ഓണക്കല്യാണം 2 [ആദിദേവ്] [Climax] 350

സ്വാതി:  “ആ മിത്രേച്ചിയോ… എന്താ ചേച്ചീ ?”

“അത് മോളേ എനിക്ക് കൃഷ്ണയോടൊന്ന് തനിച്ച് സംസാരിക്കണം..”

“ആ അതിനെന്താ… ഞങ്ങളങ്ങോട്ട് മാറിനിക്കാം…”

അവരങ്ങോട്ട് മാറിയതും ഞാൻ മെല്ലെ മിത്രേച്ചിയെ നോക്കിയൊന്ന് ചിരിച്ചു. അവരും തിരിച്ച് ചിരിച്ച ശേഷം എന്റെയടുത്ത് വന്നിരുന്നു. ചേച്ചിക്ക് പറയാനുള്ളത് കേൾക്കാനായി ഞാൻ കാതോർത്തു.

“മോളേ… യൂ ആർ സോ ലക്കി. എല്ലാവർക്കും അവരാഗ്രഹിച്ചത് കിട്ടണമെന്നില്ല. കല്യാണത്തിന് വിളിക്കാഞ്ഞതിൽ ചേച്ചിക്ക് വിഷമം ഇല്ലാട്ടോ. എന്റെ കുട്ടി എപ്പോഴും സന്തോഷമായിട്ടിരിക്കണം. എന്തായാലും ഹാപ്പി മാരീഡ് ലൈഫ്..”

എന്നെയൊന്നും പറയാൻ അനുവദിക്കാതെ മെല്ലെ അവർ നടന്നകന്നു. അവരുടെ കണ്ണൂ നിറഞ്ഞിരുന്നു… എന്തിനാനാണോ? എട്ടനിവിടെ ഒത്തിരി ആരാധികമാരുണ്ടായിരുന്നതാണ്. അതിൽപ്പെട്ടതാവും…

വൈകുന്നേരം വരെ പ്രത്യേകിച്ച് വിശേഷം ഒന്നുമില്ലാതെ പോയി. കോളേജ് സമയം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ഞാനും രാജുവേട്ടനും ഒന്നിച്ച് ഫ്ലാറ്റിലേക്ക് മടങ്ങി.

(ഇനി രാജീവ് കഥ പറയും…)

സമയം ഒരഞ്ചുമണിയായി. ഞാനും കിച്ചുവും ഫ്ലാറ്റിൽ ചായയൊക്കെ കുടിച്ചിരിക്കുകയാണ്. അവളുടെ ഇന്നത്തെ ദിവസം എങ്ങനെയുണ്ടായിരുന്നു എന്നറിയാനായി ഞാനത് അവളോട് തിരക്കി.

“എങ്ങനൊണ്ടാരുന്നു കിച്ചൂ ഇന്ന്? പിള്ളേരൊക്കെ കളിയാക്കിയോ?”

“അയ്യോ ഒന്നും പറയാത്തതാ ഭേദം. എല്ലാംകൂടി കളിയാക്കി കൊന്നു😣. ചിലതിന്റെ ഒക്കെ നോട്ടമാ തീരെ സഹിക്കാൻ വയ്യാഞ്ഞത്… പിന്നെ ഏട്ടന്റെ കുറച്ച് ആരാധികമാർ വന്ന് കല്യാണം കഴിഞ്ഞതിലുള്ള വിഷമവും പറഞ്ഞു😏😏😏…”

“അതേതാ കിച്ചൂ ഞാനറിയാത്ത ആരാധികമാർ??🤔 പേര് പറ…😜”

“അയ്യടാ!!! എന്താ പൂതി.😏 അറിഞ്ഞിട്ടിപ്പോ എന്തിനാ? മ്മ്?🤨🤨”

“അയ്യോ വേണ്ടായെ..😁😂😂”

“കുറച്ചുപേർക്ക് നമ്മൾ എങ്ങനെ കല്യാണം കഴിച്ചു എന്നതാ അത്ഭുതം.”

“അതുപിന്നെ ഇല്ലാണ്ടിരിക്കുവോ… നമ്മൾ തമ്മിൽ കണ്ടാൽ അമ്മാതിരി ഒടക്കല്ലായിരുന്നോ? ഹ ഹ ….😂🤣 അവരെ തെറ്റ് പറയാൻ പറ്റില്ല പെണ്ണേ..”

“ആന്നേ!!.. സ്വാതിയും രമ്യയും അനന്തുവും ഇതുംപറഞ്ഞ് എന്നെ ആക്കി കൊന്നു…😂”

ഞങ്ങളങ്ങനെ കുറച്ചുനേരം സംസാരിച്ചിരുന്നു. ശേഷം രാത്രിയിലത്തേക്കുള്ള ഭക്ഷണം ഉണ്ടാക്കാനുള്ള തയാറെടുപ്പിലേക്ക് കടന്നു. അത്യാവശ്യം പണികളൊക്കെ ഒതുങ്ങിയപ്പോ കിച്ചുവിനെ ഞാൻ പഠിച്ചോളാനായി പറഞ്ഞയച്ചു. ഒരെട്ടുമണിയോടെ ആഹാരം ഒക്കെ കഴിച്ച് കുറച്ചുനേരം ടീവിയും കണ്ടശേഷം ഞങ്ങൾ മെല്ലെ കിടക്കാനായി തയ്യാറായി. നാളത്തെ ദിവസം എന്തൊക്കെ സംഭവിക്കും എന്നറിയാതെ ഞങ്ങൾ നിദ്രയെ പുൽകി.