താമര മോതിരം 5 [Dragon] 492

ജാനകി വല്ലഭൻ ;- ഹർഷൻ  നമ്മൾ എത്രത്തോളം ദൈവത്തെയും ധർമ്മത്തിനെയും -വിശ്വസിക്കുന്നുവോ –

അത്രത്തോളം തന്നെ അധർമ്മത്തെയും ചെകുത്താൻ മാരെയും വിശ്വസിക്കണം

ഹർഷൻ :- മനസിലായില്ല അമ്മാവാ

ജാനകി വല്ലഭൻ :- എല്ലാം അതിന്റെതായ സമയത്തു മനസിലാകും നിനക്ക് മോനെ.

ഇപ്പൊ നീ കണ്ണനോട് ആ പെൺകുട്ടിയെ അവളുടെ പരിക്കുകൾ ഭേദം ആകുന്ന വരെ അവന്റെ വീട്ടിലെക്ക് കൂട്ടികൊണ്ടു പോകാൻ പറയു.പിന്നെ അവളെ അവിശ്വസിക്കേണ്ട –

അവൾ നിമിത്തമാണ് –

ധർമ്മത്തിന്റെ നിമിത്തം-

ഇപ്പൊ അവൾ അവന്റെ കൂടെ ഉണ്ടാകണം അതാണ് ധർമ്മം.

ഹർഷൻ :- ഞാൻ പറഞ്ഞു സമ്മതിപ്പിക്കാം അവനെയും ചേച്ചിയെയും

ജാനകി വല്ലഭൻ :- അവനോടു പറഞ്ഞു ആ വളയങ്ങൾ എനിക്കൊന്നു കാണണം – ഞാൻ നാളെ അങ്ങോട്ടേക്ക് വരാം,

ഹർഷൻ :- നാളെ ഡിസ്ചാർജ് ആകുമായിരിക്കും അമ്മാവാ –

ജാനകി വല്ലഭൻ :- അവനു കുഴപ്പം ഒന്നും ഇല്ല – “അല്ല ഉണ്ടാകില്ല അവൾ കൂടെ ഉണ്ടെങ്കിൽ” (അത് പറഞ്ഞത് മനസിൽ ആണ്)

പിന്നെ രണ്ടു പേരും തിരികെ വീട്ടിലേക്ക് പോയി ആഹാരം കഴിച്ചു അവരെ അവിടെ ആക്കിയതിനു ശേഷം കൂടെ വന്ന ആള്ക്കാര്ക്ക് ഔട്ട്ഹൗസിൽ താമസം ഒരുക്കിയതിനു ശേഷം അവിടെ നിന്നും ആശുപത്രിയിലേക്ക് ഇറങ്ങി.

ആശുപത്രിയിൽ എത്തിയ ഹർഷൻ കണ്ടത്  ആഹാരം കഴിക്കാൻ ബുദ്ധിമുട്ടായ ദേവുവിന് ആഹാരം കഴിപ്പിക്കുന്ന നഴ്സിനെ സഹായിക്കുന്ന കണ്ണനെയാണ്- ഒന്ന് ചിരിച്ചു കൊണ്ട് അകത്തേക്ക് അകയറിയ ഹർഷൻ കണ്ടു കണ്ണൻ ചെറുതായിട്ട് ഒന്ന് ചമ്മി

പിന്നെ അവനോടു പറഞ്ഞു – താഴെ വീഴാതെ വായിൽ വച്ച് കൊടുക്കട- പിന്നെ പെണ്കുട്ടിയോടായി പറഞ്ഞു – മോളോട് അങ്കിൾ ഒരു കാര്യം പറഞ്ഞാൽ മോൾ പറ്റില്ല ന്നു പറയരുത്

ദേവു :- എന്താ അങ്കിൾ

ഹർഷൻ:- എന്തായാലും ഇവാൻ കാരണം മോളുടെ കയ്യും കാലും വയ്യാണ്ടാക്കി – ഇനി ഇത് കഴിയും വരെ മോൾക്ക് ജോലിക്കു പോകാൻ പറ്റില്ല– അപ്പൊ പിന്നെ ഇവന്റെ കൂടെ ഇവന്റെ വീട്ടിലേക്ക് പോയി നിന്നുകൂടെ അവിടെ അമ്മയും പിന്നെ മറ്റു ആൾക്കാരും ഉണ്ട് – അവർ നോക്കിക്കോളും മോളെ

കണ്ണൻ :- അതെ അതെ വാസന്തി ചേച്ചി നോക്കിക്കോളും ദേവു – എന്ന് സന്തോഷത്തോടെ പറഞ്ഞു