ഓണക്കല്യാണം 2 [ആദിദേവ്] [Climax] 350

പിറ്റേന്ന് നേരത്തേ റെഡി ആയി ഞങ്ങൾ രണ്ടും കോളേജിലേക്ക് പുറപ്പെട്ടു. കിച്ചുവിന്റെ മുഖത്ത് ഇന്നല്പം ആശ്വാസം ഉണ്ടെന്ന് തോന്നുന്നു. അവൾ പുതിയ അവസ്ഥയുമായി പൊരുത്തപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. പക്ഷെ എന്റെ കാര്യം നേരെ തിരിച്ചായിരുന്നു… ഇന്ന് ഞാൻ നല്ല ടെൻഷനിലാണ്. ഇന്നെനിക്ക് കിച്ചുവിന്റെ ബാച്ചിന് ക്ലാസ്സെടുക്കാനുണ്ട്. എന്താവുമോ എന്തോ?…

ഞങ്ങളങ്ങനെ കോളേജിലെത്തി. പതിവില്ലാത്ത ഒരു ശാന്തത അവിടാകെ നിറഞ്ഞിരുന്നു. വലിയ തിരക്കുകളോ ബഹളങ്ങളോ ഒന്നുംതന്നെ കേൾക്കാനില്ല. ക്യാമ്പസ് ആകെ ഉറങ്ങിയതുപോലെ… കിച്ചു ക്ലാസ്സിലേക്കും ഞാൻ സ്റ്റാഫ് റൂമിലേക്കും പോയി. ആദ്യ പീരിയഡ് എനിക്ക് എം എ കംപാരേറ്റീവ് ലിറ്ററേചർ  ബാച്ചിനായിരുന്നു ക്ലാസ് എടുക്കേണ്ടത്. അത് കഴിഞ്ഞ് അവിടുന്നിറങ്ങാൻ നിന്നതും കുറച്ച് വിരുതന്മാരും വിരുതത്തികളും എന്നെ തിരികെ വിളിച്ചു.

“രാജീവ് സാറേ… പോകാൻ വരട്ടെ…”

“ഇനി എന്തോന്നാടെ?”

ഇവന്മാർ ഒക്കെ എന്റെ ഏകദേശം പ്രായം ആയതുകൊണ്ട് എന്നോട് ഭയങ്കര കമ്പനിയാണ്. ഞാനും അതേ. അതിന്റെതാണ് ഈ സ്വാതന്ത്ര്യമെടുപ്പ്…

“എന്നാലും സാറ് നമ്മളോടൊന്നും കല്യാണക്കാര്യം പറഞ്ഞില്ലലോ…”

“എന്റെ പൊന്നെടാവേ, ഞാൻ തന്നെ അത് എന്റെ കല്യാണം ആണെന്ന് തിരിച്ചറിഞ്ഞത് അൽപ്പം വൈകിയാണ്??ഇതിനെടേലാ നിങ്ങളെയൊക്കെ വിളിക്കുന്നത്???.”

“അത് പോട്ടെ സാർ പെങ്ങളെ ഞങ്ങക്കൊക്കെ ഒന്ന് പരിചയപ്പെടുത്തി തന്നത് പോലുമില്ല??”

“ഓ പിന്നേ!!! കൃഷ്ണേന്ദുവിനെ ഞാനിനി നിങ്ങക്കൊക്കെ പരിചയപ്പെടുത്തി തരണമല്ലോ?? വിട്ട് പിടിയെടെ….”

“ഇനിയിപ്പോ രണ്ടു പേർക്കും കപ്പിൾസ് ആയിട്ട് കോളേജിലൊക്കെ ആടിപ്പാടി നടക്കാല്ലോ…??”

കൂട്ടത്തിലൊരു വിരുതൻ ഇതിനിടയിൽ എനിക്കിട്ട് കമെന്റ് അടിച്ചു.

“ഡേയ് ഡേയ്…? ഒന്ന് ചുമ്മാ ഇരിയെടേയ്??? ജീവിച്ച് പൊക്കോട്ടെ.”

“ഹിഹി…”

“അപ്പൊ ശരി പിള്ളാരെ… നാളെ കാണാം. ഇനിയും ഞാനിവിടെ നിന്നാൽ ശരിയാവില്ല?.