താമര മോതിരം 5 [Dragon] 492

ഈ പ്രക്രിയയുടെ ഫലമായി പ്രാഗ്വേദകാലത്തുതന്നെ രൂപംകൊണ്ട ദേവതകളാണ് മിത്രൻ, വരുണൻ, ദ്യോവ്, പൃഥിവി, അഗ്നി, മുതലായവർ. ചിലപ്പോൾ സരളവും മറ്റുചിലപ്പോൾ സങ്കീർണവുമായ കർമാനുഷ്ഠാനങ്ങൾ കൊണ്ട് ആ ദേവതകളെ പ്രീണിപ്പിക്കുന്ന സമ്പ്രദായവും അവർതന്നെ തുടങ്ങിവച്ചു.

വേദകാല-ഋഷിമാർക്ക് വിവിധ ശക്തികളുടെ വിലാസരംഗമായ പ്രകൃതിയെ നിയന്ത്രിക്കുന്ന സർവാതിശായിയായ ഒരു അഖണ്ഡതത്വത്തെക്കുറിച്ച് സുനിശ്ചിതമായ ധാരണയുണ്ടായിരുന്നു എന്നാണ് ഇതിൽനിന്നു തെളിയുന്നത്. ഈശ്വരൻ എന്ന സങ്കല്പത്തിന്റെ മുന്നോടിയായി ഇതിനെ കരുതാം. ഋഗ്വേദത്തിൽ അദിതിദേവതയെപ്പറ്റി അത്രയധികം സൂക്തങ്ങളില്ലെങ്കിലും അദിതി, ആദിത്യൻ എന്നീ ശബ്ദപ്രയോഗങ്ങൾക്കു പ്രാധാന്യമുണ്ട്.

“സ്വർഗം അദിതി, അന്തരീക്ഷം അദിതി,

അമ്മ അദിതി, അച്ഛൻ അദിതി, മകൻ

അദിതി, എല്ലാ ദേവകളും അദിതി,

പഞ്ചജനങ്ങൾ അദിതി, ജനിച്ചതെല്ലാം

അദിതി, ജനിക്കാൻ പോകുന്നതും അദിതി”

ഈശ്വരൻ അവ്യക്തമൂർത്തിയായ ബ്രഹ്മമായി പ്രപഞ്ചം മുഴുവനും വ്യാപിച്ചിരിക്കുന്നു.’- എന്നും

“യദാ യദാ ഹി ധർമസ്യ ഗ്ലാനിർഭവതി ഭാരത

അഭ്യുത്ഥാനമധർമസ്യ തദാത്മാനം സൃജാമ്യഹം”

എവിടെ ധർമ്മാചരണത്തിന് ക്ഷയം നേരിടുന്നുവോ,എപ്പോൾ അധർമ്മം തഴച്ചു വളരുന്നുവോ അപ്പോഴെല്ലാം ഞാൻ അവതരിയ്ക്കുന്നു.)

എന്ന പ്രശസ്തമായ ശ്ലോകം അതിനെ ആധാരപ്പെടുത്തി ഉള്ളതാണ് എന്ന് വിശ്വസിക്കാൻ പ്രാപ്തരാക്കുന്നു നമ്മളെ.

ഇവിടെ ധർമത്തെ തോൽപ്പിക്കാനായി അധർമ്മം ശ്രമിക്കുമ്പോഴെല്ലാം ധർമം അതിന്റെ പരിപാലിച്ചു ലോകത്തു നന്മയ്ക്കായി ശ്രമിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുന്നു, ഇപ്പോൾ അധർമ്മത്തിന്റെ വിളയാടൽ കുറച്ചു കൂടുതൽ ആണ് പക്ഷെ ഗ്രഹണം ബാധിച്ച സൂര്യൻ അതിന്റെ എല്ലാ ശക്തിയും ആവാഹിച്ചു പുറത്തു വരുന്നതുവരെ മാത്രമേ ഉണ്ടാകൂ  എന്ന സത്യം അറിഞ്ഞു കൊണ്ട്.അതാണ് ധർമം ,അത് മാത്രമാണ് നിലനിൽക്കുന്നത്.അത് മാത്രമേ നിലനിൽക്കാവു.

ആ ധർമ്മത്തെ ജയിപ്പിക്കുക എന്ന ധൗത്യം ഏറ്റെടുത്തു കൊണ്ട് അധർമ്മത്തെ ഇല്ലാതാക്കാൻ അഹോരാത്രം പ്രവർത്തിക്കുന്ന ചുരുക്കം ചില നിയോഗങ്ങളിൽ ഒന്നാണ് ഇവിടെ

ദേവു

-പിന്നെ ഇപ്പൊ അറിയാതെ ആണെങ്കിലും കണ്ണനും അതിൽ ഒരു പാത്രമായിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നു.

എന്നാൽ അത് തിരിച്ചറിയാൻ തക്കവണ്ണം കെൽപ് ഇപ്പൊ ആയിട്ടില്ല അവനു – എന്നാൽ അവനും ആ നിയോഗത്തിന്റെ കാവൽക്കാരൻ ആണ് എന്നുള്ള സത്യം അവൻ തിരിച്ചറിയുന്ന ഒരു സമയം –