?️ശിവശക്തി 13?️ [ പ്രണയരാജ] 340

ഒരു ഭടനരികിൽ ബന്ധിക്കപ്പെട്ട ഒരാൾ നിൽക്കുന്നുണ്ട്. അയാൾക്കു വേണ്ടി രാജനരികിൽ അപേക്ഷ നടത്തുന്ന മറ്റൊരു സാദു മനുഷ്യനും , തലപ്പാവും അഴഞ്ഞ വസ്ത്രവും. ഒരു കൊട്ടാര കാഴ്ച്ച തന്നെ, കല്ലാൽ തീർത്ത ആ കലാകാരൻ ആരായിരിക്കും  എന്നവൾ ചിന്തിച്ചു.



ജീവൻ തുടിക്കുന്ന ആ പ്രതിമകളെ നോക്കി അവൾ പുഞ്ചിരി തൂകി, പതിയെ ഇടത്തോട്ടു തിരിഞ്ഞ അവളുടെ ഹൃദയം പോലം സ്തംഭിക്കും എന്ന അവസ്ഥയായിരുന്നു. അങ്ങനൊരു കാഴ്ച്ചയാണവൾ അവിടെ കണ്ടത്.

ലക്ഷക്കണക്കിന് ആളുകളുടെ പ്രതിമ അതും ജീവൻ തുടിക്കുന്ന പ്രതിമ. ആൺ, പെൺ, കുഞ്ഞുങ്ങൾ തുടങ്ങി വളർത്തു മൃഗങ്ങളെ പോലും അവിടെ കാണാം. കാലാന്തരപ്പെട്ടു പോയ ഒരു രാജ്യത്തിൻ്റെ പ്രതീകങ്ങളായി അവ കടലിൻ്റെ ആഴങ്ങളിൽ അവശേഷിച്ചതാണോ…

മാർ വസ്ത്രം അണിയാത്ത സ്ത്രീകളും അണിഞ്ഞവരും, പുരുഷൻമാരിലും അങ്ങനെ തന്നെ, നഗ്നത തുറന്നു കാട്ടുന്ന പ്രതിമയും കാട്ടാത്തവയും ഇതെല്ലാം എന്തിൻ്റെ പ്രതീകങ്ങളാണ് അവൾക്കൊന്നും വ്യക്തമാകുന്നില്ല.

എന്നാൽ എല്ലാ പ്രതിമകളിലും സ്ഥായിയായ ഒരു ഭാവമാണ്, പ്രതീക്ഷകൾ നഷ്ടമായി, ഇറ്റു വീഴാൻ കണ്ണുനീർ പോലും വറ്റിയ വിഷാദ ഭാവം. അടിമത്വത്തിൻ്റെ ഒരു തരം നേർക്കാഴ്ച്ച.



അവരുടെയെല്ലാം മുഖം കാണുമ്പോ തനിക്കെന്തു കൊണ്ടാണ് ദുഖം വരുന്നത്. അവൾക്ക് അതിനൊരുത്തരമുണ്ടായിരുന്നില്ല പക്ഷെ അവളുടെ മനസ് വല്ലാതെ നീറുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അവൾക്കറിയാത്ത ഒരു വേദന. ആ വേദനയുടെ ആഴം കൂടി വരുന്നു. കാരണമറിയാത്ത ആ നൊമ്പരം അവളെ കീഴ്പ്പെടുത്തി തുടങ്ങുമ്പോഴാണ് വലിയൊരു ശബ്ദത്തോടെ ഒരു പാറക്കഷ്ണം ദൂരെ അടർന്നു വീണത്.

പാറക്കല്ല് അടർന്നു വീണതും ആ വിടവിലൂടെ സൂര്യപ്രകാശം ഇരച്ചു കയറുവാൻ തുടങ്ങി. അവിടുണ്ടായിരുന്ന ഇരുളിനെ കീറി മുറിച്ചു കൊണ്ട് പ്രകാശപൂരിതമാക്കി. ആ പ്രകാശത്തിൽ അവിടെ ഒരു രൂപം വെട്ടിത്തിളങ്ങുന്നതു കണ്ട കാർത്തുമ്പി അവിടേക്കു പതിയെ നീങ്ങി.

അവിടേക്കടുക്കും തോറും അവളാ രൂപം വ്യക്തമായി കണ്ടു. വെങ്കലത്തിൽ തീർത്ത ഒരു സ്ത്രീരൂപം, വലതു ഭാഗത്തേക്ക് കൊണ്ട കെട്ടിയ പോലെയാണ് അവളുടെ കാർക്കൂന്തൽ, ഇരു കൈകളും ഉയർത്തി പിടിച്ചിട്ടുണ്ട്. വസ്ത്രം ഏതാണെന്നു വ്യക്തമാകുന്നില്ല.