അപരാജിതന്‍ 18 [Harshan] 10305

ആശ്ചര്യം ആയിരുന്നു അനുപമക്ക്

“അപ്പുവേട്ടന്‍റെ പിറന്നാൾ ദിനത്തിൽ ആയിരുന്നല്ലേ അപ്പൊ കഥ തുടങ്ങിയത് ” അവൾ അടക്കാനാവാത്ത ആവേശത്തോടെ ചോദിച്ചു

“അതെ ,,,,അതുപോലെ ഞാൻ അന്ന് മരിക്കാൻ പോകുന്ന അന്ന്  വൈകീട്ട് ഹോട്ടലിനു സമീപത്തൂടെ നടന്നപ്പോ അവിടെ അടുത്തുള്ള ഒരു കുഞ്ഞു ശിവക്ഷേത്രത്തിൽ കയറി തൊഴുതിരുന്നു,, അന്ന് അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്ന പൂജാരി എന്‍റെ അടുത്ത് വന്നു നെറ്റിയിൽ ഭസ്മം ഒക്കെ തൊടുവിച്ചു , എന്നിട്ടു എന്നോട് പറഞ്ഞു ,, ഭഗവാന്‍റെ അനുഗ്രഹം എന്നും ഉണ്ട് എന്ന് ,,, പക്ഷെ ഞാൻ അത് കാര്യമാക്കിയില്ല ,,, അതിനു ശേഷം ആണ് ബാലുച്ചേട്ടന്‍റെ വണ്ടി വന്നതും പിന്നെ റെയിൽവേ സ്റേഷനിലേക് പോയതും ,,ഒക്കെ ..അപ്പൊ എല്ലാം കൂടെ ചേർത്ത് വെച്ച് വായിക്കുമ്പോ ,,എന്‍റെ ഉളിലെ തോന്നൽ എനിക്ക് ഇതിൽ ഒരു പങ്കുണ്ട് ,, ഇനി മുന്നോട്ടുള്ള പ്രയാണത്തിൽ ഞാനും ഇതിലെ ഒരു ഭാഗം ആകും എന്നാ ,, അങ്ങനെയാ എന്‍റെ ഉള്ള് പറയുന്നത് ,,,, ശിവശൈലത്തെ സാധുക്കളെ സംരക്ഷിക്കാൻ മഹാദേവൻ തിരഞ്ഞെടുത്തത് ആദിശങ്കരനെ എന്ന പോലെ ,,,ഞാനും എന്തോ ഒരു നിഗൂഢമായ കാര്യത്തിന് തെരഞ്ഞെടുക്കപ്പെട്ടവൻ ആണ് എന്ന് എന്‍റെ മനസ്സാ എന്നോട് പറയുന്നത് ,,,,”

എല്ലാം സശ്രദ്ധം അനുപമ കേട്ടിരുന്നു

“അനു ,,നമ്മൾ പോലും കൂട്ടായത് ,,,മഹാദേവനിലൂടെ അല്ലെ ,,, നമ്മളോരുമിച്ചുള്ള നീലാദ്രി യാത്ര ,,അതുപോലെ അപ്പുവിന്‍റെയും പാറുവിന്‍റെയും കഥയും ,,,, അല്ലെ ..”

“അതെ മനുവേട്ടാ ,,,,,,,,,,,സത്യമായും ”

“അപ്പൊ ,,,ചിലപ്പോ ഞാൻ മാത്രം ആവില്ല ,,അനുവും ഇതിൽ ഒരു ഭാഗം ആകുമായിരിക്കണം ”

“ആണോ ,,,,,,,,,,,,,,,,,,മനുവേട്ടാ ”

“ആകണം ,,,അങ്ങനെ ആയിരിക്കണം അനുമോളെ ”

“സന്തോഷമേ ഉള്ളു ,,,,,,,,,,,,,,”

അങ്ങനെ കുറെ നേരം കൂടെ അവർ സംസാരിച്ചിരുന്നു

പിറ്റേന്ന്

പതിവുപോലെ തന്നെ പതിവ് സ്ഥലത്തു ചിന്നുവും മനുവും കണ്ടുമുട്ടി

അവരുടെ കഥ ആരംഭിച്ചു

(30)

അന്ന് വൈകീട്ട്

പാലിയത്ത്
ടി വി സ്റ്റാൻഡിൽ വെച്ചിരുന്ന ഔട്ട് ഹൌസിന്‍റെ താക്കോൽ കൈയ്യിലെടുത്തു
അവൾ പൂമുഖത്തേക്ക് നടന്നു
“പൊന്നു എവിടെ പോകാ ?” മാലിനി ചോദിച്ചു
“ഇപ്പൊ വരാമ്മേ,,,ഔട്ട് ഹൌസ് വരെ ”
“അവിടെ എന്തിനാ പോണേ ?”
“വെറുതെ,,”
മാലിനി കൂടുതൽ ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല
അവൾ വീട്ടിൽ നിന്നും ഇറങ്ങി ആദ്യം തന്നെ വീടിന്‍റെ പുറകിലെ തൊടിയിൽ ഉള്ള വിറകു പുരയിലേക്ക് ചെന്നു
അവൾ അതിനുള്ളിൽ കയറി കുറച്ചു നേരം നിന്നു
എന്നിട്ടു അവിടെ ഒരു വശത്തായി ഇരുന്നു
അവിടെ ആണ് അപ്പു കിടന്നിരുന്നത്
അവൾ അവിടെ ഇരുന്നു കൊണ്ട് ആ മുറി നോക്കി
ഒരു സൗകര്യങ്ങളും ഇല്ല , ഈ മുറിയിൽ ആണ് അപ്പു അഞ്ചു കൊല്ലം ചിലവഴിച്ചത്
അവൾക്കാകെ സങ്കടം ആയി വരികയായിരുന്നു
കണ്ണൊക്കെ നിറഞ്ഞൊഴുകാൻ തുടങ്ങി
അപ്പു ഈ മുറിയിൽ ഇരുന്നു കൊറേ കരഞ്ഞിട്ടുണ്ടാകും അവൾ മനസിൽ ഓർത്തു
അവിടെ ഇരിക്കുമ്പോ അവളുടെ ഉള്ളിൽ അപ്പുവിനെ കുറിച്ചുള്ള ഓർമ്മകൾ നിറയുകയായിരുന്നു
പലവട്ടം അപ്പുവിന്‍റെ കൈയിലും കാലിലും ഒക്കെ പഴുതാര കുത്തിയതും നീര് വന്നു വീർത്തതും എന്നിട്ടും പ്രതാപൻ അങ്കിൾ അപ്പുനെ കൊണ്ട് പണി എടുപ്പിച്ചതും എല്ലാം ,,

അവൾ കാൽമുട്ട് മടക്കി മുഖം വെച്ച് അവിടെ ഇരുന്നു
കുറച്ചു കഴിഞ്ഞു അവളെ കാണാതെ ആയപ്പോ മാലിനി അവളെ തേടി അങ്ങോട്ടേക്ക് വന്നു
“പൊന്നു ,,,,,,,,,,,,,,,എന്താ ഇവിടെ ഇരിക്കണേ ”
അവൾ മുഖം ഉയർത്തി
കണ്ണൊക്കെ നിറഞ്ഞു കരിമഷി പടർന്നിരിക്കുകയായിരുന്നു
“എന്തിനാ ഇങ്ങനെ സങ്കടപ്പെട്ടിരിക്കുന്നെ ?”
“ഒന്നൂല്ലാമ്മെ ,,,”എന്താ ഞാൻ അന്ന് അപ്പൂനെ ഇഷ്ടപെടാഞ്ഞെ, ഒക്കെ വൈകി പോയി , അന്ന് അപ്പൂനോടു ഇഷ്ടം കാണിച്ചിരുന്നെ ഇന്ന് ഇങ്ങനെ സങ്കടപെടണ്ടായിരുന്നു”
“മോളെ ,,നീ അതൊന്നും വിട്ടില്ലേ ,,,അതൊക്കെ കഴിഞ്ഞു പോയതല്ലേ ,,,”
“എന്നാലും അപ്പു ,,,ഞാൻ എന്താ ഇങ്ങനെ ദുഷ്ട ആയിപോയെ ,,, ഞാൻ കൊള്ളില്ല ,,, ഞാൻ ചീത്തയാ”
അവൾ സങ്കടത്തോടെ പറഞ്ഞു
മാലിനീ ഭയത്തിൽ ആയിരുന്നു
പാറു ഇപ്പൊ അപ്പു എന്ന പേര് ഒരു മന്ത്രം പോലെയാണ് കൊണ്ട് നടക്കുന്നത് ,, ശിവയെ പോലും ഇപ്പോ അവൾക്കു വേണ്ട ,,മറ്റൊന്നിനോടും താല്പര്യം ഇല്ല ,,ഊണിലും ഉറക്കത്തിലും ഇപ്പോൾ അപ്പു മാത്രം

“മോളെ ,,,വാ എഴുന്നേൽക്ക് ,,,” മാലിനി അവളെ എഴുന്നേൽപ്പിച്ചു
അവൾ എഴുനേറ്റു
അവളെയും കൊണ്ട് വീട്ടിലേക്ക് നടന്നു
“പൊന്നു ,,,,’അമ്മ പറയുന്ന കേൾക്ക് ,,,മോൾ ഇനി ഇങ്ങനെ അപ്പുവിനെ മനസിൽ ഓർക്കുക പോലും ചെയ്യരുത്,,, മറ്റൊരു വീട്ടിലേക് പോകേണ്ട കുട്ടിയാ നീ ,,, അമ്മയുടെ മനസ് പൊന്നു ആയി വിഷമിപ്പിക്കരുത് ”
അവൾ ഒന്നും പ്രതികരിക്കാതെ മാലിനിയുടെ കൂടെ നടന്നു
“ഒന്നും വേണ്ടായിരുന്നു ,, കൊട്ടാരവും ഗന്ധ൪വ്വനും നിശ്ചയവും ,,ഒന്നും ,,ഒന്നും വേണ്ടായിരുന്നു ,,,”

അവൾ വേഗം തന്‍റെ റൂമിലേക്ക് പോയി വാതിൽ അടച്ചു ബെഡിൽ തലയിണയിൽ മുഖമമർത്തി കിടന്നു
അവളുടെ ചിന്തകളിലും അകക്കണ്ണിലും മനസിലും ആത്മാവിലും എല്ലാം ഒരേ ഒരു രുപം മാത്രം ആയിരുന്നു
ആദിശങ്കരനെന്ന അപ്പുവിന്‍റെ,,,,,,,,,,,,,,,

(31)

മുത്യാരമ്മയുടെ മാളികയിൽ

ചാരുലതയുമായി ബന്ധപ്പെട്ട സംഭവം കണ്മുന്നിൽ കണ്ടതിനു ശേഷം അമ്രപാലി ആകെ  മാനസികമായി  അസ്വസ്ഥയായിരുന്നു.

എന്താണ് സത്യം എന്താണ് മിഥ്യ എന്ന് തിരിച്ചറിയാൻ സാധിക്കാത്ത പ്രതീതി

ചാരുലതയെ ഉപദ്രവിക്കാൻ തുനിഞ്ഞ ഭീകരനായ താളക൯ ഇടിമിന്നലേറ്റ് കത്തി പിടഞ്ഞു മരിക്കുന്ന ഭയപ്പെടുത്തുന്ന കാഴ്‌ച അത് ഇപ്പോളും മനസിൽ നിന്നും മായുന്നില്ല

അന്ന് വീണുപോയ മുത്യാരമ്മ പനിപിടിച്ചു കിടപ്പാണ്

ചാരു വിശ്വാസത്തോടെ പറഞ്ഞ ആ വാക്കുകൾ , അതെല്ലാം കാതിൽ ഇപ്പോളും മുഴങ്ങി കേൾക്കുകയാണ്

മഹാദേവൻ അത്രക്കും ശക്തനാണോ ?

തനിക്കറിയില്ല

കാരണ൦ തന്‍റെ ജീവിതത്തിൽ അങ്ങനെ പ്രാർത്ഥനകൾ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല

താൻ പൂജിച്ചത് വസവേശ്വരൻ എന്ന ഗന്ധ൪വ്വനെ മാത്രമായിരുന്നു