🕉️ശിവശക്തി 13🕉️ [ പ്രണയരാജ] 339

അരുതേ…..

രക്ഷിക്കൂ…..



അവൾക്കതെല്ലാം പുതിയ ഒരു അനുഭവമായിരുന്നു. ഒന്നവൾക്ക് വ്യക്തമായി ആ ദ്വീപ് സമൂഹത്തിൽ മനുഷ്യൻ വസിക്കുന്നു. അവരെല്ലാം ഇന്ന് അഗ്നിക്കിരയാകുന്നു. ഭയത്തോടെ അവൾ അതു നോക്കി നിന്നു.

– – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –

ശിഷ്യാ…. സമയം സന്ധ്യയാവാറായി…

ഗുരുനാഥാ…..

തിരുമേനിയുടെ അനുവാദവും വാങ്ങി, ശിഷ്യൻ നദിക്കരയിലേക്കു ചെന്നു കല്ലിനെ കൊണ്ട് ആ ചാലിൽ മാർഗ്ഗതടസ്സം തീർത്തു അതേ സമയം മറ്റു രണ്ടു ശിഷ്യൻമാർ ഗർത്തത്തിലേക്ക് എടുത്തു ചാടി, മുങ്ങാംക്കുഴിയിട്ട് ഗർത്തത്തിലെ വശത്തിൽ തടസം സൃഷ്ടിക്കാനായി വെച്ച  കല്ല് അവിടെ നിന്നും നീക്കം ചെയ്തു. ഉടനെ അവർ നീന്തി ചെന്ന് കയർ പടികൾ ചവിട്ടി മുകളിലേക്കു കയറി

ഇതേ സമയം കടൽക്കരയിൽ നിന്നും ചില മനുഷ്യ രൂപങ്ങൾ കാർത്തുമ്പിയുടെ മിഴികളിൽ തെളിഞ്ഞു. കടൽക്കരയിൽ ദിക്കറിയാതെ ചിന്നിച്ചിതറി ഓടുകയാണവർ , അവരുടെ രൂപം വ്യക്തമാകുന്നില്ല, ഒരു നിഴൽ പോലെ അവൾ കണ്ടു അവരെയെല്ലാം.

ഗർത്തത്തിലെ ജലം പുറത്തേക്കൊഴുകുവാൻ തുടങ്ങി. അതേ സമയം കാർത്തുമ്പിക്കരികിൽ കടലിൽ ഒരു ചെറിയ ചുഴി കൂടി രൂപപ്പെട്ടു. അതു കണ്ട് ഭയന്ന കാർത്തുമ്പി അലറി വിളിച്ചു.

ആരെങ്കിലും എന്നെ രക്ഷിക്കൂ,…..

രക്ഷിക്കൂ….

ഗർത്തത്തിലെ ജലനിരപ്പ് കുറയുന്നതിന് അനുസൃതമായി ചുഴിയുടെ വ്യാസവും വർദ്ധിച്ചു വന്നു. അതിനൊത്ത് കാർത്തുമ്പിയുടെ അലർച്ചയും ഉയർന്നു വന്നു. എന്നാൽ അവൾ പ്രതീക്ഷിക്കാത്ത വിധം ആ നിഴൽ രൂപങ്ങൾ അവർക്ക് മറുപടി നൽകി.

അവനെ നീ,… നോക്കില്ലെ…

അവനെ നീ സ്നേഹിക്കണം ഞങ്ങൾക്കു വേണ്ടി.

ഞങ്ങൾ മരിക്കാനൊരുക്കമാണ്… അവനു വേണ്ടി, നീ മരിക്കുമോ…

ഞങ്ങളുടെ വംശത്തെ കാക്കാൻ അവൻ വേണം….

ഇതെല്ലാം കാർത്തുമ്പിയുടെ കാതിൽ അലയടിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു. അവൾക്ക് ഭ്രാന്തു പിടിക്കുന്ന പോലെ , ഒരു തരം വല്ലാത്ത അവസ്ഥ.

ആരെ നോക്കാൻ, ഞാനാരെയാ നോക്കേണ്ടത്.

എനിക്കാരെയും അറിയില്ല

നിനക്കറിയാം അവനെ, അവനെ നീ നോക്കും

എനിക്കറിയില്ല.