പത്താം ? തീയാട്ട് [Sajith] 217

പെട്ടന്ന് ചിന്തകളെ ഉണർത്തികൊണ്ടാണ് വരാന്തയിൽ കുഞ്ഞൂട്ടൻ്റെ ചിരി ഉയർന്നത്. കുഞ്ഞൂട്ടൻ്റെ ശബ്ദമാണത്.., അവൾക്ക് മനസിലായി. അത് കേട്ടതും അപ്പൂൻ്റെ മുഖം വിടർന്നു. അവള് ഇരുപ്പിടത്തിൽ നിന്നും എഴുന്നേറ്റു. അപ്പഴാണ് അപ്പു ശ്രദ്ദിച്ചത് കൂടെ ഒരു പെൺശബ്ദവും. 

അപ്പു വരാന്തയിലേക്ക് നടന്നു. മഴയിൽ നനഞ്ഞ് കുഞ്ഞൂട്ടനും മറ്റൊരു പെൺകുട്ടിയും ക്ലാസിലേക് കയറാൻ ഒരുങ്ങുന്നു. അവള് നീട്ടിയ തൂവാല കുഞ്ഞൂട്ടൻ മടക്കി പോക്കറ്റിൽ വെക്കുന്നു.

അവളുടെ ചിരി മാഞ്ഞു. കുഞ്ഞൂട്ടൻ തന്നോടല്ലാതെ വേറൊരു പെണ്ണിനോടും മിണ്ടുന്നത് അവൾക്ക് അസ്വസ്ഥതയുണ്ടാക്കുന്ന ഒന്നായി കഴിഞ്ഞിരുന്നു. അപ്പൂനെ കാലത്തേ തന്നെ മൂഡോഫ് ആക്കുന്നതായിരുന്നു ആ കാഴ്ച. 

അപ്പൂന് വാശികയറി. കുഞ്ഞൂട്ടനെ ഇനി മൈൻ്റ് ചെയ്യില്ലെന്നവൾ ഉറപ്പിച്ചു. അവന് ഒരുപാട് ദിവസമൊന്നും തന്നോട് പിണങ്ങിയിരിക്കാൻ കഴിയില്ല. അവൻ അപ്പൂനെ തേടി വരും. ഇല്ലേൽ അവളുടെ വാശി വരുത്തും. അപ്പു തൻ്റെ റെഫറൻസ് നോട്ടും മറ്റും എടുത്ത് സൈക്കോളജി ഡിപ്പാർട്ട്മെൻ്റിലേക്ക് നടന്നു..

പ്രേമിക്കുന്ന ആണിനും പെണ്ണിനും അസുയ ഒരു പോലെയാണെന്ന് മനസിലാക്കി അവൾ. കുഞ്ഞൂട്ടനോട് രതീഷിനെ പറ്റി പറയുമ്പൊ അവൻ്റെ മുഖം മാറുന്നത് ഒരു അസുയയോ വിഷാദമോ ഒക്കെ ഉണ്ടാവുന്നത് അപ്പുവും ശ്രദ്ധിച്ചിരുന്നു. 

അവനെ മനപൂർവ്വം കളിപ്പിക്കാൻ വേണ്ടികാണിചതിന് എത്രത്തോളം വിഷമം സമ്മാനിക്കാൻ പറ്റിയിരിക്കുമെന്ന് അപ്പു മനസിലാക്കി. ഒരു നിമിഷം അങ്ങനെ വേണ്ടിയിരുന്നില്ലെന്ന് തോന്നി..

**********************************

അന്ന് വൈകും നേരം വരെ അപ്പു കുഞ്ഞൂട്ടനെ കാത്തു. അവൻ തലേന്ന് ദേഷ്യപ്പെട്ടതിന് ഒരു സോറി പറയാനെങ്കിലും വരുമെന്ന് കരുതിയെങ്കിലും അങ്ങിനെ സംഭവിച്ചില്ല. അപ്പൂന് ആകെ സങ്കടം വന്നു. 

കോളേജ് സമയം കഴിഞ്ഞ് ലോംങ്ങ് ബെല്ലടിച്ചു. മേശപ്പുറത്തിരുന്ന ബുക്കുകളും മറ്റുമെടുത്ത് അപ്പു മേശയ്ക്കകത്ത് വച്ചു. രെജിസ്റ്റർ സൈൻ ചെയ്ത് ഇറങ്ങി. നേരിയ ചാറ്റൽ മഴ തോർന്നിരുന്നു. വൈകിട്ടത്തെ ഇളം വെയിൽ പടർന്നു.