? ഋതുഭേദങ്ങൾ ?️ 02 [ഖല്‍ബിന്‍റെ പോരാളി ?] 656

““ഹോ… അതാണോ….”” ദേവ് അശ്വാസത്തോടെ പറഞ്ഞു. അതിന് മറുപടിയൊന്നും അനുവിന്‍റെ കൈയില്‍ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. അവള്‍ ശ്വാസം എടുത്ത് വിട്ട് ടെന്‍ഷന്‍ ഒഴിവാക്കി.

““അല്ലാ…. ഇത്ര പേടിക്കാന്‍ എന്തു സ്വപ്നമാ കണ്ടത്…?”” ദേവ് സ്വതസിദ്ധമായ ചിരിയോടെ ചോദിച്ചു.

““അത്…. നിങ്ങള്‍ എന്നെ ബലമായി കീഴ്പെടുത്തുന്നത്….”” അനു പറഞ്ഞൊപ്പിച്ചു.

അത് കേട്ടതും ദേവിന്‍റെ മുഖം ഭാവം മാറി. മുഖത്ത് നിന്നിരുന്ന ചിരി എങ്ങോ കൊഴിഞ്ഞു പോയി. എങ്കിലും അവന്‍ വീണ്ടും ഒരു ചിരി മുഖത്ത് കൊണ്ടു വന്നു. പിന്നെ പറഞ്ഞു.

““സോറി മാഡം…. മാഡത്തിനെ കാണുമ്പോള്‍ എനിക്ക് അങ്ങനെയൊന്നും തോന്നുന്നില്ല. അതുകൊണ്ട് ഉറക്കത്തില്‍ പോലും ഞാന്‍ അങ്ങോട്ട് വരുമെന്ന് വിചാരിക്കണ്ട…. അതുകൊണ്ട് മിസിസ് ദേവ് ഇപ്പോ കിടക്കാന്‍ നോക്ക്….”” ദേവ് ഇത്രയും പറഞ്ഞ് ലൈറ്റ് ഓഫാക്കി പഴയ സ്ഥാനത്ത് തന്നെ കിടന്നു. അനുവിനത് ഒരു അടിക്കിട്ടിയതുപോലെയായിരുന്നു അവന്‍റെ വാക്കുകള്‍. ആരും കണ്ടാല്‍ തെറ്റ് പറയാത്ത ഒരു സൗന്ദര്യം തനിക്കുണ്ടെന്ന ബോധ്യം അവള്‍ക്കുണ്ടായിരുന്നു. എന്നാല്‍ ഒറ്റ ഡയലോഗില്‍ ദേവ് അതിനെ നിഷ്പ്രഭമാക്കുകയായിരുന്നു.

റൂമില്‍ വീണ്ടും ഇരുട്ട് വീണു. അവന്‍റെ വാക്കുകളില്‍ മാനസികമായി തളര്‍ന്ന അനു തിരിച്ച് രണ്ടുവാക്ക് പറയാന്‍ പറ്റാത്തതിന്‍റെ വിഷമത്തില്‍ കിടന്നു. അങ്ങനെ ഓരോന്ന് ചിന്തിച്ച് എപ്പോഴോ ഉറങ്ങി പോയി.

പിറ്റേന്ന് പ്രഭാതം. ആറുമണിയോടടുത്ത് അനു എണിറ്റു. എണിറ്റപ്പാടെ താഴെ കിടക്കുന്ന ദേവിലേക്കാണ് അവളുടെ കണ്ണുകള്‍ ചലിച്ചത്. എന്നാല്‍ ദേവ് എപ്പോഴെ സ്ഥലം കാലിയാക്കിരുന്നു.

അവള്‍ എണിറ്റ് പ്രഭാതകൃത്യങ്ങളിലേക്ക് കടന്നു. കുളിയോക്കെ കഴിഞ്ഞ് മുറിയിലെ കണ്ണാടിയില്‍ നോക്കുമ്പോഴാണ് തലെന്ന് ദേവ് സമ്മാനിച്ച കഴുത്തിലെ പിടുത്തം ഉണ്ടാക്കിയ രക്തം കട്ടപിടിച്ച ചെറിയ പാട് അവള്‍ കാണുന്നത്. വേദന കുറഞ്ഞെങ്കിലും കഴുത്തില്‍ ആ പാട് നിലനിന്നിരുന്നു. ആറരയോടെ അവള്‍ മുറി വിട്ട് താഴെയ്ക്കിറങ്ങി. തലേന്നു പേരശ്ശി നല്‍കി ഉപദേശത്തില്‍ ഒന്ന് കാലത്ത് അമ്മയിയമ്മയെ സഹായിക്കാന്‍ അടുക്കളയില്‍ കയറണമെന്നതായിരുന്നു. അവള്‍ അടുക്കള ലക്ഷ്യമാക്കി നടന്നു.

അടുക്കളയ്ക്ക് മുന്നിലെത്തിയപ്പോഴെ അടുക്കളയില്‍ നിന്ന് മായേട്ത്തിയുടെ പദസരത്തിന്‍റെ ശബ്ദം കേള്‍ക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അനു മുഖത്ത് ഒരു ചിരി വിരിയിച്ച് അടുക്കളയുടെ അകത്തേക്ക് കടന്നു.

വാതിലിക്കല്‍ കാലൊച്ച കേട്ട് തിരിഞ്ഞ ഭദ്ര കാണുന്നത് നിറപുഞ്ചിരിയുമായി നില്‍ക്കുന്ന പുതിയ മരുമകളെയാണ്.

““ന്താ അവിടെ തന്ന്യേ നിന്നത്…. വാ മോളേ….”” ഭദ്ര അനുവിനെ വിളിച്ചു. അനു അമ്മയുടെ അടുത്തേക്ക് നടന്നു.

““ഞാന്‍ സഹായിക്ക്യാ അമ്മേ….”” അനു അമ്മായിയമ്മയുടെ അടുത്തെത്തി പറഞ്ഞു.