടെ നൂറ്റി ഒന്ന് നാമങ്ങൾ ജപിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു