🕉️ശിവശക്തി 13🕉️ [ പ്രണയരാജ] 339

തൻ്റെ മിഴികൾ ഒരു നിമിഷം അടച്ചു തുറന്ന കാർത്തുമ്പി ഞെട്ടി വിറച്ചു, തൻ്റെ കൺമുന്നിൽ കൂടെ പറന്നു പോയ ചെറു പ്രാണിയെ താൻ കണ്ടിരിക്കുന്നു. അവൾക്കതു വിശ്വസിക്കാനായില്ല. കറുത്ത ചായം വിതറിയ പോലെ ഇരുൾ നിറഞ്ഞ മുറിയിൽ താൻ ഒരു പ്രാണിയെ തൻ്റെ നഗ്‌ന നേത്രങ്ങൾ കൊണ്ട് കണ്ടിരിക്കുന്നു.

കാർത്തുമ്പി തൻ്റെ മിഴികൾ കൈെകൾ കൊണ്ട് രണ്ടു മൂന്നു വട്ടം തിരുമിയ ശേഷം കൺ തുറന്നു നോക്കി, ഇല്ല ഒന്നും  കാണുന്നില്ല തോന്നായതാണ്, മനസിനെ പറഞ്ഞു വിശ്വസിപ്പിക്കാൻ അവൾ സ്വയം ശ്രമിക്കുമ്പോയാണ്, ആ ചെറു പ്രാണി അവളുടെ മിഴികൾക്കരികിലൂടെ പാറി പോയത്. ആ കാഴ്ച്ച അവൾ കാണുകയും ചെയ്തു.

അവൾ നാലു പാടു നോക്കി, അവൾക്കൊന്നും കാണാൻ കഴിഞ്ഞില്ല, പിന്നീടവൾ ചെറിയ ഒരകലത്തു നിന്നും ഒരു പ്രാണി തനിക്കരികിലേക്കു പറന്നു വരുന്നതു കണ്ടു. അതു പതിയെ, തന്നെയും താണ്ടി കുറച്ചകലമെത്തിയതും കാണാതായി. ചെറിയൊരകലം വരെ ഈ ഇരുളിൽ തനിക്കു കാണാനാകും എന്നവൾ തിരിച്ചറിഞ്ഞ നിമിഷങ്ങൾ.

അവൾ ആ കാഴ്ച്ചകളെ തേടി , മുറിയുടെ നാലുദിക്കും ആശ്ചര്യത്തോടെ നോക്കി കണ്ടു. ചെറു പ്രാണികൾ അവളുടെ ദൃഷ്ടിക്കു വിരുന്നേകി. പതിയെ പതിയെ ഭയമെന്ന വികാരം അവളെ വിട്ടകന്നു. കൂടുതൽ അറിയാനുള്ള ത്വര അവളെ കീഴ്പ്പെടുത്തി.

അവൾ കാഴ്ച്ചയുടെ മായാജാലം തേടി കൊണ്ടിരുന്നു. കാഴ്ച്ചയുടെ പുതിയ വിരുന്നുകളെ ആസ്വദിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു. സമയം പതിയെ അരിച്ചു നീങ്ങുന്നതിനനുസരിച്ച്, അവളുടെ കാഴ്ച്ചയുടെ ശക്തിയും കൂടി വന്നു കൊണ്ടിരുന്നു. അതവളിൽ കൂടുതൽ ആശ്ചര്യം നിറച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു.

പോകപ്പോകെ ആ മുറി മുഴുവനും അവൾക്കു വ്യക്തമായി കാണാൻ കഴിയും എന്ന അവസ്ഥയായി. അവൾ ആശ്ചര്യത്തോടെ ആ മുറി മൊത്തം വീക്ഷിക്കവെ കിഴക്കെ വശത്തായി ഒരു മൺക്കുനയും ഗ്ലാസും കാണാനിടയായി. അവൾ ചെന്നു നോക്കിയപ്പോ അതിൽ ജലമാണ്.

താൻ വിശപ്പും ദാഹവും സഹിക്കണം എന്നല്ലെ തിരുമേനി പറഞ്ഞത് എന്നവൾ ചിന്തിച്ചു. അതു കൊണ്ട് അവൾ പതിയെ തിരികെ നടന്നെങ്കിലും ദാഹം അവളെ കീഴടക്കി. ജലം കുടിക്കാതെ തനിക്കാവില്ല എന്ന അവസ്ഥ, ശരീരം തളരുന്നതു പോലെ.